Ο Χειμωνας μιας Νεραιδας! - ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ & ΝΕΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ

Υπο Έλεγχο

Και κάπως έτσι πέρασε ένας μήνας. Με την Νεφέλη να είναι είναι διαφορετική στη δουλειά, συγκρατημένη με την μητέρα της για να μην καταλάβει τίποτα, χαρούμενη και καλή φίλη με τον Στέφανο και εκρηκτική με τον Μάρκο.
Το διαμερισμά του φιλοξενούσε τον έρωτα τους, το πάθος τους και εκεί μέσα η Νεφέλη γινόταν διαφορετική. Γινόταν τολμηρή, αχόρταγη, ερωτική χωρίς φραγμούς και όχι.
Μέσα στο μήνα που πέρασε δεν είχαν βγει ούτε μια φορά έξω. Μαγείρευαν μαζί, έτρωγαν, έβλεπαν ταινίες και κατασπάραζαν ο ένας τον άλλον μέχρι το πρωί. Η αγριόγατα, όπως επέμενε να την φωνάζει ο Μάρκος είχε αποδειχτεί σεξομανής. Δεν μπορούσε να κρατήσει τα χέρια της μακρία του. Αλλά και ο Μάρκος είχε πάθει μια περίεργη εξάρτηση με το σώμα της και τους χυμούς του.
Παρασκευή βράδυ, ο καιρός είχε αγριέψει και έξω η βροχή πάλευε με τον αέρα και τους κεραυνούς που έσκιζαν τον ουρανό. Εκείνοι όμως ήταν προστατευμένοι στην φωλίτσα τους. Γυμνοί μπροστά από το τζάκι απολάμβαναν το καλό κρασί τους και το φαγητό που είχαν μαγειρέψει.
Η Νεφέλη ξαναγέμισε το άδειο ποτήρι της και κάρφωσε το βλέμμα της στις κόκκινες φλόγες.
Τα ζεστά δάχτυλα του Μάρκου έκαναν κύκλους στη γυμνή της πλάτη. Στο άγγιγμά του όλες της οι τρίχες σηκώθηκαν.
- Μην πίνεις άλλο. Την μάλωσε και δάγκωσε τον λοβό του αφτιού της.
Η κοπέλα έριξε τα μακριά μαλλιά της στον δεξιό της ώμο και τον κοίταξε.
- Είμαστε σπίτι. Υπό έλεγχο δηλαδή. Άρα δεν πρόκειται να γίνω τύφλα σε δημόσιο χώρο.
Ο Μάρκος αμέσως το έπιασε το υπονοούμενο. Αργά ή γρήγορα θα το συζητούσαν.
Το χέρι του έπεσε στο χαλί.
- Παράπονα; την ρώτησε και το μέχρι τώρα ανέμελο ύφος του, σκλήρυνε.
- Απλά βαρέθηκα να είμαστε μόνιμα κλεισμένοι μέσα. Ούτε για έναν καφέ δεν έχουμε πάει.
- Ρε συ Νεφέλη, εργάζεσαι για μένα, πώς θα το δικαιολογήσουμε αν μας δούν μαζί έξω; προσπάθησε να της μιλήσει ήρεμα.
- Μάρκο, να πάμε για έναν καφέ σου είπα, δεν σου είπα να πηδηχτούμε στο τραπέζι! Βρόντηξε η κοπέλα με την σειρά της.
- Χμ, ωραία ιδέα. Στο τραπέζι ακόμα δεν πηδηχτήκαμε. Χρησιμοποίησε την ίδια λέξη με εκείνη ενώ την τράβηξε κοντά του.
Η Νεφέλη τον έσπρωξε απαλά και ξεχωρίζοντας το πουκαμισό του από τον μπόγο, το φόρεσε. Έδωσε ώθηση στα πόδια της και σηκώθηκε.
Μόνο όταν είχε κάποια απόσταση από τον Μάρκο μπορούσε να του μιλήσει κάπως φυσιολογικά χωρίς να θέλει να του ορμίσει.
- Πού είναι το πρόβλημα Μάρκο; Η δουλεία; Οκ, βγήκαμε γιατί είχαμε μια επαγγελματική συνάντηση. Άλλο πρόβλημα;
Ο Μάρκος έβλεπε στα μάτια της πως δεν θα υποχωρούσε εύκολα.
- Ωραία, ωραία, θες αύριο, αφού τακτοποιήσω κάποια τελευταία πράγματα, να πάρουμε το αμάξι και να πάμε κάπου; Έτσι για το Σαββατοκύριακο. Την ρώτησε και ένα αχνό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του.
Μια απλή υποχώρηση θα έκανε και όλα καλά. Η Νεφέλη θα σταματούσε την γκρίνια και αυτός θα ξέσκαγε με πολύ σεξ και καθόλου δουλειά.
Η Νεφέλη τον κοίταξε με σηκωμένο το φρύδι.
- Οκ. Την γλυτώνεις αυτήν την φορά με το ταξιδάκι, αλλά να ξέρεις πως αυτό θα το ξανασυζητήσουμε σύντομα. Του είπε με τον δείκτη της σηκωμένο.
Ο Μάρκος ήξερε πως και την επόμενη φορά, θα έβρισκε τρόπο να την ηρεμίσει και να την φέρει με τα νερά του.
- Τι ώρα λες να ξεκινήσουμε αύριο; ρώτησε η κοπέλα και σταύρωσε τα χέρια της μπροστά στο στήθος της.
Ο Μάρκος την κοίταξε με το πονηρό του βλέμμα καρφώνοντας το ακάλυπτο από το χώρισμα στήθος της.
Με δύο μεγάλα βήματα έφτασε μπροστά της. Σφράγγισε τα χείλη της με ένα φιλί.
- Μετά θα τα πούμε αυτά. Πρώτα θα σε πάρω στο τραπέζι που λέγαμε.
Η Νεφέλη δεν πρόλαβε ή δεν ήθελε να αντιδράσει και σύντομα καθόταν πάνω στο μεγάλο τραπέζι με τον Μάρκο να την καρφώνει με όλη του την δύναμη προσπαθώντας να την κάνει να χαθεί στον δικό του κόσμο.
Το σώμα της πονούσε από την προηγούμενη νύχτα. Μετά την ιδέα του ταξιδιού, ο Μάρκος δεν την άφησε να μιλήσει πολύ. Το διαμέρισμά του πήρε φωτιά μαζί με τα σώματα τους.