Kabanata 19

101 6 7
                                    


***

Kabanata 19

Nakadungaw ako sa bintana habang pinagmamasdan si Pierre paalis sa gate, kasama ang kanyang security guards. Looking him go back without me is the only thing I could do as of now.



Gusto ko s'yang pilitin na isama na lamang ako sa pag-uwi, but I know he's firm to what his plans are, I cannot contradict him no matter what way I know and I could to convince him.



Tumigil ito pagkalabas nang gate at kinausap ang isa sakanyang mga guards. Minutes passed he looked back from where he is standing, wearing his black sunglasses and gray classic business suit.



Surpise plastered my whole damn face, ''Heavens above!'' I mumbled as I bite my upper lip. I was completely taken aback by his unsolicited smile that made me emotionally unable to move.



Nauna n'ya akong tinalikuran bago ko pa s'ya matalikuran dahil tila nagmamadali na ito dahil sa kung anumang sinasabi ng kasama n'ya.



Hindi ko alam kung bakit hindi kaagad ako nagtago nuong magkatinginan kami. I felt dumb and seems like my both feet got stuck to where I am standing.



Nagtungo na lamang ako sa aking kama matapos tuluyang makaalis nila Pierre.



Hours have passed and I feel too sluggish to do something productive. Wala naman na akong trabaho na pagkakaabalahan ka'ya wala akong maisip na gawin. Thanks to Pierre, wala na akong trabaho dahil sakanya.



He have all the means to take care of me but If I were to choose, I'd rather be an independent woman, supposed to be an independent single-mother.



Boredom strikes through my system but not until my phone rangs...



''Dy?'' Panimula ko. Ang background noise n'ya ay mga tao, lunchtime nila ngayon ka'ya marahil ay maingay.



''Hindi mo kasama si Pierre ngayon, hindi ba?'' Napaupo ako ng maayos dahil sa sinabing iyon ni Sandy.



''Oo, bakit?''

''I heard he came from his stillborn's internment.''



Hindi n'ya ipinaalam sa akin. Maraming emosyon ang biglaan kong naramdaman segundo matapos iyon ibalita sa akin ng kaibigan ko.



''Nandito s'ya ngayon sa office n'ya, have he told you regarding the internment?'' Medyo sympathetic ang boses ni Sandy nang tanungin n'ya iyon.



''Hindi n'ya binanggit sa akin.'' Nag-aalangang sagot ko.

''Hmm, he's with his two brothers from abroad. Actually, kasama n'ya ngayon sa loob ng office n'ya.'' This time ang boses n'ya nagiging tunog chismosa na. Mukhang meron na akong magiging mata kay Pierre tuwing luluwas s'ya sa city.



''Ofcourse, they'll come. Pamangkin nila iyon.'' Tho, hindi ko lang alam kung sino ang unang pamangkin nila dahil hindi ko naman alam kung sinong unang nabuntis sa amin ni Jessy.



Too good to be true, Pierre's already home after just an hour going back to the city. Hindi ko na din inaasahang uuwi s'ya ayon sa pinangako n'ya dahil una sa lahat wala na akong pakealam. My only concern is not going back with me and not coming back here again, that's exactly what I wanted.




He's wearing an all black formal attire and not the usual attire when he's working. Nasa dulo na ako ng hagdanan dito sa baba nang tuluyan kong mapansin ang suot n'ya. Galing nga pala ito sa libing ng kanyang anak, they held funeral for seven days as it is traditional.



Nadamay pa ang bata sa kawalanghiyaan nang mga magulang.



''Bakit hindi ka pa natutulog? It's too late for you to be up at this hour.'' Seryosong aniya at ibinaba ang wine glass.

There's something wrong whenever he's drinking wine. He's mourning for his other child, sigurado nga s'yang anak n'ya iyon dahil nagluluksa s'ya nang ganito.



''12th in the evening wasn't that bad than what you did.'' Pambabara ko sakanya at bahagyang lumapit sa couch.



Silence, but replied back with a heavy sighs, sighs of regrets.



''Come here, honey.''



''Bakit hindi mo sa akin sinabi ang tungkol sa li..'' Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng bigla kong naramdaman na maling banggitin ko pa iyon.



Ano naman? Anak n'ya ang inilibing at wala akong karapatan para kwestyunin kung bakit hindi n'ya sinabi iyon sa akin. Labas na ako sa bagay na iyon.



I don't want nothing to do for Pierre, it's just him that wants anything to do for me.



''Anyways... I know I don't have a say with this, but why didn't you just stayed with Jessy a bit? Kamamatay lang ng anak ninyo.'' Umupo ako sa sofa with a bit distance pero bahagyang lumapit sa akin si Pierre at inilagay ang mabato n'yang braso sa arm rest nitong sofa. I didn't mind at all.



''Alam ko namang hindi mo magugustuhan kapag ginawa ko iyon.''



''Alam mo naman pala yet you had intimate night with her, you speak?'' I spat obviously sarcastically.



He became silent, I can only hear his damn deep breaths.




''See? You just made yourself a biggest cheater I've known. You could have come clean.'' Seryosong sinabi ko at bahagya ulit lumayo sakanya, dahilan naman iyon para lumapit ulit s'ya sa akin ka'ya naman ay sininamgutan ko s'ya.




''What I did was wrong, I know... " he stopped.

''Gusto kong bumawi sa'yo, Vienna. I decided to unbreak your heart, put the pieces back together with the hardships of mine." Aniya sa malambing na boses.



''You just cannot decide with this kind of plan, Pierre.''

''I just did. I cannot and will not backout with this.''

''Alam kong dahil lang sa bata ka'ya mo 'to gustong gawin. We can do co-parenting, but this? I don't think this could work.''




Though, hindi madali ang co-parenting dahil hindi ko pa gustong malapait ang bata kay Pierre nuong hindi pa n'ya alam. Alam kong gustong gusto na n'ya ang magkaanak ka'ya paniguradong once na malaman ni Pierre ang pinagbubuntis ko ay malamang hindi n'ya ako tatantanan, which sadly happened.




This baby and I can't have peace near Jessy and Pierre... surely that bitch, can't.




''This could work if Marc and Jessy's not standing my way.''




His jealousy made him bring me in here. Isa iyon sa mga rason bukod sa pagkakaroon namin nang anak.




"You suck." I hissed loathing him a lot.





Unbreak Vienna's HeartTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon