Ik sprint de hoek om naar de C gang, en bots vol tegen iemand aan, waardoor ik op de grond val. 'Oh sorry' zeg ik. Ik begin te lachen. 'Dat is nu ook precies het nummer wat ze spelen' leg ik uit. Ik kijk omhoog naar de uitgestrekte hand, en pak hem...
Ik kom het balkon weer opgelopen als ze Heading up high aan het spelen zijn. Ik had eigenlijk verwacht dat Armin van Buuren misschien ook nog als verassing op het podium zou komen, maar ik zag nog niets. Ik plof snel weer naast Emma weer. 'Komt Armin van Buuren niet?' Meteen draait Emma zich naar mij om. 'Sanne waar was je ooit?' vraagt ze verbaast. 'Zeg ik zo wel, dit liedje is leuk' zeg ik. Vervolgens ga ik keihard meezingen.
Als laatst zingen ze St. Helena. Een nummer die helemaal uitgepakt wordt. Wat een geluid. Zo vreselijk tof om dat live te zien! Om 21:40 is het concert afgelopen. We lopen zo snel mogelijk het balkon uit en richting de centrale hal. 'Oké, we hebben 20 minuten om jou toekomstig vriendje te vinden' zeg ik tegen Emma. 'Dus, merch shop?''Jep.' Samen lopen we snel richting de merch shop. Emma stoot me aan. Ik kijk haar raar aan. 'Moest dat nou?' vraag ik. 'Hij staat daar' zegt ze zacht. Mijn ogen volgen haar ogen. En inderdaad. Daar staat de kaartjes controlerende jongen, achter de balie van de merch shop. 'Kom' zeg ik en ik trek Emma mee.
De kaartjes controlerende jongen in kwestie staat met de rug naar ons toe, tasjes goed te hangen. Het is namelijk nog rustig bij de balie. Waarschijnlijk hebben alle fans voor het concert al wat gekocht. Op dit moment staan we ongeveer 2 meter bij hem vandaan. Emma blijft naar hem kijken, maar zegt niets. Ik besluit dan ook maar even dat ik er voor moet zorgen dat de kaartjes controlerende jongen zich omdraait. Ik zie dat Emma haar tas in haar handen heeft. Die wil natuurlijk doen alsof ze iets gaat kopen. Ik kijk haar even kort aan en sla dan haar tas uit haar handen. Een doffe klap is te horen. En wat ik al gehoopt had, de jongen draait om. 'O Emma wat doe je nou?' zeg ik overdreven verbaast, wat mij een dodelijke blik van Emma oplevert. 'Hee Emma' zegt de jongen vrolijk. 'O ik help wel even' zegt hij dan en hij komt achter de balie vandaan, en help Emma met het in de tas doen van haar spullen. Want ja, ze wilde haar portemonnee pakken, dus toen ik de tas uit haar handen sloeg, stond haar tas open. Dat was misschien niet zo aardig van mij. Maar ja, het is een goed doel. Als alles er weer in zit staan ze beide weer op. Ik zie dat ze beide verlegen kijken. 'Hee ik ga even daar heen ofzo' zeg ik tegen Emma. Snel loop ik de andere kant op. Ik ga een einde verderop staan om Emma en de jongen waar ik nog steeds de naam niet van weet in de gaten te houden.
De jongen en Emma zijn nu al 5 minuten aan het praten, en zo te zien is het gezellig. Beide lachen ze namelijk veel. Ja, ze passen wel goed bij elkaar. Ik voel een warme hand op mijn linker schouder. Ik snel draai ik me om. 'Hey Sanne.' Ik kijk recht in het gezicht van Lewis. Hij heeft nu alleen de capuchon van zijn sweater op zijn hoofd, waardoor zijn gezicht lastiger te zien is. Ik moet glimlachen. 'Hee Lewis!' 'And, was your friend mad at you?' vraagt hij onzeker. 'No no, she wasn't.' Lewis moet glimlachen. 'And where is your friend now?' vraagt hij. 'Well, funny you asked. She is standing over there' zeg ik en ik wijs naar Emma. 'I think she likes him' voeg ik er aan toe. 'They look cute together' zegt hij. Hij is het dus wel met me eens. 'Yes I think so too! They met at this concert.' zeg ik. 'Ah just like us' zegt hij en ik voel mijn wangen rood worden. 'Yes' stamel ik. Wauw Sanne subtiel. Ik kijk weer naar Emma. O, bij haar gaat het beter als bij mij. Ik zie dat ze nummers aan het uitwisselen zijn. Fixer! 'They're exchanging their phone numbers' zeg ik en ik wijs naar Emma. 'Uhm, speaking of that.. Can I have your number?' vraagt Lewis voorzichtig aan mij. Ik zie dat hij zenuwachtig aan de touwtjes van zijn sweather friemelt. 'Ya shure! Here's my phone. Can I have yours? Than I will put my number in it.' O wauw Sanne soepel Engels. Wonder boven wonder weet hij wel wat ik bedoel en heeft hij mijn telefoon. Ik zet mijn nummer er in en geef hem weer terug. Er komt een man naar hem toegelopen en fluistert wat in zijn oor. Wow, random. Ik zie dat Lewis even vlug om zich heen kijkt en dan de man een knikje geeft. 'Sorry but I have to go now. I will send you a message!' zegt hij. Hij heeft me snel een knuffel en loopt dan snel met de man mee. Hij gaf me een knuffel! En ik heb zijn nummer! Ik hoop echt dat ik hem nog een keer zie.
Als het 23:07 is loop ik weer naar Emma en de jongen zonder naam. 'Hee' zeg ik. 'Hee San dit is Thomas' zegt Emma. Ik glimlach naar Thomas. 'De tassencontroleur' zeg ik. Hij moet lachen. 'Ja, en ik ben ook van de merch shop' zegt hij dan. Hij kijkt Emma weer lief aan. Wat schattig. 'Hee heel leuk allemaal, maar Emma... Onze trein gaat over 12 minuten en we moeten nog 10 minuten lopen. Dus wij gaan nu weg' zeg ik. 'O shit' zegt Emma. Snel nemen we afscheid van Thomas en rennen we in volle vaart naar het station Amsterdam ArenA, spoor 8.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
