UYUMSUZLAR (Devam Ediyor)

▶ 20.BÖLÜM ◀

Multide Güneş var. 😊😍

•••

°hatırlatma°

Sarp'ın ağzından;

Tek gözümü açarak etrafta bakındım.
Ama hiç bişey göremiyordum. Yere uzandığımı fark ettim. Doğruldum ve konuşmaya başladım.

"Güneş? Aras? Mira? Ordamısınız.??"

~~~~~

Güneş'in ağzından;

En son binadan Mira'nın arkasından atlamıştım. Neden atladığımı bilmiyorum. Bi an onu öyle görünce dayanamamıştım. Sarp'ın sorduğu soruyla ona cevap verdim.

"Burdayız da Sarp?? Karşında duruyorum. Beni görmüyomusun?"

Kaşlarını çattı ve etrafına bakındı. "Sadece seni değil... Hiç bir şey göremiyorum!"

Ona cevap verecekken Mira konuştu. "G.. Güneş?? Sarp?? Sizi duyabiliyorum ama hiç bir şey göremiyorum!! Nerdesiniz!?"

Bizle konuşurken aynı zamanda da elleriyle etrafı yokluyordu. Yanına gidip iki elinide tuttum.

"Tamam sakin ol Mira anlamaya çalışıcaz. Ellerimi hissedebiliyor musun?"

"Evet."

"Gözlerini ovala yada biraz kapalı tut. Belki aşağıya düşerken yüzüne çok hava çarptı ondandır."

Dediklerimi yaptıktan sonra hayır anlamında kafasını sallayıp konuşmaya başladı.

"H..hayır! Olmuyo hala hiç bir şey göremiyorum Güneş!! Yardım edin bana! Ben ben çok korkarım karanlıktan hemde çok!! Uyandırın beni uynamak istiyorum ben!!"

Yanımıza Aras geldi ve Mira'nın omzuna elini koyarak konuştu.

"Mira hatırlıyor musun ilk günler bana canım çok sıkıldı demiştin. Bende seni bi yere götürmüştüm? Hatırlıyormusun??"

Ne? Bunlar gizlice dışarı mı çıkmışlardı hemde ilk günlerden? Bunu beynimin bi kenarına not almıştım. Daha sonra bunu Mira'ya detaylı bir şekilde anlattıracaktım.

"Evet."

Çok içten ve sakin bir şekilde söylemişti. Aras tekrar konuştu.

"O gece de etraf çok karanlıktı tıpkı şu anki gibi. Şu an sadece parıldayan yıldızlar eksik. Yıldızları hayal et ve sakin kalmaya çalış merak etme çıkıcaz burdan."

Vayy be.

Baş başa yıldızları seyretmişler olaya bak. Dönüp Sarp'a baktığımda oda ayağa kalkmış yürümeye çalışıyordu. Aynı zamanda da eliyle önünde bir şey varmı diye önünü yokluyordu. Kalkıp onun yanına gittim ve onu bir sandalyeye oturttum.

"Bu çok saçma bir evin camından atlayıp tekrar bir evin içinde düştük!" Dediğim şeyle Aras Mira'nın yanından kalkıp etrafa bakındı.

"Bura ev değil! Pencere, kapı hiçbir çıkış yolu yok!"

Dediği şeyle bir anda bir güç benle Aras'ı aynı anda duvara fırlattı. Duvara çarpıp yere düştük.

Canım çok yanıyordu. Bi an nefes alamamıştım. Ellerimi yere koyarak dizlerimin üstünde doğruldum ve derin bir nefes aldım. Dönüp Aras'a baktığımda kaşlarını çatmış yerde sizlanıyordu.

Mira ağlamaklı ses tonuyla konuştu. "O ses neydi?"

Zar zor nefes alıp sorusunu yanıtlayabilmiştim. "Bir güç bizi duvara fırlattı!"