Faith | ✔

chapter 13

pov. Camille (luna White moon, al ff geleden 😂)

het is weer van dat, ze ligt weer in het packziekenhuis. ze is er gisteren avond uit gegaan en nu is ze er al weer met spoed naartoe gebracht. ik vraag me af waarom ik niet mag weten wat er aan de hand is met Faith.

iedere keer als ik het aan mijn mate vraag, dan is het gevolg dat hij boos de kamer uit loopt.ik ben de luna en mag niet weten wat er in mijn eigen roedel gebeurt? wat is dat voor iets.

laat het los Camille zei mijn wolf Celine

'hoe kan jij hier niet boos om zijn?! we mogen niet weten wat er in onze eigen roedel aan het gebeuren is! hoe moet ik dat los laten? ik moet een moederfiguur voor de roedel zijn. maar hoe kan ik dat zijn als ik geen informatie krijg?!' snauwde ik mijn wolf toe.

Celine reageerde niet meer op mijn bericht en ik besloot maar weer een nieuwe poging te doen om met Anthony te praten. ik wil helpen met Faith. ze heeft een moederfiguur nodig en ik wil er voor haar zijn!

al kauwend op mijn laatste stukje brood dat ik in mijn mond had, liep ik terug naar de kamer om mijn kleren aan te doen. eenmaal bij de kamer was er geen spoor van Anthony dus besloot ik straks eens een kijkje te nemen in zijn bureau.

ondertussen heb ik mijn kleren al aan en liep richting de deur. in de gang kwam ik mijn dochter paniekerig tegen.

"wat is er lieverd?" ik was verbaasd toen ik zag dat Liana mijn vraag wegwuifde en gewoon doorliep.

'deed ik iets verkeerd?' vroeg ik tegen mijzelf.

~~

ik klopte op de deur.

"schat? ben je bezig of heb je effen tijd voor me?"

"ik heb al duizenden keren gezegd dat je niet hoeft te kloppen lieverd, je mag altijd binnen komen hoor" ik grinnikte door zijn reactie en opende de deur

"het is een gewoonte om eerst te kloppen bij mij" zei ik lachend.

"wat is er? kan ik je helpen?" vroeg Anthony liefkozend toe

"ik wil de waarheid horen Anthony.. ik ben een moederfiguur voor de roedel maar ik mag niet weten wat er gaande is? raar vind je ook niet?" ik keek hem vragend aan.

in zijn gezichtsuitdrukking zag ik genoeg en wist dat hij weer zou weglopen om van dit onderwerp af te komen.

"loop nu niet boos weg pls.. ik wil er voor Faith kunnen zijn, haar behandelen zoals Liana. zodat ze de gevoelens heeft dat er wel mensen zijn die om haar geven" vervolgde ik.

"oke oke! jij wint.." zei Anthony verslagen.

"dus ga je me alles uitleggen?" ik keek hem hopend aan.

hij keek mij grijnzend aan en knikte geamuseerd. ik liep met een grote glimlach naar hem toe en ging naast hem zitten.

~~