hoofdstuk 4.

72 2 0
                                    

Sophia las de brief nog een keertje door. *blieb* Het was haar telefoon. Sophia had vakantie en de enige die haar nummer had was Jason. Ze vergrendelde haar mobiel en klikte op het groene pictogrammetje van WhatsApp.

Hey Sophia,

Zou ik vanmiddag even langs mogen komen? Ik hoor het wel x

Sophia las het bericht twee keer. Jason, die wil langskomen? Ze keek verbaasd naar haar beeldscherm en typte terug;

Sure ! Zie je straks x

Sophia was benieuwd wat er was. Zou er iets ergs zijn? Nee. Nee natuurlijk niet, anders ging hij wel naar iemand anders. Ze sloeg haar blonde haren naar achter en keek in de spiegel van haar kledingkast. Sophia, Sophia wat doe je jezelf aan ? Kijk hoe dik je bent. Er gingen allemaal stemmen door haar hoofd. Inderdaad, ze kon maar eerst een stukje gaan hardlopen. Sophia was zo mager dat je bijna alle ribben kon tellen. Haar sleutelbenen zag je heel goed zitten en je kon zo met je vingers haar benen vast pakken. Sophia rende drie keer het park rond en hijgde. Ze was uitgeput. Sophia ging op een bankje zitten en pufte. Ze was zwak. Heel zwak. Doordat ze zo dun was, kon ze niet veel meer. Ze kon niet meer zwemmen, niet meegymmen, niet de hele dag naar de stad. Soms had ze dit wel jammer gevonden. Ze zuchte naar de snackkraam die vanaf het bankje kon zien. Sophia liep langzaam naar huis en werd raar aangekeken door mensen. Ze hadden altijd wel een vooroordeel klaar. In tegenstelling tot haar moeder. Haar moeder had ooit een keer gezegd 'Als je ooit anorexia krijgt, zwaait er wat.' Sophia had anorexia, maar haar moeder trok het zich niet meer aan. Het was Sophia haar fout en niet die van haar, had ze gezegd.

Sophia stak de sleutel in het diepe roestige slot en kleedde haar snel om. Terwijl ze wachtte op Jason liep ze naar de wc. Sophia ging op de grond zitten, zette haar hand langs de wc neer en duwde drie vingers in haar keel. Sophia haar eten van twee dagen geleden kwam eruit. Bah, wat was dit vies ookal was ze er aan gewend geraakt. Ze liep naar de badkamer en pakte haar tandenborstel. Sophia poetste snel haar tanden en liep naar haar kamer. Niet veel later ging de bel. Jason.

Sophia-Line AversonWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu