Het concert

H06

Het eerste nummer dat ze spelen is Regret. Meteen daarna spelen ze Do I ever. Ze hebben het publiek nog niet toegesproken. Alleen nog maar muziek gemaakt. En zo als gewoonlijk is het weer steengoed! Na Do I ever spreken ze het publiek wel toe. In het Nederlands. Goh, ik was alweer bijna vergeten dat ze Nederlands zijn. Door hun performance krijg ik gewoon het idee dat ik na een wereldband zit te kijken. Ik zing dan ook keihard met alle nummers mee. Emma is wat nummers aan het filmen. Daar zal mijn prachtige zang/schreeuwende stem ook wel op te horen zijn.

Bij het nummer We are the young voel ik dat ik alweer naar de toilet moet. Bij elke toon die ze in mijn oren laten klinken, moet ik nodiger naar de WC. Ik kijk op mijn horloge hoe laat het is. 22:03. Ik moet dus sowieso nog tijdens dit concert. Als ik maar niet het nummer Sorry mis, want die wil ik echt heel graag live zien! 'Ik ga naar de WC' schreeuw ik in Emma haar oor. 'Jezus San, opschieten dan hè' 'Ja, doe ik. Wil jij Sorry  filmen als ik die mis?' Als antwoord krijg ik een opstekende duim, wat mij het teken geeft om zo snel mogelijk naar de WC te rennen. Ik doe de deur naar de gang open en volg de bordjes naar de WC. Als ik weer in de hal sta, hoor ik de beginklanken van Sorry klinken. Shit. Ik kijk vlug om me heen welke kant ik op moet. Zat ik nou in de C gang of aan de E kant? Ik haal altijd die twee letters door elkaar. Snel voel ik in mijn zak of ik mijn kaartje mee heb. Die zat nog in mijn zak. 'O, ja. 38 C' mompel ik in mezelf. Ik sprint de hoek om naar de C gang, en bots vol tegen iemand aan, waardoor ik op de grond val. 'Oh sorry' zeg ik. Ik begin te lachen. 'Dat is nu ook precies het nummer wat ze spelen' leg ik uit. Ik kijk omhoog naar de uitgestrekte hand, en pak hem aan. Al snel sta ik weer op de grond. Mijn blik gaat naar het hoofd van de persoon waar ik tegen aan ben gelopen. Een jongen, van een jaar of 18/19. Bruine ogen kijken me niet begrijpend aan. Ik voel mijn hoofd rood worden en kijk een beetje naar mijn bruine clarcks. 'Sorry, I don't get what you're saying, I don't speak Dutch' zegt hij. Nu wordt zijn hoofd ook rood. 'Oh, the song they're playing right now, is called Sorry' leg ik uit. 'Oh, they're playing good music. Kensington, right?' zegt hij. 'Yes! Where do you come from?' vraag ik. Hij spreekt goed Engels. Hij is sowieso niet Brits, want hij heeft geen Brits accent. Nieuw Zeeland valt ook af. 'I'm from Canada. Kensington is also a place in Canada' zegt hij. Er vormt een glimlach op zijn gezicht. Wat schattig. 'Aha, and do you like the Netherlands so far?' vraag ik. 'Yes, I do! Yesterday I went to the concert of the red hot chili peppers, and the crowd was so great to the band!' zegt hij. Zijn ogen glinsteren. Dus, hij gaat best veel naar concerten. 'And everybody is so nice here' gaat hij verder. Wauw, hij heeft wel een heel goed beeld van Nederland. Ik voel iets trillen in mijn zak. Mijn mobiel. 'Sorry' zeg ik tegen de jongen en ik haal snel mijn mobiel uit mijn zak. Emma. Ik open het whatsapp gespek.

Emma: Doos je hebt Sorry gemist

Emma: Waar blijf je?

Emma: Stoel C18. Als je dat aan het zoeken bent

Emma: Links de hoek om, laatste deur

You: Ja Ja Ja kom eraaaaan!

'Sorry my friend is wondering where I am' geeft ik als uitleg. Hij glimlacht. 'What's your name?' 'I'm Sanne' zeg ik, en ik geef hem een hand. Ja, ik ben zo formeel. 'I'm Lewis, nice to meet you Sanne' zegt hij terwijl hij mijn hand schut. 'But I have to go that way' zeg ik onzeker en ik wijs naar de C gang. 'Okay, enjoy the concert! I hope to see you again sometime' zegt hij verlegen. 'I agree' zeg ik verlegen en snel loop ik door naar de C gang. Ik begin weer te rennen. Emma zou zich wel afvragen waar ik blijf.

______

Daarboven een foto van Lewis