Faith | ✔

chapter 20

pov. Faith

Ons gesprek vervolgde zich. Tot een ondraaglijke steek het niet meer toe liet. Ik zakte door de grond.. Ik wist als wat er was

"FAITH WAT GEBEURT ER?!" schreeuwt Lars

"Geest.." piepte ik alleen maar.

ik greep naar de plek waar mijn hersenen zaten. Het moet plaats maken voor mijn nieuwe geest. ik bleef schreeuwen.

ik dacht dat Faith en Celeste de pijn gingen tegengaan? ik probeerde hun te bereiken.. zonder resultaat. ik dacht terug aan de tijd toen ik Celeste kreeg.. toen was de pijn erger veel erger..

"FAITH IK HAAL DE DOKTER JE KAN HIER NIET OP DE VLOER BLIJVEN!" ik knikte alleen maar. iedere beweging deed alleen maar pijn.

pov. Lars

Dit maakte ik nog nooit mee, iemand die meerdere geesten krijgt. ik heb het nog nooit gezien.. wel al over gehoord. terwijl ik denk aan Faith haar toestand ren ik naar onze verpleegkundige. de contouren van het gebouw komen al in zicht

"IEMAND? MEEKOMEN.. NU, FAITH... NIEUWE GEEST" hijgde ik.

meteen kwamen er verplegers af en volgde mij naar mijn huis. als alles maar goed is met haar..

~~~~
Nadat de verplegers binnen waren hebben ze haar op een bed gelegd in de eerste kamer die ze tegen kwamen in mijn huis. ik kon alleen maar naar haar kijken.. hoeveel pijn moet ze wel niet lijden?

ik maakte mij zorgen aangezien de verplegers naar elkaar schreeuwde en als een kip zonder kop de kamer in liepen en dan terug verlaatte. Faith daar in tegen bleef maar kermen van de pijn terwijl ze naar haar hoofd greep.

Stilletjes liep ik naar haar toe.. terwijl de verplegers naar mij begonnen schreeuwen. maar ik hoorde het niet. ik had alleen maar oog voor haar.

ik wil haar afhelpen van deze pijn. ik stond stil naast het bed en nam haar hand. uit schrik keek ze direct naar mij. starend. maar ze begon te kalmeren, precies zoals ik wou

pov. Liana

Ik geloof het niet.. dit kan niet waar zijn. ik stond oog in oog met hem.. mijn mate -Jesse- zonder na te denken vloog ik zijn richting uit

"Je ging toch weg?" snikte ik

"Ik mocht terug komen van Eaden.. ik ben direct terug gekomen voor jou Liana, ik wil niet zonder je zijn" fluisterde hij terug.

ik keek hem blij aan. ik dacht hem niet meer terug te zien. waarom zou Eaden hem opens laten gaan hebben?

ik werd verstoord door mijn wolf die huilde van geluk

we hebben hem terug! ik miste hem nu al! blijft ze herhalen. maar ik geef haar voor een keer gelijk

pov. Eaden

deze pijn.. ik voel de pijn van Faith..  Aangezien we mates zijn voel ik het. ook al hebben we niet verder gedaan aan het matingproces voelt je mate de pijn.. ik wil haar nu in mijn armen hebben. de pijn verlichten. maar ik ben te ver weg. wat zou er zelf aan de hand zijn? 

ik word gefrustreerd erdoor. mijn wolf denkt dat andere mensen haar pijn doen. maar ik denk van niet. de pijn steekt in mijn hoofd. alleen daar.. nergens anders.

toch lig ik hier kermend, op mij bed, van de pijn. ik moet naar haar toe. ik wil haar pijn verlichten, maar ook met haar praten. ik verliet haar.. zonder iets te zeggen.. ik wil haar terug zien. ik wil haar nog steeds als mijn luna. ik hoop dat ze het mij vergeeft.

zo gezegd zo gedaan. als de pijn wat draaglijker was, stond ik op en liep ik naar de deur. ik stuurde nog rap een bericht naar Tyler

'Tyler? ik weet dat ik je vrijaf had gegeven.. maar let aub nog effen op de roedel. je hoeft geen werk te verrichten laat de papieren liggen. dat haal ik wel in. maar let gewoon op ze, zodat er niets fout gaat'

lang hoefde ik niet te wachten op een antwoord.

ja, zolang ik geen papieren in hoef te vullen ga ik akkoord. maar kom zo rap mogelijk weer Eaden. de pack was net blij dat je terug was.. en waar ga je zelfs heen?

'bedankt Tyler en ik ga naar mijn mate.. ik vond haar al.. maar heb haar verlaten. ik moet haar terug hebben, ze moet mee naar deze pack'

je vond haar? neem haar maar mee Eaden! de pack zal haar dolgraag willen ontmoeten. maar ik laat je nu wel vertrekken, goede reis!

ik wachtte geen seconde langer meer en sloot de link af. ik volgde mijn zintuigen. in de hoop haar dan meteen te vinden

pov. Camille

"Wauw, dat had ik nooit verwacht luna" zei James

"Ja" voor de rest kon ik niets meer zeggen.

ik was te diep in gedachte. daarom was ik ook blij dat James het hierbij liet. ondertussen kwam de uitgang dichter en dichter. het felle licht liet ons stoppen. al knipperend met onze ogen liepen we door, aan het licht wennend.

toen zag ik het.. mijn thuis.. meteen dacht ik terug aan alles wat ik hier had meegemaakt. een glimlach sierde mijn gezicht. ik genoot van alles: de natuur,de stad, de geluiden. maar één ding kon ik niet plaatsen.. mijn ouders hun huis.. er liepen allerlei verpleegsters in en uit.

vanaf ik dat zag commandeerde ik mijn packleden hier te laten terwijl ik vliegensvlug naar het huis rende.. de angst nam toe iedere stap die ik dichter zette. wat gebeurd er hier? 

~~~~~

nieuw deel! :)

ik wil iets melden:
ik vind het lastig om mijn dagelijks leven en schrijven te combineren, dus ik zal maar aan 1 boek per keer werken. Ik zal eerst Faith afschrijven voor ik aan een ander boek begin. Zo is het ook wat gemakkelijker voor mij. Dus je moet geen meerdere boeken in één keer verwachten.

Hoeveel hfstken verwachten jullie voor dit boek? ik wil het niet te langdradig maken, dus ik zou jullie mening wel willen horen ;)

en wat krijgt lars in één keer?!
ik maak een twist in mijn verhaal haha
ik had dit zelf nooit verwacht te typen maarja
extra drama XD

- X Zoë