My "brother"

Κεφάλαιο 5ο

Πλευρά Κόνορ

- Είπα κάτι Κόνορ!
- Δεν γίνεται!
- Μην με εξοργίζεις. Θα φάμε όλοι μαζί τέλος.
- Οχι!
- Κόνορ!
- Παρών.
- ...
- Πατέρα δεν γίνεται τέλος!
- Γιατί;
- Έχω τραπέζι με την ομάδα.
- Ααα δηλαδή η ομάδα είναι πιο σημαντική από την οικογένειά σου;
- Το συγκεκριμένο τραπέζι ναι.
- Μια χάρη σου ζητάω και εγώ! ΕΛΕΟΣ! Δεν γίνεται να κάτσεις λίγο και να πας αργότερα;
-ΟΧΙ!
- Δεν πρόκειται να βγάλω άκρη μαζί σου. Να της φαίρεσαι καλά αλλιώς θα σε στείλω στην μάνα σου.
- Εντάξει... και αυτή η γυναίκα δεν είναι μάνα μου.
- Αυτό θα το συζητήσουμε άλλη φορά.
- Πάω εγώ... καλό ταξίδι.
- Σε ευχαριστώ γιε μου.

Ο πατέρας μου δεν μπορεί να κατανοήσει το γεγονός ότι δεν μου αρέσουν τα οικογενειακά ταξίδια, τραπέζια κλπ. Απλά δεν θέλω να είμαι εκεί...Δεν φτάνει που πρέπει να την προσέχω την κόρη της ή μέλλουσα "αδερφη" μου, θέλουν να με βασανήσουν ακόμα πιο πολύ.

Όσο για την "μάνα" μου είναι πονεμένη ιστορία που πρέπει να μείνει μακριά όπως και αυτή.

Πλευρά Λορέν

Μου είπαν να κατέβω κάτω για φαγητό, αφού αλλάξω και κάνω ένα μπάνιο, όμως έχουμε ένα προβληματάκι. Δεν ξέρω από που να κατέβω γιατί δεν βλέπω καμία σκάλα.

Ανοίγω την πρώτη πόρτα αριστερά από την δική μου, είναι το μπάνιο. Λάθος.

Ανοίγω την δεξιά μου, και βλέπω ένα όχι και τόσο ακατάστατο δωμάτιο. Πρέπει να είναι του "αδερφού" μου, γιατί μυρίζει ένα τόσο ωραίο αντρικό άρωμα.

Συνεχίζουμε το ψάξιμο και στο τελος του διαδρόμου στρίβω αριστερά και βρίσκω ένα ασανσέρ. Επιτέλους! Βρήκα την λύση!

Στο τραπέζι είμαστε μόνο εγώ, η μαμά και ο Γιώργος. Που είναι άραγε ο γιός του;

- Λορέν μου, συγχώρεσε τον γιο μου, αλλά είχε ένα σημαντικό τραπέζι με την ομάδα.
- Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
- Πως σου φαίνεται το σπίτι;
- Είναι πολύ ωραίο.
- Εμείς έχουμε νωρίς την πτήση αύριο. Άρα όταν θα ξυπνήσετε θα έχουμε φύγει.
- Ενταξει τότε καλό ταξίδι, εγώ πάω για ύπνο.
- Καληνύχτα.

Καθώς διαβάζω το βιβλίο μου τρομάζω με το ξυπνητήρι που είχα ξεχασει να κλείσω, αφολυ ξύπνησα πολύ νωρίτερα. Δεν είχα ύπνο για κάποιο λόγο...

Τέλος πάντων ντύνομαι:

Παίρνω την τσαντούλα μου με ότι χρειάζομαι και κατεβαίνω κάτω.
Για κάποιο λόγο έχω ένα άγχος που θα γνωρήσω τον "αδερφό" μου.

Στην κουζίνα είναι μόνο η μαγείρισσα και το τραπέζι είναι γεμάτο φαγητά. Μμμμ μου άνοιξε η όρεξη μόλις τα είδα.
- Καλημέρα Λορέν, είμαι η Άννα.
-Καλημέρααα τι υπέροχα που είναι όλα αυτά!
- Χαχα.
- Που είναι ο γιος του Γιώργου;
- Έφυγε πριν 20 λεπτά.
- Αααα οκ.
- Μου είπε ο κ.Γιώργος να σας ρωτήσω αν θέλεις να πας στο σχολείο με τον σοφέρ.
- Όχιι με τίποτα. Πόσο μακριά είναι με τα πόδια;
- Είναι λίγο μακριά. Πηγαινε με το λεοφορείο αν είναι.
- Καλή ιδέα, που είναι η στάση;
- Στην γωνία που είναι το μίνι μάρκετ στίβεις και θα την δεις.
- Σε ευχαριστώ, φεύγω εγώ.
- Καλό μάθημα.

Φτάνω στην στάση και διαβάζω το βιβλίο μου ακούγοντας Linkin Park- Castle of Glass (από τα αγαπημένα μου, μου αρέσουν πολύ τα παλιά συγκροτήματα... έφερα όλα τα CD που έχω στο σπίτι του Γιώργου)

Ξαφνικά κάποιος βάζει το χέρι του πάνω στο βιβλίο μου με αποτέλεσμα να τον κοιτάξω.

Μάντεψτε ποιος είναι.