Divided by Love #Wattys2017

DBL (4)

- RHAIN -

Hindi lang ito ang unang beses na umuuwi si Glae na lasing.

Siguro nga gaya nang sabi ng iba... gusto lang nitong takasan ang konsumisyon nya dito sa bahay.

"Bakit gising ka pa? Matulog ka na." Marahan nitong tanong pagkapasok na pagkapasok nya kwarto.

Naabutan kasi niya na bukas ang ilaw nang kwarto at  ako naman ay nagbabasa pa nang libro.

"Hindi pa kasi ako inaantok." Tipid kong sagot

Minsan nakakatuwa din na lagi syang lasing, at least kinakausap nya ako. Marahan, hindi pasigaw o pasinghal. Hindi gaya nang pagtrato nya sakin kapag nasa wasto syang wisyo.

"Matulog ka na at gabi na..."

"Oo, patulog na din naman ako."

Hindi na ito nag salita pa. Paliko-liko itong lumapit at sumampa sa kama. Ni hindi na nya nagawang maghubad nang sapatos at magpalit nang damit.

Magkasama kami ni Glae sa iisang kwarto, magkatabi sa kama pero ni minsan ay walang nangyari samin.

I swear.

Kung tatanungin nyo ako about my feelings, hindi naman mahirap mahalin at pahalagahan ang isang tao lalo pa kung lagi mo itong nakikita at nakakasama kahit ano pang pagmamatigas nito.

And I admit, I care about Glae sa likod nang mga bagay na hindi naging maganda sa pagitan namin kaya't kung minsan, isang katuwaan na sa akin ang makausap sya na hindi naninigaw. Pero gaya nang sabi ko, tuwing lasing lang sya mabait.

Dahan dahan akong bumangon at lumapit sa kanya.

I took off her shoes and prepare a basin of water and her pajama dahil kailangan ko syang punasan at bihisan... God knows kung saan saan ito nagsususuot kaya hindi din naman ako makontentong hayaan syang matulog na dugyot.

It's not my first time too to do this... Fake man o hindi, as a wife, responsibilidad ko ding alagaan sya kahit papaano... Lagi ko syang binibihisan kapag nalalasing and I don't mind what else will I see.

Dahan dahan ko syang itinihaya para hindi ako mahirapang palitan sya.

"Hhhmmmmm." Ungol nito

"Ssshhh... I'll just change your clothes. Basa ka pa nang pawis." Mahina kong sabi pero pagkatapos noon ay wala naman itong reklamo

Slowly, I unbutton her upper clothes and in every button that I loosen, nararamdaman ko ang panginginig ng mga kamay ko lalo pa at unti unting nahahayag sa harapan ko ang kahubadan nya... I don't know why., maybe ... Maybe.. I don't know.

Nakailang lunok pa ako nang sarili kong laway bago ako nag patuloy.

When I proceed to the lower part, mas naramdaman ko ang dagdag na panginginig nang kamay ko na sinabayan pa nang kabog sa aking dibdib. Feeling ko tuloy ay nasasakal ako.

I can't even breath properly.

"Rhain..." I heard her whisper

That was the first time na binanggit nya ang pangalan ko with so much of tenderness. Ramdam ko hanggang sa kaibuturan nang puso ko ang mainit na haplos nang boses nya.

Parang gusto ko tuloy maluha.

"B-Bakit Glae?"

"I want you..."

Nagitla ako sa narinig. Ano daw? Nasobrahan na nya yata ito sa kalasingan at kung ano ano na ang pinagsasasabi.

Inignore ko ang sinabi nya at ipinagpatuloy ko ang pagpapalit nang kanyang damit but to my surprise, she got up and sit in front of me and look at me with her dreamy eyes.