Ο Χειμωνας μιας Νεραιδας! - ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ & ΝΕΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ

Νύχτας μπερδέματα / Μέρας αλήθειες

Άνοιξε τα μάτια της και περίμενε μέχρι να προσαμοστεί η όρασή της στο σκοτάδι. Το χέρι της ψιλάφισε την δεξιά πλευρά του κρεβατιού αλλά ήταν άδεια. Τινάχτηκε απότομα πάνω και δένοντας το σεντόνι γύρω από το κορμί της, σηκώθηκε. Οι ζεστές τις πατούσες ήρθαν σε επαφή με το παγωμένο πλακάκι και αυτομάτως ανατρίχιασε όλο της το κορμί.
Άναψε τα σπότ πάνω από το μπαρ που βρισκόταν στο δωμάτιο και σκάναρε μια το χώρο.
- Μάρκο;
Η φωνή της μοναχική απλώθηκε στον χώρο αλλά απάντηση δεν πήρε.
Ξαφνικά η καρδιά της άρχισε να χτυπά πολύ δυνατά και ένιωσε τα αυτιά της να βουίζουν.
- Δεν μπορεί! Ψέλλισε και έριξε μια ματιά στο σημείο που είχαν αφήσει ώρες νωρίτερα τις βαλίτσες τους. Και η δικιά του εκεί ήταν, απλά ο Μάρκος ήταν άφαντος.
Η Νεφέλη γράπωσε ένα ζευγάρι φόρμες και αποφάσισε να πάει να τον ψάξει. Την ώρα που άφησε το σεντόνι να πέσει από πάνω της, στην πόρτα ακούστηκε ο ήχος του κλειδιού που γυρίζει.
Η Νεφέλη άφησε έναν ανακουφισμένο αναστεναγμό να βγεί από τα χείλη της μόλις είδε το κεφάλι του να γέρνει στο πλάι και να την κοιτάει.
- Ευτυχώς! Μουρμούρισε η κοπέλα και προχώρησε προς το μέρος του.
- Τι έγινε; Την ρώτησε και αφού προσπάθησε πρώτα να μην δώσει σημασία στην γύμνια της, την πήρε αγκαλιά.
- Ξύπνησα και δεν σε βρήκα δίπλα μου και αγχώθηκα. Η Νεφέλη κούρνιασε στο στήθος του και ανέπνευσε το άρωμά του με λατρεία.
Ο Μάρκος έχωσε το χέρι του στα μακριά μαλλιά της και άφησε ένα φιλί στην κορυφή του κεφαλιού της.
- Συγνώμη. Δεν περίμενα να ξυπνήσεις. Δεν μου κολλούσε ύπνος και έκανα μια βόλτα.
Η Νεφέλη το σκέφτηκε λογικά και αποφάσισε να μην σχολιάσει το γεγονός πως μύριζε γυναικεία κολώνια και αλκόολ.
Θα του σπάσω το κεφάλι άλλη ώρα.
Εμ, μιλάμε είσαι η επιτομή της λέξης Αυτοεκτίμηση.
Σκάσε!
Ναι, στέρησέ μας και την ελευθερία του λόγου.
Είπα μόκο!
Μαή βοηδάρα, αυτός παίζει να πηδιόταν με καμιά και εσύ το παίζεις Σουηδία.
Αμάν μωρέ με την γκρίνια. Μπορεί απλά να πήγε στο μπαρ και να ήπιε ένα ποτό.
Καλά, καλά. Κοιμήσου εσύ και άσε τον Μάρκο να σε ψηλώνει.
Ε; Τι λες μαρή;
Να σε ψηλώνει βέβαια. 1,74 εσύ και καμιά πενηνταριά εκατοστά τα κέρατα; Ε θα γίνεις μπασκετμπολίστρια.
Μωρέ να σου πώ κάτι; Έφευγες;
- Νεφέλη με ακούς; Τα μάτια του την κοιτούσαν με απορία.
Η κοπέλα ανοιγόκλεισε μερικές φορές τα βλέφαρά της και τον κοίταξε.
- Συγνώμη αλλά είχα χαλαρώσει τόσο που δεν σε άκουγα.
Ο Μάρκος της χαμογέλασε με το πονηρό, γνώριμο ύφος τους και άφησε τα χέρια του να περιπλανηθούν στο κορμί της.
- Πάμε να σε χαλαρώσω με τον δικό μου τρόπο! ψιθύρισε στο αυτί της την ώρα που τα χέρια του την σήκωναν από το έδαφος.

