Hij was weer verdwenen. "Wesley?" Schreeuwde ik.
Ik hoorde een geluid achter het gangpad. Ik liep eromheen en daar was Wesley, zittend op de vloer, bezig met het dippen van aardbeien in een grote pot Nutella. Z'n hele gezicht zat onder de chocolade...
Wesley en ik zaten in de woonkamer met elkaar te dollen zoals gewoonlijk toen opeens de deurbel ging. Wesley stond op en bood aan om naar de deur te lopen. Ik ging weer op de bank zitten en wachtte geduldig totdat Wesley terug kwam. "Heb ik je gister niet gewaarschuwd bij Gwen uit de buurt te blijven asshole?!" Zei Wesley met een harde en koude toon die de rillingen over mijn rug liet lopen. Het was vreemd hoe Wesley van een onschuldige baby naar een over beschermende bezitterige versie van hem kon veranderen. "Uhmm ja dat deed je maar ze was als eerste van mij mister." Hoorde ik Dillon spottend zeggen. Ik was nooit van hem en dat zal ik ook nooit zijn. Het volgende wat ik hoorde was een dierlijke grom en een knal tegen de muur.
Ik rende naar de gang bij de voordeur en zag dat Dillon bij zijn keel tegen de muur aan werd gehouden terwijl Wesley hem afschorste en hem uitschold in zijn eigen taal, of terwijl Dillon zo bang maken dat die wel eens elk moment in zijn broek kon pissen. Wesley's ogen waren een vurige gloeiend zwart gat. Waardoor ik eigenlijk naar boven wilde rennen om me te verstoppen. Ik heb hem nog nooit zo gezien.... Ik wist niet eens dat die zo kon reageren, aangezien die zich altijd zo kinderlijk en onschuldig gedraagt. "ZE IS VAN MIJ. ZE ZOU NOOIT VAN JOU ZIJN. NOOIT." Schreeuwde Wesley op een agressieve toon. Ik zag dat Wesley's tanden opeens groeide naar super scherpe tanden, niet zoals vampieren maar meer als een demoon. "Moet ik je nog meer overtuigen?" Vroeg hij kalm maar zijn ogen waren nog steeds gloeiend. Dillon begon oncontroleerbaar te trillen, zijn gezicht nu paars door een gebrek aan zuurstof. Hij kreunde in pijn "N-nee P-please zet me neer!" "Ik weet het niet hoor... Ik denk dat je meer overtuiging nodig hebt." Glimlachte Wesley duivels, zijn scherpe tanden glinsterend in het licht. Opeens gooit die Dillon als een lappenpop tegen een andere muur, pakt hem op bij zijn nek en gooit hem naar buiten. "Je raakt haar nooit meer aan. Als ik je ook maar haar richting op zie ademen, dan scheur ik je stuk voor stuk uit elkaar en ik zou ervan GENIETEN. Heb ik mezelf duidelijk gemaakt?" Brult hij en ik deinsde achteruit van de schrik. Ik zie Dillon zijn hoofd hevig knikken en hij racete naar zijn huis. Wesley ramt de deur dicht en staat daar oncontroleerbaar te trillen in absolute woede.
Ik liep timide naar hem toe en raakte zijn arm aan. Hij kalmeert zichtbaar en smelt onder mijn aanraking. Zijn lichaam weet meteen dat ik het ben. Hij draait zich om en trekt me in een knuffel terwijl die zijn hoofd in mijn nek begroef. Hij haalt diep adem, mijn geur in zich aan het opnemen en langzaam komt mijn liefdevolle babyboy terug. Zijn demonen tanden zijn verdwenen, zijn perfecte glimlach is terug en zijn ogen zijn weer prachtig fel groen. "Het spijt me zo erg." Zei die en mijn schouder begon vochtig te worden. "Shhhh het is oké engel. Hij had je die leugens niet moeten vertellen." Zei ik troostend en liep met hem naar de bank. Ik ging liggen en trok hem naar me toe waar die uithuilde in mijn nek. "Ik w-wilde niet d-dat je me z-zo zag. Ik ben n-niet slecht dat b-beloof ik." Snikte hij uit. "Ik hou van je en ik ken de echte jou." Fluisterde ik en haalde mijn vingers door zijn zachte lokken haar.
Hij sloot zijn ogen en begroef zijn hoofd weer in mijn nek. Dit gaat verder nog uren zo door, ik wrijvend over zijn rug, haar en gezicht terwijl hij snort als een kitten in puur genot door mijn aanraking. Hij valt na een aantal uren eindelijk in slaap met droge tranen op zijn wangen. Ik leunde naar voren en kuste zijn zachte lippen zachtjes proberend hem niet wakker te maken. "I love you so much." Fluisterde ik en wreef mijn neus langs zijn perfect kaaklijn. "I love you too." Mompelde hij, werd wakker en gaf mijn nek nog een paar kusjes. "Ik zou voor altijd van je blijven houden..." Mompelde hij slaperig. "Always and forever." Zei ik terug. Ik voelde hem grijnzen in mijn nek. Hij keek me lang aan en versmolt onze lippen in perfecte harmonie met elkaar terwijl die zijn vingers door mijn haren bewoog. We zuchtte allebei tevreden en besloten in bed te gaan liggen in plaats van op de bank. Daar vielen we in slaap in elkaars armen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
