Hayatım gerçekten güzel ilerliyor. Yani ne kadar ilerliyor denilebilirse. Abim bana degistigimi soyluyo. Açıkçası onu pek dikkate almıyorum. Üvey annemle iliskimiz normal ama üvey babamla baya yakınız birlikte maç izliyoruz çoğu şeyi birlikte yapıyoruz. Herşeyi unutup yaşamayı isterdim. Çünkü bu intikam duygusu beni bitiriyo. O yüzden kerem denilen pici arastirmistim biraz pic ki ne pic. Bir tane hastanenin sahibiydi. Bir oğlu var. Çok zengin bir adamın oğlu. Büyük ihtimalle yaptığı pisliklerden bu sayede kurtuluyodu. Kısacası hayatı çok iyiydi. Peki ne istemişti bizden. Anlamıyorum. Küçücük ailemizi dağıtıp da defolmak ona ne kazandırmısti. Ondan nefret ediyorum. İntikamimi alicam.
Üvey annem bizden bi kaç şey istedi. Bir kaç davete katilmamiz ve bir kaç spor yapmamız. Ben 5 spor yapiyorum. Derslerim gayet iyi. Abim de dovus sporlarıyla ilgileniyor. O da derslerden arta kalan zamanlarında üvey babamın yanında çalışıyor. Spor olarak okçuluk kick boks tekvando voleybol duvar tenisi hepsinde de iyi sayılırım. Uç yıl boyunca gayet güzel bi hayat yaşadım. Ama insanlar beni gorduklerinde 'hayattan ümidi kesmissin' bakışlarını eksik etmiyolar.
Abimin yanına gittim. Boks yapacaktık. Onu hiç yenememisimdir. Ama başkası olsa vurur gecerim. Başladık. İlk olarak sol yumrugumu suratına geçirdim. Sarsıldı beklemiyordu çünkü sonra guldu ve ayağıyla ilk ayagima sonra yüzüme vurdu. Dengemi kaybettiğim için yüzüme vurması kolay olmustu. Sinirlendim ve yumruklarimi ard arda siraladim. O ise zeki davranip karnıma dirseği geçirmiş ve yüzüme vurmustu. Sustum. Beni kaldirip "yumruklarin sağlam ama öfkeli. Ofkene kontrol et yoksa hiçbir zaman beni yenemezsin kardeşim." Demişti bay ukala. Dedim ya bir tek abimi yenemezdim ben. Diğerlerini çok rahat nakovt edebilirdim. Kafami sallamakla yetindim. Aslında cirkeflesirdim ama aklımda yarinla ilgili korkularim vardı. Yarın okullar açılıyordu. Ve benim okulda ilk günüm. Liseye yeni basladim da. Abim bisey olduğunu anlamış olucak ki "noldu cirkef" diye beni durttu. "Yarın okulun ilk günü nasıl davranicami bilmiyorum sadece" dedim. Bana bakıp sirritti. "Güçlü ol" dedi. Guldum. Hakliydi. Niye bu kadar kastiysam. İçerde Nilgün teyze " Damla Selim yemek hazır hadi gelin" diye bağırdı. Bizde gülüşerek yanlarına gittik.
Ertesi gün erkenden kalkıp okul kıyafetlerini ustume geçirdim. Saclarim zaten dalgalı ve düzenli olduğu için bisey yapmadim. İnce bir eyeliner surup ciktim. Hemen sinifima girdim. Gruplaşmalar vardi. Herkes iticiydi bana gore o yüzden kulaklığı takip müzik dinlemeye başladım. Yarim saat sonra 3 tane kız pardon 3 orospu sinifimiza girdiler. Onları goren herkes bi an sessizlesti. Bende merakima yenik düşerek kulaklığı çıkarıp kızı dinlemeye basladim. Kız cırtlak bi o kadar da iğrenç sesiyle " hahaha siz yenisiniz dimi ya şimdi ayy su tiplere bak kalkın lan hemen" diye bagirmasiyla herkes ayağa kalkti. Bir tek ben kalkmamistim galiba. Herkes ' şimdi öldun' bakışları atıyorlardı bana ne yalan soyliyim ciddi bi ortam olmasa başardım kahkahayi. Kız yanıma geldi ilk beni bi suzdu sonra ayağıyla sirama tekme atıp " kimsin lan sen" diye cirladi. Ona baktim. Ulan kulagimi siktin orospu Allah Allah neyse ilk günden sıkıntı cikarmicam diye dusunup "Ben Damla Kanar" Bu onu daha da sinirlendirdi galiba. " Ha Damlacık bu okulda kurallar nasıl gidiyo bilmiyosun galiba senden iyiler gelince susucaksin. Surtukluk yapmicaksin" Surtuk mu??? Surtuk dedi hemde bana dedi. Galiba ilk gün sorun cikaricam. Ayağa kalktim. Sıraya karnına gecirdim. Sonra yumrugumu yüzüne doğru geçirdim. Ve yerde hayır anlamıyorum bir de en iyilerden olucak. Ayağa kalkmadı. İki kişiden biri onu revire getirdi. Diğeri omzumu itti. Sonra elini tuttum ve dondurdum. Yere attim. Etrafimdakiler bana garip garip bakışlar atiyordu. Herşey bitince ufak bir siritisla yerime oturdum. Dorduncu dersteydik. Tenefus zili çaldı ayağa kalktığımda yakışıkli pardon taş bi afetle karsilastim. Bana baktı güldü ve bogazimi sıkmaya başladı. Boynunu çilatip " sen kimsin de benim arkadaşlarima vurursun" dedi. Vay canına bunu bana yapmaya nasıl curet etti. Oldurucem onu....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Herşey güzel olucak
Ficção AdolescenteUnutursam hatırlat annemin ölümünü,babamın ölümünü ve ona aşık olmamam gerektiğini! Merhaba ben Damla.Belki çok saf olduğum için bilmiyorum ama insanları hep yaprağa benzettim.Ne alaka!Diye düşünüyosunuzdur . Anlatı...