Baka Sakali

Baka Sakali 1[EDITED]

BAKA SAKALI 1

"Hoy! Anong tinutungnganga mo diyan? Male-late na tayo sa flight natin, shunga!"

Nilingon ko ang bwiseeet na lalakeng nagngangalang Nixon Adrian Revas at kinurot ko ng malakas ang tenga niya.

"A-Araaaayy! Huy, Milagro."

Hinawi ko yung kamay ko sa tenga niya at nauna nang bumaba sa staircase. Nakakabwiset talaga tong lalakeng to, araw-araw yata e, hindi nawawalan ng energy.

"Milagro..."

Sinipa ko ang alaga niya at ningisian siya. "O, milagro? Sa tingin mo makakagawa ka pa ng milagro pagkatapos kong sipain yang alaga mo? Duda ko, imposible na."

Ginuyod ko yung maleta ko papalabas at kumaripas ng takbo papunta sa sasakyan. Babalik na ako sa Pilipinas, si Nixon naman sumama dahil wala daw siyang tiwala saakin. Duh? As if, hindi ko kayang alagaan ang sarili ko. You see, Nixon is my friend, well.. He's my only friend here. I'm not a sociable person and I highly prefer to be alone and I see no wrong in wanting to be alone. Pero, matigas kasi ang ulo netong si Nixon, pinagsiksikan talaga niya ang sarili niya para lang makipagkaibigan saakin. Who am I to resist? He was sincere about how he wanted to be my friend, na kahit pa ilang beses ko siyang sapakin ng paulit-ulit dahil sa kakulitan niya ay nandyan parin siya.

So I'm thankful for having a friend like him. It's rare to find people like him this days, I guess I'm fortunate enough to.

"Milagro, lalim ng iniisip natin ah? Hula ko, iniisip mo nanaman si Blake."

"Wala akong oras sa mga biro mo, Nixon at tska bakit nasali siya sa usapan ha? ha? Alam mo, ang hilig mo talagang ibalik ang dati, eh noh?"

Inakbayan niya naman ako kaya napatingin ako sakanya

"Hiling ko na sana hindi na bumalik yung dati."

Nanatili kami ni Nixon sa ganoong posisyon hanggang sa tumunog yung telepono ko. Tumikhim naman ako bago sinagot ang tawag.

"Kuya Syd, napatawag ka?"

["Ouch, hindi man lang ako binati? Nakakahurt ka ng feelings, cuz."]

I mentally rolled my eyes, lalake ba talaga si kuya o baka naman nagiba ang ihip ng hangin sa mga nagdaan na taon? "Umayos ka nga diyan kuya. Ano ba kasing kailangan mo?"

Narinig ko ang mahina niyang pagtawa sa kabilang linya.

["Mainit yata yung ulo natin ah, pumunta na kayo dito ni pareng Nixon sa mansyon at hinihintay na kayo ng lahat. May reunion yatang magaganap sa pagbalik mo, cuz."]

Anong sabi? Nilingon ko kaagad si Nixon at hinampas ng paulit-ulit. I kennnaatt!!

"Aray! Hoy, Milagro umayos ka diyan! Ano ba kasing sinabi ni Syd ha?!"

Tignan mo nga tong lalakeng to, siya pa talaga yung galit ngayon ha. Pwes, bahala siya mamaya at mukhang buong angkan pa ang makakaharap niya.

"Dumiretso na tayo sa mansyon dun ka na rin muna magpalipas ng gabi." Imbis na magtaka, which I expected him to react to ay napangisi siya ng nakakaloko.

"Oooh, ano gusto mong matulog katabi ko... o baka may balak kang iba, Milagro?"

Kamuntik-muntikan nang mahulog ang mga mata ko sa gulat. Bwiset! Anong kahalayan ang pumasok sa ari ng lalakeng to?

"Seriously, mababaliw na yata ako sayo, Revas."

"Matagal na akong baliw sayo, Morris."

Being said, I couldn't help but to smile. "Magdrive ka nalang, Revas at baka mabangga tayo ng dis oras."

*******

Time seemed to pass by in just a blur. Parang kanina lang along the way papunta dito sa mansyon ay puno nang asaran at tawanan ang sasakyan ni Nixon. Well, kahit nakaasar yung lalakeng yan minsan ay napapatawa niya parin ako from time to time.

And everytime, wala akong ibang naiisip dahil naging masaya ako kahit saglit lang.

"Alam mo, insan.. Bilib talaga ako sayo e, akalain mo buong angkan ang nandito sa pagdating mo lang? Just, WOW!" Ani ng isa sa mga pinsan kong babae, si Nora. Actually, simula palang bata pa kami ay may galit na siya saakin though akala ko mawawala rin yung galit na yun kapag umalis ako pero nagkakamali ako ng akala.

I faked a smile at ibinalik niya rin naman iyon. "I hope you don't mind me asking this pero, bakit ka pa bumalik?"

"Bakit? Hindi ba ako pwedeng bumalik dito? You make it seem like it's a bad thing for me to come back."

"Because it is."