Het concert

H01

'Ho stop wacht even, ik mag mee naar Kensington?' zeg ik met een hoog-bijna-schreeuw-stemmetje door de telefoon. Snel houd ik de telefoon iets verder van mijn oor af en meteen daarna hoor ik Emma roepen. 'JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA'. Oké, safed my ears. Als ik de telefoon niet verder van mij af had gehouden, zou ik waarschijnlijk niet eens meer iets hóren van het concert. No kidding. 'Zo tof dat je kaartjes gewonnen hebt!' zeg ik maar als antwoord op haar oerkreet. Zij weet dat ik onwijs fan ben van Kensington. Emma niet echt, maar ze is wel zo aardig om altijd met mij mee te gaan. Ik heb haar wel eens  5 uur lang in de regen samen met mij laten wachten om een glimp van ze op te kunnen vangen. En ja, het was het waard. Naja, volgens Emma niet. Maar volgens mij wel.

Emma vertelde me nog dat het concert morgenavond al is. Dat is dus de eerste show die ze in de Ziggo Dome geven dit jaar. SU-PER-VET! 'O maar Sanne, hoe gaan we er heen eigenlijk?' zegt Emma als ze merkt dat bij mij de adrenaline weer een beetje gezakt is. O crap. Wij wonen beide in het o-zo-mooie Groningen. Hartstikke leuk hoor, begrijp me niet verkeerd, maar Amsterdam-Groningen is en blijft een kuteind. Daar komt nog bij dat we eigenlijk beide tentamenweek hebben, dus de volgende dag weer heerlijk om half 9 mogen huilen over dat we er niets van snappen en dat we toch een carière in strippen niet eens zo'n super gek idee is. Snel kijk ik even hoe laat te laatste trein terug gaat vanaf de Ziggo Dome. 'De laatste trein gaat vanaf Bijlmer ArenA om 23:19, en dat zijn we om 2:00 in Groningen' zeg ik. Opzich is dat nog wel te doen. Nu maar hopen dat het concert voor 23:00 afgelopen is, en dat we de laatste trein niet missen. Dat we in de trein waarschijnlijk tussen de naar bier ruikende, zwetende, vieze, niet sportende voetbalsupporters staat, neem ik voor lief. Want ja, voor Kensington doe ik alles. Snel spreek ik met Emma af dat we om 15:30 op het station zijn, zodat we dan op tijd bij de Ziggo Dome zijn. We hebben zitplekken, helaas. Een voordeel is wel dat we niet voor de deur hoeven te slapen voor een plekje vooraan. Maar ja, de muziek alleen al is geweldig.

Na alles nog even door te hebben gesproken met Emma, hangen we op en doe ik poging 293103927 om de structuren van de aminozuren uit mijn hoofd te leren. Ja, onzinniger kan niet. Ik weet het. Maar ja, wat moet dat moet. Ik zet het album 'Control' op en ga aan de slag.

Om 6:00 gaat mijn weker. Voor het eerst in de geschiedenis druk ik niet op de sluimer knop, en ben ik daadwerkelijk goed gehumeurd. Hoe kan het ook anders. Vandaag is het Kensington concert!