Faith | ✔

chapter 7

pov. Brandon

"V*RD*MM* WAAR IS ZE!"

het is nu al 's ochtends en ze ging gisteren ochtend naar huis komen!

misschien is ze weer weggegaan Brandon, of misschien is ze ontvoerd en zit ze in de cellen!

'Xavier dan kan ze mij een bericht doorgeven toch?!'

hee makker doe niet zo tegen mij he, ga haar gewoon gaan zoeken ze mag niet weg

ik sloot de link met mijn wolf -Xavier- en liep met grote passen richting de voordeur BAM! kapotte voordeur nu...
FAITH! IK KOM JE HALEN ONDANKBAAR KIND!

maar in de plaats dat ik een antwoord kreeg weerkaatsten mijn woorden terug in mijn hoofd. ik veranderde naar Xavier en begon naar de bossen te rennen.

na een paar minuten rennen ging ik op zoek naar de geur van Faith.. maar ik vond niks, nopes, nada.. maar toch bleef ik zoeken, ik zou haar vinden! en dan zal ik haar straffen voor het niet-terugkeren! de ergste straf die ze ooit gehad heeft..

het feit dat mijn wolf steeds aan het vloeken was hielp niet om te kalmeren, ik werd er alleen bozer door

ondertussen ben ik aan een grot aangekomen

hee Brandon is dit niet de grot waar ze heeft overnacht?

'ik weet het niet ik ga kijken'

en ik ben toch blij dat ik dat deed want in de grot kon ik haar geur ruiken. de geur leidde me weer naar buiten en ik bleef de geur volgen.

ik kwam terecht bij de rand van de White moon roedel, mijn vorige roedel.. haar geur ging over de grens dus was ik van plan dat ook te doen. ik moest haar vinden!

toen dat ik net één poot over de grens zette hoorde ik geritsel achter mij. als een blikseminslag draaide ik mij om en keek aandachtig naar het wezen achter mij...

DEMOON!

de demoon liep mijn richting uit en net als ik wil aanvallen houd hij mij tegen

"wacht!" riep de demoon met een schorre stem

"wat moet je van me monster? de dood? die geef ik je graag" antwoordde ik spottend

"nee, ik ben hier om u te escorteren naar mijn baas"

"waarvoor?!"

"dat weet ik niet, mijn baas vroeg mij alleen om u mee te nemen. als u weigert komt het u betaalt gezet dus maak een wijze keuze"

ik keek de demoon geschokt aan maar toch stemde ik in en volgde ik de demoon.

'Ik kom je nog steeds halen Faith! Je zal boeten!' zei ik in mijzelf.

we zijn al lang onderweg, een 3 tal uren en we zijn er nog steeds niet.

"zeg wanneer zijn we er? en waar gaan we eigenlijk heen?" klaagde ik

"nog 2 uur stappen en we gaan trouwens naar het vampierenrijk"

"WAT? U MEESTER IS EEN VAMPIER!"

er is een bondgenootschap ontstaan tussen de vampieren en demonen blijkbaar..

"ja" is zijn antwoord. gelukkig heb ik een goede conditie.

~

"we zijn er weerwolf"

tss die weet mijn naam nog niet maar daarvoor hoeft hij me toch geen 'weerwolf' te noemen?! voor mij zag ik de contouren van een groot huis, haast een paleis.

"dit meen je niet.." mompelde ik.

de demoon grijsde en deed de deur open.

het huis was groot en de binnenkant was donker, zwart. alle gordijnen zijn toe en er is geen licht in het huis buiten de kleine bureaulampjes.

hij begeleidde me naar een marmeren trap. de trap was ongelooflijk lang

"pff.." zei ik

"ga gewoon naar boven mormel" ik gromde en draaide mij vliegensvlug om.

"HOE NOEMDE JE MIJ NU NET?!" schreeuwde ik.

geen antwoord... ik ontblootte mijn tanden en gromde naar de demoon die naar iets achter mij keek vanplaats naar mij

"meneer" knikte hij.

Ik draaide mij om naar de gedaante achter mij en direct wist ik het.. dit kan niet veel goeds betekenen als een weerwolf naar zijn grootste aardvijand wordt gebracht.

"Lucas" zei ik spottend.

zijn gezicht werd versiert door en grijns en dat is het moment waarop ik een harde klap op mijn hoofd krijg en het bewustzijn verlies.

~~~~~~~

haiii 💓

wie vind dat Brandon dit verdient? 🙋 hehe. dit hoofdstuk heeft 704 woorden..
i know het is kort. 😩

blijf stemmen, reageren en tips geven!
thx everyone 💟

-Zoë