1. Valentijnse trip naar Oostende.

418 28 5
                                    

Woensdag 15 februari 2017, in de trein, 11u

"Oostende, here we come!!" Riep Alex enthousiast. Een concert geven speciaal voor honderden inwoners, of zelfs duizenden inwoners van Oostende, daar hadden ze zin in. Het ging door in een kerk, wat het nog specialer maakte. De akoestiek in een kerk is altijd bijzonder. Hoe zouden de Ghost Rockers er klinken?

Ze hadden afgelopen zondag hun eerste concert van 2017 gegeven: Zwevezele. In een grote tent op het plein, voor honderden kinderen en jongeren. Een soort van carnavalsfeestje. Ze kickten er volledig van op. "Oh, kijk, het staat online," toonde Alex een verslag van het concert dat op Youtube stond. Geen honderden, maar duizenden handen klapten mee in het begin van 'Ghost Rockers', dezelfde mensen zongen luidkeels mee met 'Alles', 'Voor Altijd' en nog andere liedjes. "Oh kijk, hier staat Lise," merkte Charlie de opmerking en wees naar de plaats waar Lise stond. "Oh echt? Fijn dat ze er was." Mila voelde haar zo gesteund door haar nicht. "En naast haar stond Ryan!" Vulde Charlie nog aan. "Ah ja? Echt?"Alex draaide z'n gsm om en keek in het publiek. Hij begon te stralen, zijn ogen fonkelden. Duidelijk te zien aan hem dat hij blij was dat Ryan er ook was. Ook al waren ze geen koppel, ze gingen erg vaak met elkaar om en waren al heel erg goede vrienden geworden. Alex hoopte natuurlijk op meer, maar hij wou Ryan niet dwingen. Op die manier had hij toch nog geen Valentijn kunnen strikken dit jaar.

Valentijn. Gisteren. Een heerlijke dag voor deze tortelbevers. Hij stond al van 10u aan haar deur te rinkelen. Haar moeder deed open. Eerst wou de mama hem binnenlaten, maar zij werd tegengehouden door haar eigen dochter. "Het is goed ma, ik ben er," zei ze hysterisch blij. Ze trok haar roze jas aan en ging mee met hem richting het park. De ochtendwandeling deed bij beiden deugd. Niets werd er gezegd, ze genoten allebei van de zon die door de wolken brak en de nog winterse frisse geur. Heerlijk. De temperatuur was wat aan de lage kant, maar naast elkaar was het lekker warm. Hij nam haar mee naar de kelder van het DAM. Naar zijn drumstel.

"Wat ben je van plan?"

"Ik ga je leren drummen."

"Ooh, leuk!"

"Neem u maar plaats achter de drums, madame." Als een echte gentleman liet hij haar zitten op zijn krukje. Hij nam een stoel en ging schuin achter haar zitten.

"Welk liedje?" fluisterde hij vragend in haar oor. Zij fluisterde terug: "De Kelder Van Mijn Hart, want dat is ook waar jij woont, voor eeuwig." Hij smolt, hij wist niet wat zeggen. Hij zakte in de grond. Hij was weer dat verlegen jongetje dat niet weet wat hij moest doen. Ook al was hij zo zeker en zo stoer rond het feit dat hij haar ging leren drummen, hij werd weer wat verlegen en bang. "Waar wacht je op, ik ben klaar!" Zij zat al met de twee drumstokken in haar hand. "Hoe werkt dat hier?" Ze sloeg random op verschillende trommels. "Ho, Charles, stop!" Bang dat ze zo zijn drumstel zou kapot maken, hield hij haar armen vast. "Zo werkt dat niet, ik leer je het wel." Zijn angst verdween stilletjes, zonder dat hij het merkte. Hij nam de polsen van Charlie vast.

Terwijl hij met haar polsen het ritme van De Kelder Van Mijn Hart drumde, legde hij de werking uit. "Je slaat het ritme, het is zoals dansen, alleen dan met drumstokken." Ze sloegen samen de laatste maten van het refrein. Ze was enthousiast.

"Mag ik eens alleen proberen?"

"Natuurlijk."

"Wel voorzichtig zijn hé," voegde hij nog een beetje bang aan toe.

"Wees gerust, ik zal goed zorgen voor je drumstel."

Voorzichtig sloeg ze wat ze had geleerd. Alleen volledig buiten het ritme van het lied. De Kelder Van Mijn Hart was nog geen eens te vormen.

"Neen, Charlie, je doet het verkeerd."

"Hoe moet het dan wel?"

"Volg de beat, de maat van het lied. Mensen dansen op jouw ritme."

"Zoals bij De Beat? Als het publiek meedanst met de vuist?"

"Precies."

Ze probeerde opnieuw. Deze keer was het prima. Niet zo super als dat Jimmy zou doen. Maar het klonk best goed, voor een starter, een beginneling. Jimmy gaf haar zelfs een applaus. Ze stond op en maakte speels een buiging. "Dames en heren, dank je wel! Maar ik ging dit nooit kunnen doen zonder de beste drummer van de wereld. De liefste jongen op deze planeet..." Ze liet een pauze. Tijdens haar speech naar het publiek dat er niet was, besefte ze hoeveel ze hield van Jimmy. Ze ging weer zitten en draaide zich naar hem toe. Zonder aarzelen nam ze zijn hoofd vast en kuste hem teder op zijn lippen.

Ook zij vierden hun Valentijn. Een romantisch diner met kaarslicht in een restaurantje. Dat had hij geregeld. Het enigste wat ze moest doen was haar opmaken, een kleedje aantrekken en genieten. En dat deed ze ook. Genieten. Ze vergat al haar zorgen. Ze vergat eventjes haar verleden. Hoezo leefde zij vroeger op straat? Ze is zo gelukkig met Jonas. Zij kan zijn wie ze is, dank zij hem. Hij luisterde naar haar, ook terwijl ze zweeg. Hij was degene die het dichtst bij haar ziel stond. En al bij al vond ze het niet zo erg.

Zij sloten hun avond af met een rustige slow. Een dansje. Met haar jurk aan en hij met zijn kostuum, waren ze het meest schattigste koppel in het restaurant. Ze was moe, waardoor hij haar nadien naar huis bracht. Hij wachtte totdat ze in bed lag. Totdat ze sliep als een engel. Morgen was een spannende dag. Een concert in Oostende. Concerten geven, dat was ook iets waar ze zichzelf kon zijn. Waar ze ook eventjes alles kon vergeten. Alles op zij zetten om stevig vooruit te kunnen gaan met het leven.

En die morgen viel op vandaag. Het concert in Oostende. Ze waren onderweg met de trein. Een gehuurde trein. 1 wagon, voor hen alleen. Niet dat het kon, maar blijkbaar vond de NMBS hen speciaal genoeg om hen zo'n trein te schenken. Ze lachten, ze giechelden, ze vertelden verhalen, ze waren vrienden, bij elkaar. Zonder zorgen. Zonder angst. Op weg naar een zalig concert, in een kerk in Oostende. Niets kon hen belemmeren.

Haar telefoon ging. 'Brandon', was te lezen op haar display. Voor wat heeft hij mij nodig? Dacht ze. Ze nam toch op, alles voor de vriendschap.

"Wat?" Reageerde ze geshockeerd, angstig en verbaasd nadat ze zijn uitleg kreeg.

Alles Begint Opnieuw 3Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu