Sk8er Boy

\ Final /

Pachelbel ..Canon in D..
Onun gitarının sesi o günkü gibi kulağımda..
Sanki o günkü gibi kalbimi sekteye uğratan gözlerindeki ışıltı ile beni izliyorsun.
Senin için dans ediyorum. .
Şimdi senin için parmak uçlarımda yükseliyorum.
Paris dahi kıskansın istiyorum.
Ondan daha ışıltılı olmak istiyorum bu gece, bana bakan gözlerin gibi.
Piyanonun tuşları kalbime dokunuyor.
Bu sesler o siyah dev müzik kutusundan değil benim sensizlikle pişman, sızlayan kalbimin derinliklerinden geliyor.
Âhımla dönüyorum. .
Âhınla yere düşüyorum.
İlk defa bu kadar büyük bir kalabalık önünde solo performans sergiliyorum.
Üstelik de Paris kadar kendini beğenmiş, her hareketimi ölçen gözlerin önünde.
İçimdeki dünya ile dışımdaki çok farklı.
Ben bu farkla un ufak oldum yıllarca.
Bir gün sen çıktın ve beni aşkınla yoğurdun.
Ama bu un, hamur tutmayacak kadar bozuktu. Fazla ufalanmıştı.
Sen bunu reddettin.
Beni yeniden vücuda getirmek istedin.
Beni öptün.
Bana sarıldın.
Bana kalbini verdin.
Benimle bir sevda yazmak istedin.
İlk defa kendim olarak yaşamayı hissettim.
Sana kendimi verdiğimde, kalbime ılık ılık aktığında değerli olduğumu hissettim.
Ama bu ilkti.
Ve benim için kabulü zordu.
Kullanılmaya alışmışken sen bana bir anda özgürlük vaad ettin.
Bu bir lütuf değildi, korkunçtu.
Etrafımdaki duvarlar büyük bir gürültü ile sarsılmıştı.
Ben .. Ben korkmuştum sevdiğim. .
Olup bitenleri idrak edemeyecek kadar, sana dair tüm güzellikleri inkâr edecek kadar korkmuştum.
Sensiz de yapabilirim diye umdum.
Çünkü bunca zaman kimse yoktu.
Yine yalnız yapabilirim sandım.
Öyle olmadı.
Ben yanıldım..
Beni kullananlar da yanıldı.
Üç yıl yokluğunda çoğalan aşkınla yandım sessizce.
Kimseye söylemedim. Ama herkes biliyordu sana yandığıma, senden başka.

Piyanonun tuşları şen şakıyor kulaklarda.
Pachelbel. .Canon in D..
Gitarınla dans ettiğim o günlere dönmek istiyorum. Öyle de sahnede dönerek perdeye doğru ilerliyorum iki yana açılmış kollarımla parmak uçlarımda. .
Ama artık çok geç öyle değil mi?
Siyah perde bir reddediş gibi yükseliyor önümde.
'Artık çok geç. '
Geri dönüyorum, sahnenin ucunda dizlerimin üzerine düşüyorum.
Başım mı dönüyor, kareografi böyle miydi ayırt edemiyorum.
Evet piyanoyu ben istedim.
Senden başkasının gitarında dans etmek ihanet gibiydi.
Kontrabasın sesine bu gerginliğimle ayak uyduramam.
Siyah bol paça bir pantalon ve pembe dökümlü bir gömlek giydim.
Sen hâlâ bale yapan erkeklerin tayt giydiğini düşünüyor musun?
Görüyor musun?
Dağılımış saçlarım, yakası düşmüş gömleğim ve yanaklarımdan süzülenlerle kesinlikle Canon in D değilim.
Ama o günün hatırına sevdiğim, beni sevişin gibi, sana kapılışım gibi, sen çalıyormuşsun gibi bu parça ile dans etmek istedim.
Paris de duysun, bilsin.
Ben seni çok özledim. .
Seni çok özledim KyungSoo..

Jongin gösterisini bitirip sahnede izleyicilerini selamladığında salon alkışlarla inlerken, yanaklarından süzülenler sahne ışıkları ile parlıyordu.

Sahne arkasına yol aldığında kendisini bekleyen çifti görünce zoraki de olsa minnetle gülümsedi ve kendisine uzanan kollara sarıldı.

"En iyisiydi!"

"Teşekkür ederim Soojung."

"Alakasız kareografin bu parça ile nasıl böyle bir uyum yakaladı anlamış değilim. Sanırım bu senin yeteneğin.
Tebrik ederim Jongin."