Η Λορέν είναι ένα 16χρονο κορίτσι που πάει 2α λυκείου. Οι γονείς της είναι χωρισμένοι και ζει με την μητέρα της, η οποία δουλεύει σε μια μεγάλη εταιρία και έχει σχέση 1 μήνα με τον διευθυντή.
Η ζωή της Λορέν είναι κανονικη...όλα πάνε μια χαρά, σχολε...
Γύρισα από το σχολείο κουρασμένη και το μόνο που θέλω είναι να ρίξω έναν ύπνο καμιά ωρίτσα. Ανεβαίνω πανω και ξαπλώνω στο κρεβάτι. Ομως η φωνή της μαμάς δεν μου επιτρέπει να κοιμηθώ... - Αγάπη μου έλα κάτω λίγο, πφφ την ακούω και αναγκαστηκά της απαντάω. - Σε ένα λεπτό κατεβαινω μαμά.
Αφήνω το κρεβατακι μου και κατεβαινω τις σκάλες. Μια ωραία μυρωδιά μυρίζει απο την κουζινα, ειμαι σίγουρη πως είναι κέικ σοκολάτας. Αχ μαμά σε λατρεύω!
-Κάτσε κάτω αγάπη μου...πρέπει να μιλήσουμε. -Πες μαμα. - Λοιπόν γλυκιά μου... Θυμάσαι που εγώ με τον Γιώργο ειμαστε μαζί ενα μήνα περιπου; -Ναι, φυσικά. - Επειδή ο Γιώργος πρέπει να πάει στην Αμερική για κάτι συμβόλαια μου πρότεινε να πάω μαζι του για να περάσουμε λίγο χρόνο μόνοι μας... - Ωραία μαμά, μια χαρά. - Ναι... Ομως δεν θέλω να μείνεις μονη σου... Φοβάμαι να σε αφήσω 3 βδομάδες μονη... - Θα πάω στην γιαγιά, σιγά. - Ρε αγάπη μου... Η γιαγιά σου δεν μπορεί πια να σε προσέχει έχει γερασει. Ετσι σκεφτήκαμε με τον Γιώργο να μείνεις σπίτι του. - Μονη σε εκείνο στο σπίτι του Γιώργου; Είναι τεράστιο... Τι θα κάνω εκεί; -Με τον γιο του αγάπη μου. -Εχει ο Γιώργος γιο; - Ναι, στην ηλικια σου είναι δεν έχει τύχει να γνωριστειται. -Πρωτη φορά το ακούω... -Είχα ξεχάσει να στο πω... Ουτε εγώ δεν τον έχω πετύχει πολλές φορές. Αλλά αρκετά ευγενικό παιδι φάνηκε. -Μάλιστα... -Μην φοβάσαι καλά θα τα πάτε. Και μια φορά την μέρα θα έρχεται μια κύρια να σας καθαρίζει και να σας μαγειρεύει. -Το ελπίζω... -Πήγαινε να ετοιμασεις τα πράγματά σου σιγά-σιγά γιατί αύριο βράδυ πρεπει να τα παμε εκεί. -Εντάξει... Πότε πετατε; - Μεθαύριο το πρωί. -Ωραία... Αντε πάω πάνω.
Πωωω δεν το πιστεύω, ο Γιώργος έχει γιο;; Και μάλιστα ίσα με μένα και εγώ τώρα το μαθαίνω; Ελπίζω να τα πάμε καλά... 3 βδομάδες θα περάσουμε και μαζί και βαλε και άλλες μέρες αν κανονισουν τίποτα οι δικοί μας.
•Μετάαπο 2 ώρες διαβάσματος•
Ουφφ... Επιτέλους τελείωσα... Θα πάρω τηλέφωνο της Λίζα να δω τι κάνει. -Ειι τι κάνεις Λιζακι; - Βαρετά βλακάκο εσύ; -Σε δυο ώρες εχω μαθημα και δεν ξέρω τι να κάνω...παμε καμιά βόλτα; -Βεβαίως! Σε 20 λεπτά στο πάρκο. -Αντε τα λέμε!
Ετοιμάζομαι:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Και ξεκινάω.
Ξαφνικά από μακρυά μπροστά μου διακρινω δυο άτομα να τσακώνονται. Οσο πλησιαζω...ποιον άλλον να δω εκτός απο τον γνωστό μαλακα του σχολείου. Ο Κόνορ. Αλλαζει τις κοπέλες σαν τα πουκάμισα και έχει καβαλισει το καλάμι. Ασε που η ζωή του είναι τέλεια αφού ζει με τα λεφτά του μπαμπακα. Πάμπλουτος ο πατέρας του. Βλέπω την κοπελα να τον κυνηγάει και αυτός να απομακρύνεται.
Οταν όμως περνάει διπλα μου καταλάθος χωρίς να το καταλάβω μου ξεφεύγει η λεξη "γαϊδούρι". Και για κακή μου τύχη με άκουσε και γύρισε:(
