Gale's Games

7. De Tweede Dag

De volgende dag word ik vroeg wakker. Schijnbaar niet als eerste, want als ik naar beneden kijk, zie ik Tresh al zitten. Tresh zit beneden een konijn te roosteren op ons eigen vuurtje. Hij steekt zijn hand op en ik glimlach terug. Rue en Katniss liggen nog te slapen. Ik ben nog best moe, dus neem mezelf voor om nog wat slaap te pakken. Ik ga weer liggen en sluit mijn ogen.

Maar mijn rust duurt niet lang. Opeens klinkt er een harde, zware schreeuw en er klinkt een kanon. Katniss en Rue schieten wakker en meteen kijken we naar beneden. En daar ligt iets vreselijks.

Tresh ligt bewegeloos op de grond met een mes in zijn hart. Ik begin zachtjes te huilen. Niet te hard, want ik moet van staal lijken. Stille tranen lopen over mijn wangen. Ik blijf kijken en opeens zie ik Foxface - het meisje uit district 5. Ze pakt de spullen van Tresh. Het is wel duidelijk wie er achter Tresh zijn dood zit. Katniss is schijnbaar al net zo boos als ik. Uit het niets schiet ze een pijl. Precies raak zoals altijd. Boem. Foxface is dood.

Tresh en Foxface liggen naast elkaar op de grond. Dood, bewegeloos en bebloed. Katniss en Rue beginnen te huilen en ik probeer ze te troosten. Niet dat dat helpt, aangezien ik zelf ook in tranen zit. Ik kan Tresh zo niet aanzien. Ik ga naar beneden en pak onze eigen spullen. Ook Foxface haar rugzak jat ik mee. Stomme trut. Boos stamp ik tegen haar been aan. Niet dat er iets gebeurt, maar het voelt goed om haar pijn te doen.

De haak van Tresh ligt naast Tresh. Zal ik hem meenemen? Twijfelend kijk ik naar Tresh. Hij zou het willen. Ik pak de sikkel op. Ik ga zitten naast Tresh en neem op mijn eigen manier afscheid van hem. Ik strijk als laatste over zijn hoofd en sta dan weer op. Ik wrijf de tranen van mijn wangen en probeer de brok in mijn keel weg te slikken.

Ik pak het konijn wat Tresh aan het maken was en snijd hem in stukken. Voor de laatste keer kijk ik naar Tresh. Doei, allerbeste vriend, denk ik in mezelf. Ik ga je missen. Als ik wat geritsel verderop hoor, klim ik snel weer naar boven.

Rue is op onze tak komen zitten en ligt in Katniss' armen. Ze lijkt helemaal slap en stil. Ik vertel ze dat ze beter niet naar beneden kunnen gaan, wat ze helemaal niet leuk vinden. Maar ik wil niet nog meer vrienden missen. We eten stilletjes het konijn op en drinken een beetje van ons water.

Er lopen nog wat tributen onder de boom langs, maar die laten we met rust. Ze kijken geschrokken naar Tresh, maar lopen dan gewoon verder. De spelmakers komen Tresh na een uur halen en we kijken stilletjes toe hoe hij wordt weggehaald. We blijven de rest van de tijd in de boom zitten.

Na een tijdje klinkt er opeens een stem. Ik schrik eerst, maar dan hoor ik de stem pas goed. Het is de bekende stem voor een mededeling. Ik spits mijn oren. 'Attentie, tributen, attentie,' klinkt er. 'De regel dat er maar een winnaar kan zijn, is... ingetrokken. Vanaf nu kunnen er van eenzelfde district 2 winnaars worden uitgeroepen. Moge de kansen immer in je voordeel zijn.'

Het is even stil. Katniss en ik kunnen samen naar huis. Eerst ben ik blijc maar dan denk ik aan de arme Rue. Het arme meisje. Dat zoeken we later wel uit, denk ik bij mezelf. Ik wil me er nu niet druk over maken.

'Ik ga er vandaag op uit,' zeg ik dan. 'Ik ga Cato en de jongen uit district 4 zoeken. Ik ga ook nog even eten vangen en ik vul jullie flesjes wel.' Rue knikt en geeft me de flesjes. 'Kijk je alsjeblieft uit, Gale?' fluistert Katniss. 'Ik wil jou ook niet verliezen.' Ik geef haar een kneepje in haar hand en beloof haar dat ik terugkom.

We klimmen met z'n allen uit de boom: ook Katniss gaat jagen en Rue loopt mee om besjes te plukken. Ik ga op zoek naar de Beroeps en vang wel wat eten als ik het tegenkom.

Ik dwaal een beetje door het bos, maar na een kwartier te hebben gelopen denk ik al iets te horen. Moeilijk te vinden zijn ze dus niet. Het geschreeuw komt al van ver. Ik kruip stil achter een struik en kijk naar de twee jongens.

