"Bitti Taehyung. "
Kız titreyerek söylemişti bunu.
"Ne demek istiyorsun Yoonmin?"
Taehyung un kaşları çatılmıştı.
"Gitmem gerek. Beni unut. Anıları unut. Herşeyi sil. "
Kız gözlerine baktı Taehyung'un.
Hayal kırıklığına uğradığını biliyordu.
"Bu kadar mı yani ? Bu mudur ? Herşey güzelken bu mudur ?"
Sinirle saçını karıştırdı ve ona baktı.
"Özür dilerim Taehyung... "
Kızın gözyaşları akmaya başlamıştı bile.
"Neden peki ? Bana bir neden söyle. Mantıklı olan bir neden. "
Kız birşey demeden onu öptü.
Taehyung ona baktı ve
"Zorundayım. Senin iyiliğin için gitmek zorundayım. " kız gözyaşlarını sildi ve
"Beni unut ve mutlu ol. Tedavini aksatma. Herşeye bir sünger çekip gülümse... Ben olmasam bile yeniden gülümse. "
Kız ona sımsıkı sarıldı. Kokusunu içine çekti.
Taehyung ağlarken dediği tek şeydi...
"Gitme. "
Kelimesi...
Gitme kelimesinin anlamı büyüktü Taehyung'un dünyasında...
'Sen gidersen toparlanamam... Beni sensiz bırakırsan kendimden vazgeçerim... '
Demekti..
"Geri geleceksin değil mi ? Bir gün bana geri döneceksin ?"
Dedi Taehyung ona bakıp.
Kız gülümsedi ve
"Evet. Geleceğim. Bir gün... geleceğim... "
Dedi. O sırada taksi gelmişti.
Taehyung ona daha sıkı sarıldı ve "Söz ver. " dedi
"Söz veriyorum. Seni seviyorum Uzaylı Bey... Kim Taehyung..."
Kız onu son kez öptü ve gözlerine baktı. Yüzünü ezberlemek istiyordu...
"Ben de seni seviyorum Uzaylı Hanım... Jeon Yoonmin... "
Dahyun geldiğinde elinden bavulunu aldı. Ve Dahyun'a sarıldı.
Taehyung'a son kez baktı.
Ağlıyordu.
Taksiye bindi ve yeri tarif etti.
Artık Taehyung olmayacaktı hayatında.. Artık onu mutlu eden uzaylı bey olmayacaktı...
