Het concert

H04

Om 19:40 staan we nog steeds buiten te wachten. Op zich niet een hele grote ramp, want wij staan nét onder een afdakje, waardoor we niet natregenen. De luiken zijn al wel open gerold, waardoor je naar binnen kunt kijken. Ook daar is de ruimte in verschillende looproutes ingedeeld. Ook staan er poortjes, waar je tas in gecontroleerd wordt. Oh shit. Ik heb mijn schooltas mee... 'Ehm zou het erg zijn dat ik een geodriehoek in mijn tas heb zitten?' vraag ik voorzichtig aan Emma. Emma begint te lachen. Wat ik niet snap, want ik ben bloedserieus. 'Hee dit is niet grappig! Morgen heb ik hem nodig bij biomethoden tentamen. En voor half 9 kan ik niet een nieuwe geodriekhoek kopen als ze hem weggooien!' zeg ik licht geïrriteerd. 'Nou het is niet zo dat je met een geodriekhoek iemand neer kan steken' zegt Emma droog. 'Nou, zeg jij het straks tegen de bewakers?' 'Doe hem anders gewoon in je zak. Wat heb je eigenlijk nog meer in je tas zitten?' zegt ze en ze pakt mijn tas van me over. 'Deodorant? Ja die wordt sowieso weggegooid. Oh en dat flesje ook, want dat mag alleen zonder dop naar binnen' 'Wat nee dat is nog een volle!' zeg ik zwaar teleurgesteld. 'Waarom heb je überhaupt deodorant mee?' Daar heb ik nog echt over na gedacht. 'Nu is er ook een voetbalwedstrijd van Ajax. En die naar bier en zweet stinkende supporters zitten straks bij ons in de trein. Dus ik dacht dat ik dat met deodorant wel even op kon frissen' zeg ik trots. Als reactie krijg ik een Emma die niet meer bij komt van het lachen. Ze laat daardoor bijna mijn tas vallen, die ik daarom heel snel uit haar handen trek. 

Ik ben net klaar met het al mijn eten en geodriehoek in mijn zak proppen als de deuren open gaan. Zelfverzekerd dump ik mijn tas op tafel. Ik heb mijn hand al op de rits om hem zo open te risten. 'Ja loop maar door' zegt die. Verbaast kijk ik naar het gezicht van de jongen die dat tegen mij zei.  Hij heeft bruin haar en blauwe ogen, en is denk ik ongeveer van onze leeftijd. Hij ziet er best aardig uit. Ik vind hem wel een beetje het type van Emma.  'Zeker? Misschien heb ik wel een mes mee. Weet jij veel' zeg ik om een beetje tijd te rekken. 'Nee hoor heeft ze niet, maar wel een geodriehoek' zegt Emma hard met een lachende stem. Ik voel mijn hoofd rood worden en draai me schamend om naar Emma. 'Moest dat nou?' zegt ik sissend. De jongen kijkt lachend naar Emma. Hee, zie ik dat nou goed? Volgens mij ziet hij Emma wel zitten. 'Nou ik ben verder niet gevaarlijk hoor. Zij daar in tegen wel, dus controleer haar tas maar' zeg ik en ik duw Emma naar hem toe. Emma maakt rustig haar tas open en geeft hem aan de jongen. 'Hee Em, wat voor jou?' zeg ik zacht. 'Sanne hou op' zegt ze bijna geluidloos en ze geeft me een duw. Ze kijkt de jongen wat verlegen aan. O ja zeker wel. Ik heb gelijk. 'Jullie tassen zijn goed hoor, mag ik jullie kaartjes even zien?' zegt hij verlegen. Sanne geeft hem de kaartjes. De kaartjes worden gescand. 'Oké, jullie moeten zo hier rechts, en dan de trap op naar de tweede verdieping. En dan rechtdoor lopen en dan is het de laatste duur links' zegt hij. 'Dankjewel' zegt Emma. 'Heel veel plezier bij het concert!' zegt hij en hij raakt even kort Emma haar arm aan. Zieke flow hier. Wel een beetje jammer dat er achter ons mensen zitten te zeuren dat het te langzaam gaat. We lopen daarom ook maar snel door.

'Wat was dat?' vraag ik aan Emma. Emma kijkt nog achterom. Naar die jongen, natuurlijk. Emma reageert niet. 'Hallo?' zeg ik nog een keer. 'Sorry wat?' 'Laat maar, ik weet genoeg' zeg ik lachend. Samen lopen we naar boven.

'Oké, dat moet het die deur zijn' zeg ik en ik loop na die meneer toe die erbij staat, en een pakje van de ziggo dome aan heeft. 'Klopt het dat wij hier moeten zijn?' vraag ik en ik trek de kaartjes uit Emma haar handen die ik vervolgens aan de meneer laat zien. 'Ja, helemaal goed! Loop maar even mee' zegt hij en hij gaat de zaal binnen. 'Holy crap dit is hoog' zeg ik. Ik heb echt het gevoel alsof ik zo naar beneden kan vallen. 'Heb je hoogtevrees? Anders kan ik wel andere plekken regelen' zegt de meneer. 'Nee hoor, het lukt wel' zeg ik snel. Ik hoor Emma achter mij grinniken. 'Kijk, stoel 38 en 39' zegt hij en hij wijst ons onze stoelen. 'Bedankt!' zeg ik en we lopen naar onze plek.

_____

Foto van Emma daarboven ^