Faith | ✔

chapter 23

Pov. Jennifer (zie hfstk 17 als je haar niet meer kent)

Ik voel een aanwezigheid.. iets in mij zegt dat ik daar naar toe moet. Juist weet ik niet naar waar.  Oh en over mijn elementen, sinds ik deze macht voel kan ik alles beter beheersen. zelf mijn zwaardvechten gaat beter!

ik denk dat dat maar door één iemand kan komen.. Faith. Ze moet hier ergens zijn. Ik heb vandaag gepland om haar te gaan zoeken in onze stad. Ik wil haar leren kennen! tenslotte moeten we samen het 'kwaad' verslaan. Met een goed gevoel loop ik mijn voordeur uit op zoek naar Faith.

~

Ik sta voor de deur van mij leermeester, Lars. Is ze hier? ik loop naar de deur toe zonder te denken klop ik aan.

ik hoor iemand deze kant op komen en nog geen seconde later doet Lars de deur open

"Jennifer? wat doe je hier?" vraagt hij verbaasd

"Ik weet het niet.. er komt macht van hier dat wil dat ik hier naar toe kom.. Is Faith hier? ik denk dat het daardoor komt.. ik kan al mijn elementen beter beheersen . zelf mijn zwaardvechten gaat gemakkelijker!"

Lars zijn ogen gaan wijd open. hij doet de deur verder open en verzoekt mij binnen te komen

"In de gang, derde deur rechts" hij loopt naar een andere kamer dat lijkt op de keuken. ik volg de instructies en loop naar de kamer. 

"Lars ben je daar weer?" hoor ik uit de kamer.

De stem is zacht en liefkozend. ik open de deur..

"Nee.." ik kijk in Faith haar ogen.

Verstijfd blijf ik op mijn plaats staan. ze kijkt mij op dezelfde manier aan. op een gegeven moment draai ik mijn hoofd weg uit schaamte. ik loop naar haar toe en steek mijn hand uit

"ik ben Jennifer, je rechterhand" ik lach als ze verlegen mijn hand aan neemt

"Faith.. en hoe bedoel je rechterhand?" 

Zonder waarschuwing komt Lars de kamer binnen met een dienblad waar eten op staat

"Nou Faith. Ik denk dat het tijd is dat we je nog wat meer vertellen over de voorspelling en je rechterhand"

Faith kijkt Lars maar stomverbaasd aan en ik kan mijzelf niet inhouden en gier het uit van het lachen. beide kijken ze mij met een geïrriteerde blik aan. direct stop ik met lachen

"wat sorry hoor. maar jullie uitdrukking was goud waard!"

nu zijn het Lars en Faith die het niet meer kunnen inhouden. Ik nam het dienblad van Lars aan zodat het zeker niet op de grond viel. ik was blij dat ik het deed want al rap lag Lars op de grond van het lachen.

"was mijn reactie dan zo grappig.. nee toch.." mompel ik meer tegen mijzelf

Pov. Eaden 

Zonder enig idee waar ik ben loop ik een kant op. Skyler blijft maar zagen achter onze mate. Soms kan ik ik hem wel om de kop slaan hiervoor. Hijzelf wil niet meer naar mij luisteren sinds ik Faith verlaten had.

Hij vond dat ik moest blijven ook al was ze boos op ons.

ik haat je hoor ik Sky opeens zeggen. ik verschiet van de plotselinge reactie

"ahh Sky nu heb je eindelijk je gedachte verzet en begin je te praten?"

laat mij met rust.

toen blokkeerde hij mij in mijn hoofd.
ik ging er niet op in, dat maakt het erger. Hoe verder ik loop hoe sterker Faith haar geur wordt. Automatisch begin ik sneller te rennen. Voor Faith

Pov. Lucas 

Een paar dagen zijn verstreken en nog steeds krijg ik geen nieuws van Cassedy dus start ik geërgerd een conversie in onze gedachten

"Cassedy? waar ben je!"

'Momenteel bij de magiërs...'

"wat doe je daar?! je moest dat voorkomen!"

'weet ik meester.. het spijt mij daarvoor'

"maar goed ook dat het je spijt! hoe gaat het tussen Faith en jou?"

'ze begint mij meer en meer te vertrouwen meester'

een  grijns kan ik niet onderdrukken

"mooizo, hoe lang zou het nog duren voordat je haar naar Brandon kan brengen?"

'nog een paar dagen, hoop ik'

"nou doe je best en laat het zo snel mogelijk gebeuren. Ze mag haar krachten niet kunnen beheersen om te kunnen vechten"

'ja ik zal zo rap mogelijk handelen'

"oké doe maar waar je mee bezig was. oh en vergeet het drankje niet!"

'zeker niet vergeten hoor! goedendag meester'

ik sloot het gesprek en dacht na. nog even volhouden.. alles komt goed!

Pov. Brandon

Deze plaats is helemaal zo erg niet als ik eerst dacht. Voor een dienaar kan je hier nog redelijk veel doen. Mijn grootste taak was zorgen dat Faith hier terecht kwam als Cassedy het teken gaf.

Buiten dat hoef ik bijna niets te doen! Die dagen dat ik hier zit heb ik al rap een gevoel dat ik niet meer alleen ben. Bepaalde mensen stappen je leven in, andere weer uit. 

Ik heb bepaalde mensen ontmoet die mij het leven zuur maken maar ook die mijn leven helpen doorstaan. Ik ben bevriend geworden met Sam, een vampier.

Hij heeft zowat de zelfde leeftijd en interesses. Daarom vinden we het goed met elkaar. Hij was vroeger ook een weerwolf maar kwam uit zichzelf naar de vampierenwereld. Hij vond het weerwolf leven maar niets. Hij heeft zijn mate nooit ontmoet en dat wil hij ook niet. Zeker niet nadat ik vertelde wat er met mij gebeurde. 

Momenteel zitten Sam en ik  in de kerkers. we zijn de gevangen aan het martelen. Wat vooral weerwolven zijn. Ook al was ik eerst een weerwolf, dit doe mij niets.

Ik vind er mijn rust in en ik zie graag andere lijden zoals je al door had bij Faith. Door al het bloed in deze kamers staan mijn ogen natuurlijk ook knalrood, bloeddorstig anders gezegd.

Met een gemene grijns loop ik door naar de volgende cel. Stiekem hoopte ik dat Faith hier in zou belanden. Haar doden zou dan veel gemakkelijker zijn. Spijtig dat het helemaal anders loopt.

Ja nog steeds wil ik haar dood. Als je denkt dat ik onderdanig tegen haar ga zijn zit je goed verkeerd! Het moet omgekeerd zijn! ik ben de vader hier.

Nadenkend over hoe het zou voelen om Faith haar bloed over mijn handen te hebben begin ik aan de marteling van de volgende gevangene. 

~~~~~

Ghehehe,
Ik heb bijna niets te zeggen deze keer ((:
Blijf stemmen en reageren ^-^

Thx ♥

-XxZoë