My "brother"

Κεφάλαιο 13ο

Αχ τι λέγαμε;

Ωωω ναι...
Βοήθεια!

Έρχεται υπερβολικά κοντά στο αυτλι μου και μου ψυθυρίζει:

"Δυστυχώς θα γίνουμε αδέρφια..."

"Ναι..."

"Σε στεναχωρεί και εσένα αυτό;"

"Πολύ"

"Γιατί;" μιλάμε τόσο σιγά λες και δεν θέλουμε να μας ακούσει κάποιος.

Πρώτη φορά παρατηρώ τον Κόνορ από κοντά. Μπορεί να είναι βράδυ αλλά έχουμε το φως του φεγγαριού.

Παρόλο που το νερό είναι κρύο εγώ ζεσταίνομαι, το ίδιο και αυτός... τον νοιώθω να καίει.

Δεν απομακρυνόμαστε εκατοστό ο ένας από τον άλλο.

"Επειδή θα σε βλέπω κάθε μέρα" του απαντάω προσπαθώντας να χαλάσω αυτό που συμβαίνει... ή μάλλον πάει να συμβεί...

Δεν πρέπει...

"Και δεν σου αρέσει;"

"Οχι"

"Ακόμα όμως δεν είμαστε αδέρφια... δεν έχουν παντρευτεί ακόμα..."

"Εεε θα γίνουμε όμως"

"Μέχρι τότε δεν με νοιάζει για το τι θα κάνω..."

"Τι θες να πεις;"

"Αυτό" εκείνη την στιγμή με αρπάζει βίαια και με φιλάει.

Απομακρύνομαι λίγο αλλα γρήγορα ανταποδίδω στο φιλί. Το θέλω πολύ. Πάρα πολύ.

Με φιλάει κτητικά δεν σταματάμε ούτε για να πάρουμε ανάσα. Βάζει τα χέρια του στους γλοτούς μου και κάθομαι καλύτερα πάνω του. Νοιώθω τον κάβαλό του ακόμα πιο σκληρό.

Με φιλάρι στο λαιμό και στην συνέχεια με δαγκώνει. Ρίχνω το κεφάλι μου πίσω και το απολαμβάνω. Οι κινήσεις του είναι τόσο αργές και βασανιστηκές όταν ανεβάσει τα χέρια του απο τους γλοτούς μέχρι τον σβέρκο μου.

Με ξαναφιλάει και παράλληλα τραβάει ελάχιστα τα μαλλιά μου. Ακόμα και μικρή αυτή η κίνηση με ερεθίζει αφάνταστα.

Με κοιτάει στα μάτια όλη την ώρα. Πόσο ωραία μάτια έχει...

Όπα... μόλις αντιλαμβάνομαι την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε απομακρύνομαι λίγο.

"Κόνορ έχουμε πιεί... δεν πρέπει...καλύτερα πάμε μεσα και το πρωί θα το έχουμε ξεχάσει"

"Ακόμα και όταν πίνω ξέρω τι κάνω Λορέν..."

"Θα γίνουμε αδέρφια, θα ζούμε στο ίδιο σπίτι...το καταλαβαίνεις;"

"Το ξέρω πόσο με θες... το βλέπω στα μάτια σου"

"Απλά πάμε μέσα σε παρακαλώ"

"Αν αυτό θες καλά".  Πιστεψέ με δεν το θέλω.

Όταν βγαίνουμε από την θάλασσα είναι λίγο άβολη η στιγμή γιατί βλέπω το φούσκωμα στο μποξεράκι του να εξέχει...
Καταραμένες ορμόνες καθήστε ήρεμα.

"Μην κοιτάς εσύ φταις" πως με κατάλαβε;

"Εμ δεν έκανα κάτι"

"Κι όμως 2η φορά... πάω να κάνω ένα κρύο ντούς...μπορείς να μου φτιάξεις ένα τοστ;"

"Φυσικά"

Αφού είναι έτοιμο το τοστ το πάω στο δωμάτιό του. Θα το δει όταν τελειώσει το μπάνιο.
Με το που πάω να βγω συγκρούομαι με κάτι σκληρό και βρεγμενο.

Φυσικά και με τον Κόνορ...

"Εμ συγνώμη δεν σε είδα"

Είναι μόνο με μια πετσέτα και όλος βρεγμένος.

Ωχχχ οι ορμόνες μου πάει τα έπαιξαν...

"Εε...δε...δεν πειράζει..." τραυλίζω...έχω να τραυλίζω από το γυμνάσιο όταν μου άρεσε ένας και κάθε φορά που μου μιλούσε τραύλιζα.

Οπότε πολύ κακό τώρα.

"Γατούλα; Τραυλίζεις;"

"Όχι φυσικα...απλά τρόμαξα όταν έπεσες πανω μου"

"Εσύ ακόμα τρέμεις έλα εδώ" με παίρνει αγκαλιά. Γιατί μου το κάνεις αυτλο ρε Κόνορ.

"Αχχ"

Αναστέναξε μόλις τώρα;

"Καληνύχτα Λορέν" που πήγε το γατούλα;

"Καληνύχτα Κόνορ"

Το επόμενο πρωί ξυπνάει ακούγωντας ένα τραγούδι.

Πλένω το πρόσωπό μου, τα δόντια μου και κατεβαίνω κάτω.

Βλέπω κάτι που δεν περλιμενα ότι θα σω ποτέ.