Aşk Affeder

KAZA

Resimdeki ponçik kızımız Derin 😇😇

Son sürat giden arabayı iyice hızlandırdım. Arkamda bir grup serseri varken bu kadar eğlenmem garipti. Ben lafını pek esirgemeyen bir kızdım. Trafikte şu anda arkamda beni kovalayan arabayla yan yana gelmiştik. Ve bunlar camlarını açıp tabiri caizse öküz gibi bakmışlar birde üstüne iğrenç sözlerle bana laf atmışlardı. Ben de arabanın içinde olduğum için rahatlıkla saydırmıştım. Şimdi onlar arabayla beni takibe almışlardı. Ve bende onlardan kaçıyordum. İnanılmaz keyif aldığım söylenebilirdi. Tabi arabanın önüne beni durdururlarsa da bu kadar eğleneceğimden şüpheliydim ama dikiz aynasına baktığımda arabanın arkamda olmadığını görünce rahatladım. Issız bir yerdeydim ve viraja giriyordum. Yavaşlamam gerekiyordu ama frene bassam bile duramıyordum. Fren patlamıştı sanırım ve ben korkmaya başlamıştım. En son hatırladığım karşıma bir arabanın çıkması ve duramayacağımı bildiğim halde frene yüklenişim, gürültülü bir şekilde arabanın içinde sürüklendiğimdi.
...

Gözlerimi beyaz bir odada açtım. Gözlerimi odada gezdirdiğimde buranın bir hastane odası olduğunu anladım. Kolumda serum takılıydı. Başım fena halde ağrıyordu. Elimi başıma götürdüğümde başımdaki sargıyı ancak hissedebilmiştim. Ben kaza yapmıştım. Ben. Kaza. Yapmıştım. Birine çarptım. Aman Allah'ım hızla kolumdaki serumu çektim canım acımıştı ama pek umrumda değildi. Her yerimin paramparça olmuş gibi acımasına karşın koşar adımlarla odadan çıktım. Koridordan bir çığlık ve ağlama sesi geliyordu. O tarafa baktığımda bir kadın ağlıyordu ve yanında onu tutan adam bana öyle öfkeli bakıyordu ki korktuğumu hissettim ve önüme dönüp yürümeye devam ettim. Şu üstümdeki hastane kıyafetlerinden kurtulup kime çarptığımı, durumunun nasıl olduğunu öğrenmeliydim.

...

Saçma hastane kıyafetlerinden kurulduğumda ağrılarımın azalmış olduğunu hissettim yine aynı koridora girdim. Hemşirelerin olduğu odaya gidip "merhaba,ben bugün kaza yapmıştım,benimle beraber getirilen birileri varsa oda numarasını söyleyebilir misiniz?" Genç bir hemşire "biz bilmeyiz resepsiyona sorun." diyerek beni geçiştirdi. Kadına türlü işkenceler yapmayı düşündüm. Zaten gergindim benim yüzümden birileri yaralanmış hatta belki ölmüş......  Bu düşünceler bana hiç yardımcı olmuyordu. Tam kapıdan çıkarken orta yaşlı yaklaşık kırk kırk beş yaşlarında olan teyze "kızım seninle getirilen bir hasta vardı. Durumu ağırdı, ameliyatına ben girdim. Malesef kurtaramadık, başınız sağolsun."dedi. Kalakalmıştım, sanırım şok geçiriyordum. Hiçbir sey demeden odadan ayrıldım. Katildim ben. Katil. O arabayı sürerken ne kadar çok eğlenmiştim. Düpe düz kötü bir insandım işte. Koşarak hastaneden çıktım. Duvar dibine çöküp etrafımdaki insanlara aldırmadan ağlamaya başladım. Hıçkırıklarla... Saatlerce orda öylece ağladım. En son hıçkırıklarım sessiz iç çekmelere dönüştüğünde bir hışımla kalkıp göz yaşlarımı sildim. Şu anda gitmem gereken yere yani karakola gidicektim. Ben ne kadar da kötü bir insandım. Kendimi asla affetmeyecektim...

(Evet ilk bölümü yayınladık. Sonundaa umarım beğenirsiniz okumaya devam edin güzel şeyler olacak inşallah iyiki varsınız😍😘)