KOMŞUM=ZORAKİ EŞİM

Ölüm

"Ediz?" "efendim" "buruş buruş oldum çıkalım" "tamam aşkım"  aşkımı baskı yaparak söylemişti. "sevgilim yemek yemeye gidelim mi?" "odamıza gidelim güzelce hazırlanalım ve gidelim" "tamam" kız heyecanlıydı. Evet onu seviyordu. Ediz onun ilacı, hayatı, dünyası, kalbiydi...

Ediz Umut'u giyinrken izliyordu ve sesli sesli yutkunuyordu. Umut anlamıştı kocasının ne demeye çalıştığını ama kasıklarıın ağrısı yeni geçmişti. "Ediz yapma beni tahrik ediyosun ama kasıklarımın ağrısı yeni geçti" "ahh! özür dilerim ama karşımda bu şekilde durmaya devam edersen kötü olacak!" "haklısın" diyerek tulumumu elime aldım. 

"Umut hadi!" "of, dün ben seni bekledim sıra sende" kız onun için hazırlanıyordu fakat sevgilisi onu bekleyememişti. "geldim!" "oww" "ne oldu?" "göğüslerin dışarı fırlamış!!!" "eeee? ne var bunda gece zorlanmazsın işte!" Umut'un bu sözüne karşılık Ediz daha fazla dayanamayıp kızın üstünü parçaladı "seks azmanı açım ben!" "tamam işte doyurucam seni" (yazarınız sapıttı o özel bölümü yazdırmaycadınız bağa) "Ediz ya mahvettin elbisemi" "yenisini alırım sana!" "ne doyumsuzsun ya!" "napıyım sana doyamıyorum!" birlikte tekrar odaya çıktılar, tabi çıkana kadar soyunmuşlardı. "Umut'um?" "efendim" "senden bir şey istesem" "ne istiycen gene?!" "emermisin?" "neyi?" "sence?" "aaa hayır ya iğrenç lütfen hayır bak giderim" Ediz karısını daha fazla zorlamak istemediği için ısrar etmedi.

"Seni çok seviyorum" "bende seni seviyorum Ediz'im"  birbirlerine sarılmış uykuya geçeekken Ediz'in telefonu rahat durmamıştı. "Özür dilerim tatlım!" diyerek telefonu açtı ve odadan çıktı. Umut bu işte bir bokluk olduğunu anlamış ve hemen peşinden gitmişti. "lan siktir git!..........kıza dokunıyım dersen öldürürüm seni!......... karım o benim............nerden biliyosun birlikte olmadığımızı?!..................bana bak yankı ibnesi karıma elini sürecek olursan o çok sevgili kardeşin Esin'i siker sonra da işgence ede ede öldürürüm!!!!!!" diyerek kapadı telefonunu arkasına döndüğünde gözleri kızarmış bir Umut'la karşılaştı. "Ediz o kimdi?!"  "sanane!" diye bağrınca Umut daha kötü oldu... Koşar adım yukarı çıkıp üzerini giyindi ve arabanın anahtarlarını alıp çıktı odadan... "Umut dur... Umut dedim" "siktir git sana nasıl güvendim!" "Umut'um özür.." "sakın dileme sakın!!!" diyerek çıktı klübeden... Şuan ikisi içinde dünya durmuştu! Ediz böyle bir şey yapabildiğine inanamıyordu. Umut ise olanların şokundaydı ta ki karşıdaki büyük ışığın gözlerine vurmasına kadar.... 

Ediz kendine inanamıyordu şuan sevdiği kadın yanında değildi, ve nerede olduğunu da bilmiyordu... Telefonu çaldığında tekrar küfür ederek telefonuna gitti. Umut arıyordu hemen açtı telefonu "alo sevgilim" "merhaba şey ben...." "siz kimsiniz hanımefendi  karım nerde?" "şey kaza oldu ben karınızın arabasına çarptım lanet olsun onu öldürdüm" 

ONU ÖLDÜRDÜM

ONU!

ÖLDÜRDÜM!!!

 

Nefes nefese, kan ter içinde uyandı Ediz hemen yan tarafına baktı Umut yanında melekler gibi uyuyordu. Sıkıca sarıldı karısına kokusunu içine çekerek uykuya dalmaya çalıştı ama dalamıyordu, ona bir şey olması Ediz'in de ölmesi demekti. Ediz Umut'u fazla sıkmış olacak ki huysuzca kıpırdanarak "aşkım iyimisin?... ah Ediz çok sıkıyosun!" "özür dilerim özür dilerim meleğim" "iyi misin neden ağlıyosun?!" "öldün!" "ne?" "kabus gördüm sen ölmüştün!" "tamam tamam ge-geçti bak ben burdayım hiçbir şeyim yok" Ediz Umut'a iyice sokulup uykuya daldı tabii bu biraz da Umut'un sayesinde.... Eğer saçalrını okşamazsa uyuyamazdı. Bunu biliyordu çünkü ölen nişanlısıda böyle uyurdu..........................