My "brother"

Κεφάλαιο 7ο

Πλευρά Λορέν

Έχω κάνει κάτι κακό σε κάποια προηγούμενη ζωή μου;

Όλα μου πάνε χάλια.

Ο γιος του Γιώργου; Γιατί; Ο Κόνορ;
Ο πιο σπαστικός και καβαλημένος;

Αφού ξεπέρασα αυτό το σοκ. Άρχισα να διαβάζω το βιβλίο μου. Ξαφνικά το φως του δωματίου μου σβήνει.

Τι γίνεται εδω; Θα έχει πέσει καμια ασφάλεια λογικά.

Ανάβω ένα κεράκι και κατεβαίνω τις σκάλες με κατεύθυνση προς την κουζίνα.

Ψάχνω να βρω τον πίνακα με τις ασφάλειες τίποτα. Πάω στο χόλ και κάποιος με σκουντάει στον ώμο.

Πετάγομαι και φωνάξω από τον φόβο μου.

"Τρόμαξες Λορέν;" μου λέει γλυκά.
Εγώ γυρνάω και με το που με βλέπει το πρόσωπό του παραμορφώνεται.
Από γλυκό και ήρεμο γίνεται άγριο.

Φυσικά και εμένα έτσι γίνεται. Αλλά το παίζω χαλαρή.

"Τι κάνεις εσύ στο σπίτι μου;" με ρωτάει προσπαθώντας να συγκρατήσει τον θυμό του.

"Ήρθα να κλέψω κάτι και θα φύγω! Τι σου φαίνεται να κάνω εδώ με τις πιτζάμες έξυπνο;"

"Εσύ είσαι η Λορέν;" ανοίγει τα μάτια του με έκπληξη.

"Από όσο ξέρω"

"Μην με ειρωνεύεσαι"

"Άκου να δεις καβαλημένε. Θα μιλάω όπως θέλω. Και το γεγονός που θα ζούμε στο ίδιο σπίτι αν οι γονείς μας παντρευτουν δεν σημαίνει πως θα σε σέβομαι"

"Επίσης"

"Ώραία!"

"Πρόσεχε Λορενάκι θα πάρω και την εκδίκησή μου να ξέρεις. Δεν το έχω ξεχάσει."

"Ανυπομονώ τότε"

"Κάποια έχει όρεξη για καυβά."

"Μπαα όχι τέτοια ώρα. Να σου πω υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα που μπορούμε να λύσουμε τώρα για παράδειγμα να μου πεις που είναι ο κεντρικός πίνακας για να ανάψουμε το ρεύμα"

"Πρώτη φορά που θα συμφωνήσω μαζί σου, είναι στο υπόγειο."

Πλάκα μου κάνει.

"Πλάκα κάνεις; "

"Όχι πάμε μαζί."

"Πάμε..."

Καθώς κατεβαίνουμε τις σκάλες από ότι φαίνεται είχε όρεξη για κουβέντα και παρόλο μου με μισούσε κοιτούσε τα πόδια μου και άλλα μέρη του σώματός μου. Έπρεπε να βάλω κάτι από πάνω.