Ucuz Roman

5.Karmaşa

Kız kardeşim mi?
Cidden mi, yani gerçekten bu kadar salak mıydım? Zaten fiziki açıdan bu kadar benzeyen iki insanın elti olacak hali yoktu ya. Benim gibi birini bile salaklaştırmıştı bu çocuk kıskançlıktan. Önceki sevgililerimi çok nadir kıskanırdım ama önemsemezdim şimdiyse 4 gündür tanıdığım bi çocuk için cinayet işleyecek duruma gelmiştim ama onun bundan asla haberi yoktu ve uzun bi süre boyunca olmayacak gibi gözüküyordu.

-Kız kardeşin mi tabi ya. Merhaba Mısra ben, memnun oldum.
-Bende.

Dolunay da abisi gibi çok konuşkandı gerçekten.

-Neyse ben sizi tutmayayım görüşürüz okulda.
-Tamam ama ders sözünü unutmam.
-Tamam.

Poyraza ders çalıştıracaktım. Allahım!
Nasıl nerde nezaman olacaktı hiç hayal edemiyorum ama şimdiden heyecandan öldüğüme göre o an heralde mezarımı kazarlardı.

Bütün bu düşüncelerle eve varmıştım ve kendimi yatağa attım. Bir süre sonra annem yanıma geldi ve iyi olup olmadığımı sordu.

-Mısram nasılsın bikaç gündür yüzünü göremiyorum.
-İyiyim anne ya okul stresi işte vaktim kalmıyor.
-Haklısın kızım ama dikkat et kendine yüzünün rengi gitmiş.
-Tamam canım ya merak etme kızını hadi beni oyalama bak ders çalışıcam.
-Tamam kızım.

Annemi de güzelce gönderdikten sonra bi sigara yakıp telefonu aldım ve Kaan'a mesaj attım.

-Kaan bişey isticem senden.

-Söyle gülüm.

-Sende Poyraz'ın numarası varmı?

-Var tabi hayırdır?

-Kaan lazım işte sorma. Poyraz'a da söyleme.

-İyi yarın anlatırsın nasıl olsa.

Numarayı alıp telefonuma "O" diye kaydettim. Neden böyle yaptım bilmiyorum ama sıradan birisiymiş gibi kaydetmek istememiştim. WhatsAppına girip baktığımda profil fotoğrafını gördüm ve telefonu öpme isteğimi bastırmaya çalıştım. Bir fotoğraf ne kadar güzel olabilirse o kadar güzeldi. Halbuki hiç uğraşılmamıştı güzel olunması için. O başka bir yöne bakarken birisi onu güzel bi açıyla bir anda çekmişti. O birisi de kimdi o ayrı bi muallak. Ama önemli olan onun güzelliği,bakışlarının derinliğiydi. Adı gibi gözleri vardı. Çok güzellerdi. İnsanı esir edecek, yakacak yıkacak, uğrunda herşeyi yaptıracak kadar güzellerdi. Sırf o gözler size baksın diye dünyalarını serebilirdiniz önüne. Yani bana göre öyleydi ve umarım bitek bana göre öyledir.

Fotoğrafı telefonuma kaydettikten sonra arka planım yapsammı diye düşünmedim değil ama görme ihtimalini göze alamazdım. Zaten sürekli açıp bakacağım için de bir fark yoktu.
Yahu bu çocuk neden bukadar güzel!

Sabah okula gittiğimde Kaan yanıma oturup sorguya başladı.

-Demek o ha. Anlamalıydım.
-Ne diyosun Kaan.
-Sen gayet anladın beni.
-Yok bişey saçmalama lazımdı sadece.
-Ozaman ona söyleyelim istersen.
-Saçmalama!
-Noldu gülüm?
-Tamam Kaan. Merak ettim istedim oldumu?
-Tam olmadı ama tamam bakalım.

Kaan'dan kurtulup sırama geçtiğimde Poyraz henüz gelmemişti. Zil çalmaya yakın sınıfa girdiğince kısa bi gezinişten sonra gözleri beni buldu ve bir  süre oyalandı. Yerine geçip oturunca bir şey demeden telefonuyla ilgilenmeye başladı. Daha sonra Su gelince dikattimi ona vermeye çalıştım ve önüme döndüm. Ders sırasında Kaan'ın Poyraz'a seslenmesiyle dikkatimi onlara verdim.

-Poyraz ya senin profilin bende gözükmüyor beni eklemedin mi?
-Unutmuşumdur numaranı bidaha söyle ekleyeyim.

Konuşulanları idrak edince bir şey farkettim. Poyraz'ın profili kapalıysa bende neden gözüküyordu? Yoksa...

Düşüncelerimden boğulurken telefonuma gelen mesaj sesiyle irkildim.

Gönderen: "O"
-Çok düşünme.