Steve Rogers, iki tepsi ile Lexi'ye doğru ilerleyip karşısında ki sandalyeye oturduğunda bir tepsiyi onun, birini de kendi önüne koydu. Toplantı odasındaki uzun ve tartışmalı sohbetlerin ardından yemekhaneye gelmişlerdi.
Steve, genç kızın suratına bile bakmadan kendi yemeğini yemeye başladığında, Lexi gözlerini devirdi ve hâlâ kelepçeli olan ellerini sertce masaya koydu. Steve'in bakışları ona dönerken yüzünde ki bıkkınlık ifadesi kızın keyfini yerine getirmişti.
Eli ceketinin iç cebine gitti ve bir anahtar çıkartarak kelepçeleri çözdü. Rahatlıkla ellerini hareket ettirirken önünde ki yemeğinden yemeye başladı.
"Diğerlerinin bizimle yememeleri kalbimi kırdı." dedi Lexi. Ardından gülerek; "Senden bu kadar nefret ettiklerini bilmiyordum." diye de ekledi.
Steve Rogers, ters ters bakmaya başladığında;
"Biliyorsun ki benden nefret etmiyorlar ve sen varsın diye gelmiyorlar--"
Lexi, onun sözünü kesti ve;
"Yüzbaşı, 6 yaşında değilim. 23 yaşındayım. Anlayabiliyorum, açıklamana gerek yok." dedi.
Birkaç dakikanın ardından;
"Nasıl dahil oldun?" şaşırtıcı bir şekilde soru soran Yüzbaşı, hâlâ yemeğini yemeye devam ediyordu.
"Neye?"
"Ailen öldürüldü ve sen intikam almak istedin. HYDRA'ya nasıl sızdın?"
"Çaktırmadan hala sorguya mı çekiyorsunuz Kaptan?"
Steve Rogers, bir saniyeliğine Lexi'ye doğru baktı, ardından yemeğini yemeye devam etti.
"Sadece merak ediyorum." diye yanıtladı.
"İnanamayacağınız kadar çok uğraştım Yüzbaşı. Aynı sizin gibi."
Steve tek kaşını kaldırıp baktığında anlayamamıştı.
"Evet, müzenizi ben de gezdim. Sırrımı yakaladınız." dedi Lexi.
Steve, hafifçe buna güldü. Ardından;
"Ailen için oldukça tehlikeli şeyleri göze almışsın." dedi.
"Evet. Onlar bunu hak etmiyordu."
"Peki, neden onları öldürdüklerini hiç bulabildin mi? HYDRA neden onlara bunu yaptı?" diye sordu Steve.
"Yılın bazı zamanlarında yapılan bir toplantı vardı. Annem ve babamın adı orada geçmişti. Bir sürü dosyalar masadaydı.. ölüm tarihlerine kadar her şey yazılıydı. Ama neden öldürdükleri hakkında hiçbir konuşma geçmedi. Belki de onları kendilerine çekmeye çalıştılar ve başaramayınca öldürdüler." dedi Lexi.
"Kaç sene önce ailen öldürülmüştü?"
"10 sene oldu. Ben 9 yaşlarında falandım. Oldukça uzun zaman."
Birkaç saniye ikisi de sessiz kaldı. Ardından Lexi dalmış olan gözlerini yemeğinden çekti.
"Tabii senin kadar uzun değil. Herkes senin gibi 70 yıl buzun içinde kalmıyor, fosil."
●●●
Finale birkaç bölüm kala ;d
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sorgu Odası • Steve Rogers
Fanfiction"Söyle bakalım Lexi.. seni bu kadar karanlık yapan nedir ?" "Aslında siyah rengini pek sevmem Kaptan." Genç kız sorgu masasında hafifçe eğildi. "Ama insanları da gecenin karanlığında öldürdüğüm için.. bazen istisna olabiliyor."
