PSİKOPAT ABİM

9.BÖLÜM

Tek bir cümle hayatınızı değiştirmeye yeter miydi? Tek bir cümle canınızı bu kadar yakabilir miydi ? Peki acılarla büyümüş bir insan için bu tarifsiz acı neyin nesiydi ? Kardeşimi değerlimi hayatım pahasına benden istemeleri adil miydi ?

Evet pek iyi bir insan değilim çoğu insanın gözünde psikopat bir insanım belki, belkide kardeşim için psikopat bir abiyimdir.Bencil bir insandım kendimi düşünürdüm kendi canım için yaşardım hep şimdi ise bir can için yaşıyorum.

Ne yapmalıydım ? Kendi canım mi yoksa canımdan biri olanı kendim için sürgüne mi yollamalıydım?

"Sen ne diyorsun?" diye sakinliğimi koruyarak sorduğum soru karşısında Hakan' ın gözleriyle buluştu gözlerim beni tanıyanlar bilirdi fırtına önce sessizlik olduğunu...

"Duydun." dedi bulduğu sandalyeye rahatça oturarak ve konuşmasına şu sözlerle devam etti ;

"Ya kendi hayatın için kardeşini ya da kardeşin için kendini yakarsın." diye şerefsiz bir şekilde gülümsediği sırada daha fazla dayanamadım.

Yüzüne attigim yumrukla sandalyesinden yere düşerken korumaları bana doğru hareketlenirken bizimkiler de onların hakkından geliyordu.

Bundan yararlanan ben Hakan'ın icabına bakıyordum.Ne yumruklarım durmak biliyordu ne de attığım tekmeler...

***KAĞAN KARMAYA***

İlk görüşte aşka inanır mısınız? Şahsen ben inanmazdım onu görene kadar aşk değildi belkide fakat istiyordum.İstediğimi de alırdım bu böyleydi yıllardır böyleydi.Zorla güzellik olur muydu ? Benim hayatımda oluyordu olmak zorundaydı.Ben istersem yanımda olucaktı istemezsem uzağımda olucaktı.Beren Demir,Bertuğ Demir'in kardeşi kolay lokma gözüken ama başa çıkılamayan biriydi.

Fakat biz Karmaya ailesi ve veliahtlari olarak başa çıkılamayan tek bir insan evladı yoktu.Olmazdı olamazdı olursa insanlar için öldürülen bizim için idam edilen olurdu hoş ikiside aynıydı ya olsun.

Şu an herşeyden habersiz olan Beren'imi izliyorum sahiplik ekinden de anlaşıldığı gibi o benim.Kafede kahvesini yudumlarken özenle çizilmiş gibi duran dudakları,ağzı,burnu ve gözleri hayranlığımı daha da arttırıyordu.

Gözlerimi ondan hiç çekmezken nasıl daldıysa bir türlü dikkatini çekememiştim.Anlık bir göz göze gelmeyle dudaklarım yukarı kıvrıldı.

Aynı şekilde ara vermeden bakmaya devam ettim.Göz ucuyla baktığını anlıyordum rahatsız olmuşçasına yerinde kıpırdandı.

Oturduğum yerden kalkıp yanına doğru ilerlemeye başladım.Boğazımı temizleyip dikkatini kendime çektim.

"Rahatsız edebilir miyim ?"

"Hah ?"  şu anki haline gülmemek elde değildi ama gülmedim.

"Diyorum ki oturabilir miyim ?"

"Niye?" derken ki yüz mimikleri tek kaşı havada hesap sorarcasına bana bakan gözleriyle butunlesiyordu.

"Niyesi yok oturmak istiyorum ve oturdum." diyip sandalyeyi geriye çekip kendime oturmak için yer açtım.

"Pardon ama nerden geliyor bu samimiyet ?."

Sert ve baştan çıkarıcı güzel.

"Kağan,Kağan Karmaya." dedim elimi uzatırken.

"Hah! Öyle mi bir düşünelim sordum mu ?."

"Sıkıyorsun."

"Uzatıyorsun." dedi tek kaşı kalkık bir şekilde.

"Seni istiyorum beren uzatmanın anlamı yok." anında ciddilesen göz tavrı gergin olan ortamı daha da germeye yetmişti.