Twenty Øne Piløts Lyric Bøøk |-/

The Pantaloon

Your grandpa died
When you were nine
They said he had
Lost his mind
You have learned
Way too soon
You should never trust the pantaloon
Now it's your turn
To be alone
Find a wife
And build yourself a home
You have learned
Way too soon
That your dad is now the pantaloon
You are tired
You are hurt
A moth ate through
Your favorite shirt
And all your friends fertilize
The ground you walk
Lose your mind

He's seen too many stare downs

Between the sun and the moon

In the morning air
How he used to hustle all the people
Walking through the fairgrounds
He's been around so long
He's changed his meaning of a chair now
Because a chair now,
Is like a tiny island in the sea of all the people
Who glide across the very surface
That made his bones feeble
The end can't come soon enough
But is it too soon?
Either way he can't deny
He is a pantaloon
You are tired
You are hurt
A moth ate through
Your favorite shirt
And all your friends fertilize
The ground you walk
Lose your mind
You like to sleep alone
It's colder than you know
Cause your skin is so
Used to colder bones
It's warmer in the morning
Than what it is at night
Your bones are held together
By your nightmares and your frights[x2:]
You are tired
You are hurt
A moth ate through
Your favorite shirt
And all your friends they fertilize
The ground you walk
Lose your mind

~GREEK~

Ο παππούς σου πέθανε
Όταν εσύ ήσουν εννιά
Είπαν πως είχε
Χάσει το μυαλό του
Έχεις μάθει
Υπερβολικά νωρίς
Πως δεν πρέπει ποτέ να εμπιστεύεσαι τον παλιάτσο
Τώρα είναι η σειρά σου
Να μείνεις μόνος
Βρες μία σύζυγο
Και φτιάξε ένα σπίτι δικό σου
Έχεις μάθει
Υπερβολικά νωρίς
Πως δεν πρέπει ποτέ να εμπιστεύεσαι τον παλιάτσο
Είσαι κουρασμένος
Είσαι πληγωμένος
Ένας σκόρος κατατρύπησε
Το αγαπημένο σου πουκάμισο
Κι όλοι οι φίλοι σου λιπαίνουν
Το έδαφος που περπατάς
Χάσε το μυαλό σου
Έχει δεί πάρα πολλά βλέμματα καρφωμένα χαμηλά
Ανάμεσα στον ήλιο και το φεγγάρι
Μες τον πρωινό αέρα
Πώς συνήθιζε να πιέζει τους πάντες να βιαστούν
Περπατώντας ανάμεσα στους εκθεσιακούς χώρους
Είναι στη πιάτσα τόσο καιρό
Που έχει αλλάξει, πλέον, για εκείνον το νόημα της υψηλής θέσης
Γιατί τώρα πια, μια υψηλή θέση,
Είναι σαν ένα μικρό νησί μέσα σε μια θάλασσα όλων εκείνων των ανθρώπων
Οι οποίοι γλιστρούν κατά μήκος ολόκληρης της επιφάνειας
Αυτό το γεγονός έκανε αδύναμα τα οστά του
Και το τέλος δεν φτάνει αρκετά σύντομα
Μα μήπως είναι πάρα πολύ σύντομα;
Έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να αρνηθεί
Πως είναι ένας παλιάτσος
Είσαι κουρασμένος
Είσαι πληγωμένος
Ένας σκόρος κατατρύπησε
Το αγαπημένο σου πουκάμισο
Κι όλοι οι φίλοι σου λιπαίνουν
Το έδαφος που περπατάς
Χάσε το μυαλό σου
Προτιμάς να κοιμάσαι μόνος
Είναι ψυχρότερο απ' ό,τι νομίζεις
Απλά επειδή το δέρμα σου έχει τόσο
Συνηθίσει σε ακόμα ψυχρότερα οστά
Είναι πιο ζεστά το πρωί
Απ' ό,τι είναι κατά τη διάρκεια της νύχτας
Τα κόκκαλά σου κρατιούνται συνδεδεμένα
Από τους εφιάλτες και τους τρόμους σου[x2:]
Είσαι κουρασμένος
Είσαι πληγωμένος
Ένας σκόρος κατατρύπησε
Το αγαπημένο σου πουκάμισο
Κι όλοι οι φίλοι σου λιπαίνουν
Το έδαφος που περπατάς
Χάσε το μυαλό σου