*ARKADAŞLAR BİRÇOK KİŞİ SÖZLERİMİN SAHİBİNİ SORUYOR. BENİM SÖZLERİMİN SAHİBİ BANGTAN BOYS , JACKSON WANG VE... BEN DE SAKLI BİRİSİ. SÖZLERİMİ ANLAMLI VE GÜZEL BULDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜR EDERİM. ÇOK MUTLU OLUYORUM BANA ATILAN MESAJLARI GÖRÜNCE ^^
**İYİ OKUMALAR --
-----------------
Sana sarılmak istiyorum ama daha seni sevdiğimi bile söyleyemedim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(yazmayı unutan bir adet psikopat çizin şuraya. Tam bu çocuğun kalbine.)
Taehyung ve Yoonmin karşı karşıya boş bir odada oturmuş yerdeki desenleri inceliyorlardı. İkisi de yüzleşmesi gerektiğini biliyordu ama bunu nasıl yapacaklarını , nereden başlayacaklarını bilmiyordular. Taehyung kızın yüzüne baktı. Kızın yüzü çok güzeldi. Çok çekik olmayan gözleri ,hafif dalgalı saçları , dudakları... Herşeyi güzeldi. Dişlerindeki hafif ayrıklık ona ayrı bir hava katıyordu. Gülümseyince hafif gamzeleri çıkıyordu kızın. Taehyung dudaklarını yaladı ve boğazını temizledi. Kız ona bakınca gözlerini kaçırdı ve ''Neden ?'' dedi sonra kızın gözlerine bakıp ''Neden bana doğruyu söylemedin ?'' dedi genç kız yutkundu ve ''Gidersin diye. '' Dedi Taehyung'un gözlerinin içine bakıp
''Bana yeniden gülümsemeden gidersin diye korktum. Eğer benim olduğumu öğrenseydin belki de... - '' diye konuşurken Taehyung kızın sözünü kesti ve
''Gitmezdim. '' dedi. Kızın içini sıcaklık kaplamıştı. Oğlana karşı suçlu hissediyordu. Oğlan yeniden konuşmaya başladı.
''Neden kriz geçirdin ?''
''Benden nefret ediyorsun. ''
''Hayır etmiyorum. '' dedi ve bakışlarını yere indirip devam etti.
''Hiçbir zaman etmedim. Edemedim''
(altı çizili , belirgin ve eğik olanlar gerçek konuşmalardır.)
Genç kız yutkundu ve dudaklarını ıslattı.
''Ediceksin Taehyung. Az önce olanlar... '' derken kızın sözünü kesen Taehyung'un bilekleri olmuştu.
Bileğinde izleri görünce gözleri kocaman oldu.
''Sen ?! Neden bunu yapıyorsun ?!'' dedi kız titreyen sesiyle.
''Çünkü ben de senin gibiyim Yoonmin. ''
Söyledikleri sözler kızın kulağına melodi gibi gelmişti.
''Teşekkür ederim. Yeniden gülümsetebildiğin için. Ama buraya kadarmış siyah kelebek. Artık gülmeyeceğim. Senin için. ''
Ayağa kalkıp Yoonmin'i boş odada tek başına bıraktı.
Yoonmin ayağa kalktı ve başından yapması gerekeni şimdi yapabilmek adına Taehyung'un peşinden gitti.
''Taehyung. ''
''Taehyung !''
''KİM TAEHYUNG !''
Oğlan 3. seslenişte adımlarını yavaşlattı ve durdu. Arkası kıza dönüktü. Genç kız onun yanına gitti ve tam önünde durdu. Dudaklarını ıslatıp devam etti.
''Aptalsın Kim Taehyung !''
Oğlandan bir ses çıkmamıştı.
''Senin için gülüşümden vazgeçtim ben ! Sırf sen gülümse diye ! Sırf sen yeniden gülümse diye !''
''Neden ? Bu kadar mı değer veriyorsun bana ?''
''SENİN GÜLÜŞÜNLE YAŞIYORUM DEDİM SANA !''
Kızın bağırarak ve ağlayarak söylediği bu sözler üzerine Taehyung derin bir nefes aldı. Ellerini saçlarından geçirdi ve
''Ne istiyorsun benden ? Ben zaten karanlığımda boğulmuşum ! Beni neden rahat bırakmıyorsun JEON YOONMİN ?! NEDEN ?!''
Oğlan sinirini kontrol etmekte zorlanıyordu.
''Yeniden gülümse. ''
Kızın safça , sessizce , çaresiz ve çatallaşmış sesiyle söylediği bu sözler çocuğun yüreğine işlemişti.
