Pelin'den..
Annemlere haber vermek için koşa koşa dışarı çıktım. Kafeteryanın nerede olduğunu bilmediğim için koşarken rastladığım bir hemşireye sordum. 3.katın sağında olduğunu söyledi. Korkuyordum. Merdivenleri nasıl çıktığımı bilmiyordum. Gözümden akan yaş ile birlikte kafeteryaya vardım. Annemlere haber verdikten sonra akıl edemediğim asansöre bindik. Emir'in annesi olan Melek teyze gözlerinden akan yaşları durduramıyordu. Annem onu sakinleştirmeye çalışsada bir türlü sakinleşemiyordu. Emir'in söyledikleri beynimde fısıltı şeklinde duyuluyordu. Benden hoşlandığını söylemişti. Bunları düşünürken annemin;
"Pelin! Doktor ne dedi! Çabuk söyle!" Demesiyle kendime geldim.
"Şey.. Tümor varmış.. Doktor öyle dedi." dedim. Melek teyze bunu duyunca elini kalbine doğru götürdü. Zar zor nefes alıyordu. Asansör daha yeni 8.kata varmıştı. Annem bana;
"Kızım ben Melek teyzeni kontrole götüreceğim. Sende Emir abinin yanına git!" Dedi bağırarak. Melek teyze oğlum diye bağırırken bende Emir'in yanına doğru koştum. Kapıda duran bir adam bana;
"Boşuna girmeye çalışma, giremezsin." Dedi. Gözlerimi kısarak ona baktım.
"Tanışıyormuyuz?" dedim. Gülümseyerek "Hayır." dedi.
"Neden giremezmişim?" dedim.
"Bak, Pelincim. Emir'in yanına girmek istediğini biliyorum. Ama annenlerin yanına gitmen gerekiyor."
Pelincim mi? Adımı nereden biliyordu. Emir'in içeride olduğunu, Annemin burada olduğunu nereden biliyordu?
"Adımı nasıl öğrendiniz bilmiyorum. Ama daha iki dakika önce tanıdığım bir adamın sözünü dinleyecek değilim. Üstelik annem buraya gelmemi söyledi. Lütfen beni konuşturmayın." dedim sakince.
"Peki, gidiyorum. Ama şimdilik." dedikten sonra yavaş yavaş uzaklaştı. 'Ama şimdilik' derken ne demek istemişti ki? Yani tekrar karşılaşacakmıydık? Bunu anneme söylemeliydim. Ama ondan önce Emir'e bakmak için içeri girmeliydim. Kapıyı çaldım ve içeri girdim. Doktor bana baktıktan sonra;
"Ailen nerede?" Diye sordu.
"Imm.. Emir'in annesi fenalaştı. Annem onu kontrole götürdü." dedim. Emir, kafasında kablolar ile uyuyordu. Emir'e doğru bakarken Doktor;
"Emir'in durumunu seninle paylaşabilirmiyim?" Dedi.
"Tabii ki." Dedim heyecanalanarak.
"Emir.. Emir beklenilenden daha kötü.." dedi. Gözlerimden bir yaş aktı.
"N-n-nasıl yani?" dedim titreyerek.
"Son senesi olabilir. Mutlu yaşamasına izin verin." Dedi. Ağlamaya başladım. Annesine bu durumu nasıl açıklayacaktım? Ellerimle yüzümü kapatırken Doktor "Üzgünüm." Dedi.
Hıçkırmaya devam ederken.
"İyileşemez mi?" dedim.
"Maalesef." Dedi. Ağlamam daha da yükselmişti. Dışarı çıktım. Yine o adam vardı. Kendimi susturmaya çalışırken;
"Sizinle uğraşacak vaktim yok! Beni rahat bırakın!" Dedim. Karşıdan gelen Annem ile Melek teyzeyi gördüm. Ne diyeceğim diye düşünmeye başladım. Melek teyze yanıma gelip "Emir'im iyimi?" Dedi. Donuk bir şekilde ona baktım. Ne diyeceğimi bilemiyordum "Şeyy.."
Devamı bir sonra ki bölümde..