Cato en de jongen uit 4 staan naast elkaar te schreeuwen. Ik zie en hoor al snel waarom. Helemaal verderop is een grote bosbrand. Eerst ben ik bang dat Katniss en Rue erin zitten, maar die zijn aan de andere kant. Opgelucht haal ik adem.

'Het is allemaal jouw schuld!' schreeuwt Cato. 'Jíj wilde naar de rand!' 'Maar...' roept de jongen uit 4. 'Niks maar!' schreeuwt Cato woedend terug. 'Weet je, ik ben helemaal klaar met jou.' Opeens pakt Cato zijn zwaard en steekt de jongen snel in zijn been. Hij wil nog uitwijken, maar Cato is veel te slim en snel. De jongen valt neer en het kanon gaat af. De bosbrand houdt ook meteen langzaam op. Duidelijk gemaakt door de spelmakers: een ramp voor een dode. Hebben ze een slachtoffer gemaakt, dan is het goed.

Eerst lijkt Cato niet goed te weten wat te doen, maar uiteindelijk blijft Cato bij de Hoorn. Ik besluit hem te observeren. Dat kan handig zijn. Ik besluip hem wel 2 uur, maar hij heeft niks in de gaten. Ik kijk wat hij allemaal doet. Hij maakt een soort kuilen en stapelt al zijn spullen op een hoop. Het lijken wel allemaal bommen. Hij blijft woest om zich heen kijken en gaat dan als hij klaar is zitten. Ik heb genoeg gezien en ik ren terug.

Als ik bijna bij onze plek ben, klinkt er opeens een kanon. 'Katniss!' schreeuw ik in een reflex. 'Rue! Waar zijn jullie?!' Ik ren en ren zo hard als ik kan naar de afgesproken plek. Ik ren zo hard als ik kan en ben al helemaal in paniek. Maar als ik aankom staan ze er allebei in gewone staat.

'Gale! Wat is er?' vragen Rue en Katniss in paniek als ik aankom. 'Het kanon!' roep ik verdwaasd. 'Ik dacht dat jullie en het kanon en...' Ik haal snel adem in en uit.

'Niks aan de hand, Gale,' fluistert Katniss. Ze legt haar hand op mijn schouder. Rue knikt en probeert me gerust te stellen. Ik haal weer opgelucht adem. Het is niks. Ze zijn er nog.

Het is waarschijnlijk rond 5 uur, dus we lopen terug naar onze boom en gaan wat eten. Ik vertel hun over de bergen en de kuilen van Cato. Katniss denkt eerst heel lang na, maar dan springt ze op. 'Ik weet het!' jubelt ze. Rue kijkt me vragend en ik snap het ook niet.

'Het zijn mijnen!' zegt ze opgewonden. 'Als ze ontploffen, ontploft degene die daar opstaat ook!' Dat heeft die gast goed uitgedacht. 'Ik heb al een plan!' zegt Katniss. Rue kijkt gespannen. Volgens mij vindt ze het nu al geen goed idee.

'We steken een soort erg rokende, stinkende planten op allerlei plekken aan. Dat zal Cato afleiden. Een iemand gaat naar de berg en laat de berg ontploffen!' Ik vind het een goed plan. 'Ik vind het goed, maar wel een beetje spannend,' fluistert Rue. 'Er gebeurt je niks. Je bent veilig bij ons,' zegt Katniss. 'We beschermen jou.'

We kletsen nog even beneden en Rue gaat bij Katniss in haar armen liggen. Jaloers kijk ik naar hun geklets. Ik mis mijn broertjes en zusje. En Tresh. Ik wou dat ik bij hen was. Ik wil verdomme uit de arena.

Het begint na een tijdje te schemeren en we pakken onze spullen. We stampen ons vuurtje weer uit. Lanzaam klimmen we omhoog en we gaan weer in onze boom liggen. Rue blijft op onze tak liggen.

Het Capitool embleen verschijnt weer aan de hemel. Het vreselijke, Capitoolse volkslied klinkt en de foto's verschijnen. Ik vind het geweldig om al die vervelende Beroeps te zien, maar als Tresh komt moet ik echt even slikken. Ik hoor Katniss snikken. Ik probeer mijn tranen binnen te houden.

Ik vat het even kort samen: wij, Cato, de jongen uit 3 en het meisje uit 7 zijn nog over. Best weinig nog. Ik ben wel een beetje zenuwachtig. Wat gaat er morgen komen? Maar ik probeer niets te laten merken. Ik sluit mijn ogen, maar ik schiet telkens weer wakker. Ik heb geen goed gevoel over morgen.