Ο Στέφανος, έφτασε μπροστά από το σπίτι της κυρίας Αγγελικής και έσβησε την μηχανή. Έβγαλε το κράνος και το πέρασε στον αγκώνα του. Τα δάχτυλά του έκαναν μια γήργορη επιδρομή μέσα από τα μαλλιά του και με δύο βήματα, το δάχτυλό του χτυπούσε το κουδούνι.
Τα χείλη του είχαν καμπυλώσει προς τα πάνω σε ένα μεγάλο, ειλικρινές χαμόγελο. Ενώ δευτερόλεπτα μετά η πόρτα άνοιξε και η ευγενική φιγούρα της κυρίας Αγγελικής στεκόταν μπροστά του.
Η γυναίκα σκούπησε τα χέρια της στην ποδιά της και άνοιξε την αγκαλιά της.
- Καλώς το αγόρι μου. Ψέλλισε ενώ έκανε ένα βήμα προς το μέρος του.
Ο Στέφανος χαμήλωσε τον κορμό του και την αγκάλιασε με την σειρά του.
- Κυρία Αγγελική, πολύ χαίρομαι που σε βλέπω.
Η κυρία Αγγελική του έκανε νόημα να περάσει στο εσωτερικό του σπιτιού και έκλεισε την πόρτα πίσω τους.
- Παιδάκι μου τρώς τίποτα; Τον ρώτησε και η μαμαδίστικη ματιά της τον σκάναρε.
Ο Στέφανος γέλασε και άφησε το κράνος του πάνω στο έπιπλο δίπλα στην έξοδο.
- Μην ανησυχείτε! Τρώω παραπάνω από όσο πρέπει. Την διαβεβαίωσε και άφησε σε μια άκρη του καναπέ το μπουφάν του.
- Πρώτον, είπαμε να με φωνάζεις Αγγελική σκέτο και δεύτερον, εγώ ξέρω καλύτερα. Πρέπει να τρως και άλλο. Τον μάλωσε τάχα και του έκανε νόημα να την ακολουθήσει στη κουζίνα.
Ο Στέφανος τράβηξε μια καρέκλα και κάθισε.
- Η μικρή τι ώρα γυρνάει; ρώτησε κατευθείαν αυτό που τον έκαιγε.
Η κυρία Αγγελική στράφηκε προς το μέρους του και του χαμογέλασε πονηρά.
- Σιγά παιδάκι μου ακόμα δεν κάθισε ο κώλος σου.
Τα μάτια του Στέφανου άνοιξαν διάπλατα.
- Εγώ..
- Άστα εγώ. Λες και μπορείς να μου κρυφτείς. Από την πρώτη μέρα που πάτησες το πόδι σου εδώ μέσα είχα καταλάβει πόσο ερωτοχτυπημένος είσαι.
Ο Στέφανος κινήθηκε αμήχανα στην θέση του.
- Μπορούμε να μην το συζητήσουμε άλλο;
Η κυρία Αγγελική έπιασε στο ένα χέρι ένα πιάτο με κουλουράκια και στο άλλο τον καφέ του Στέφανου. Ξαφνικά λύθηκε στα γέλια και του έκλεισε το μάτι.
- Υποτείθετε η γενιά σας είναι απελευθερωμένη. Αλλά από όσο βλέπω, εσύ σε λίγο θα πεθάνεις από την αμηχανία του.
Ο Στέφανος μην έχοντας τι να απαντήσεις, βάθληκε να ανακατεύει τον καφέ του με το καλαμάκι.
Η κυρία Αγγελική τον κοιτούσε με βλέμμα όλο αγάπη και μέσα της χαιρόταν που επιτέλους βεβαιωνώταν για τα αισθήματα του άντρα.
Αποφάσισε να τον βγάλει από την μιζέρια του όμως και εν τέλει του απάντησε στην ερώτηση που ήταν η αφορμή να προδοθεί ο ερωτοχτυπημένος άντρας.
- Σε λίγες ώρες θα ναι εδώ. Θα κάτεις να φάμε έτσι;