Unbreak Vienna's Heart

Kabanata 21

Kabanata 21

Hindi pa man dumarating ang araw ay nasa labas na ako, sa garden na ginawa namin at sa ngayon ay inaalagaan ko pa rin sa tulong ni Rina at Pierre.

Hindi ako nagsisi gawin at pag hirapan ang garden na ito dahil masarap sa pakiramdam ang pag siesta sa spot na ito kahit sa anong oras sa araw araw.

It has been two months of staying here with Pierre, kahit nakakainis ang makasama s'ya ay hindi ko parin maiwasang aminin na nasasanay na ako sa lugar na ito kasama s'ya. Pero may mga araw na sobrang laki ng galit ko sakanya at yun ang mga araw na umaapaw ang homesickness ko sa lugar na ito.

While I was thinking too deep, a huge but gentle arms wrapped around my belly. I was too stunned to make any moves, maybe I still want to feel his warmth embrace not to mess up the moment.

Hinimas nito ang baby bump ko.

I knew it was him, dahil sino pa nga ba ang gagawa at maglalambing ng ganito sa akin kundi s'ya lamang. Ang bumabawi sa lahat ng kasalanang nagawa n'ya sa akin.

It was a good almost half an hour of our position when I have decided to move from his arms. Nawala ako sa mood ng maalala ko nanaman ang lahat.

"You're too early, Mahal."

"Hindi naman masama sa bata."

"Hindi ka ba makatulog?" Hindi ako nakasagot sa tanong n'yang iyon.

"Nakatulog naman kahit papaano."

"I knew when you did not get a good sleep." Alam n'ya talaga kung nagsisinungaling ako siguro ay dahil kilalang kilala na n'ya ako.

Kabisado na n'ya ako matagal na ang relasyon namin pero hindi ko manlang masabi or naisip na lolokohin n'ya ako ng ganito, samantalang s'ya ay alam n'ya kung kailan hindi maganda ang tulog ko.

"Alam mo kung kailan hindi maganda ang tulog ko, pero ako hindi ko manlang alam na magagawa mo akong saktan." I spat seriously.

"I know, I'm really sorry."

"Apologizing cannot fix everything." I replied.

"Jessy's been sending me pictures of you with Marc. Maybe I was blinded by those pictures, and that was the reason I always got drunked... Jessy take advantage of it, and blackmailed me."

Hindi ko nagawang magsalita sa biglaang pagpapaliwanag n'ya. Ngayon lamang n'ya ito sinabi sa akin.

"Palagi kang busy kahit kinakansela ko lahat ng meetings ko para makapag-usap ta'yo, and I kept on seeing you with Marc, so I just let Jessy kept coming in my penthouse..."

The last sentence he confessed was the reason I don't want to hear his explanations.

"Tumigil ka na, stop explaining. What's done is done. Hindi ko na ka'yang pakinggan." Dahil sa sinabi ko ay paunti unting sumasakit ang lalamunan
ko dahil sa pagpipigil ng luha.

Pero hindi ko napigilan ang pag alpas ng aking mga luha dahilan para itago ko ang aking mukha sa kanyang matitipunong dibdib at duon ibuhos lahat ng luha.

"Handa na po ang breakfast!" Sigaw ni Rina mula sa pintuan ng kusina.

Dahilan iyon lumayo ako kay Pierre at punasan ang aking mga luha, but he helped me wipe my tears and kissed me on my forehead.

"Let's go, I'm hungry." Mabilis akong tumayo habang s'ya ay nakaupo parin sa upuang bato.

"I'm gonna make you the happiest again, Vien." Hindi ko na pinansin ang huling sinabi n'ya at nagtuloy tuloy lamang sa paglalakad.

***

Hindi ko namalayan dumating na pala ang araw. Marahil naging mahaba ang naging usapan naming dalawa.

"Seems that you have been always going forth and back from here to manila, kailan mo ako balak ipasyal?" I asked, crossed arms.

He go straight from where I am standing and kissed my forehead.

"Not now, honey. Susunduin ko lang si Doc, Lara."

Kumunot ang noo ko. "Why? Can i just go to manila for my check-ups?"

Hindi n'ya kaagad sinagot ang tanong ko, bagkus ay nag-ayos lamang ng sleeves n'ya, probably he got meeting to attend to as well.

"Alam kong tatakasan mo lang ako pag-uwi natin sa Manila, you better stay here until I say so, hmm?"

Napasimangot na lamang ako dahil wala naman akong magagawa, obviously hindi naman ako susundin ng mga tauhan n'ya na dalhin ako sa manila ng wala ang pag sang-ayon n'ya.

"Kailan pupunta sila mom dito?"

"They're refraining themselves to visit you as of now," nangunot ang aking noo.

"What? What for?"

"Dahil alam kong magmamakaawa ka na isama ka nalang pauwi, they also wants us to resolve our problems on our own."

Speechless.

Hindi nanaman ako nakapagsalita dahil maaaring tama s'ya, hindi ko din kasi gusto ang madalas na pag alis n'ya dito dahil naiiwan ako.

Iniisip ko din na baka nagkikita din sila ni Jessy habang ako parang stranded sa lugar na ito. I don't want to think they're enjoying themselves while I am being miserable in here.

"I gotta go. Baka uuwi ako mamayang 1 pm. We're having lunch together," he kissed me on my forehead.

"Hindi mo manlang ba ako tatanungin kung anong gusto ko pag-uwi mo?" He smiled and brushed my hair.

"What my baby wants, hmm?" He asked and caressed my baby bump.

Suddenly, his eyes widened with happiness when he realized our baby kicked for the first time. Madalas hinihimas ni Pierre ang bump ko these past few days siguro ay hinihintay ang pagsipa ng anak n'ya.

"My baby kicked." He said gently and put his ears on my bump. I smiled while a small tears escaped my eyes. Hindi ko aakalaing darating kami sa puntong ito, ang pangyayaring pinapangarap lamang namin, kundi ang magkaroon ng pamilya.

Mas nadagdagan ang saya naming dalawa dahil tatlong beses sumipa ang magiging anak namin. We both looked with each other wearing the biggest smile. Happiness cannot be contain as of this precious moment.

"Easy child, don't hurt mommy." He sermon gently. Tila mukhang narinig ito ng bata sa sinapupunan ko ka'ya hindi ko na ulit naramdaman ang pag sipa nito.

Hinimas ni Pierre ang tyan ko at dahan dahan ng tumayo para siilin ako ng matagal na halik.

"Thank you, Vien." He kissed me again on my forehead.