friend of a friend

foaf | Chapter 17

Harry, Frank ile nasıl tanışmıştı?

Erkek arkadaşım olduğunu nasıl söyleyebilirdi?

Erkek arkadaşım olmadığı halde, olduğunu nasıl söyleyebilirdi?

Ne yapmaya çalışıyordu?

Neden yaptığı hiç bir harekete anlam veremiyordum?

"O zaman Kris'i bulalım." diyerek Liam araya girmiş ve konuyu başka yere çekmeye çabalamıştı. Harry ile sonra konuşacağımı düşünerek düğüne neden geldiğimi hatırlattım kendime. Şu an için yapılacak en mantıklı şey evet, Kris'i bulmaktı.

Liam yüzüme bakıp verdiğim iç savaşı anladığında gülümseyerek omzumu sıvazlayıp arkamdan ittirmişti.

Kris'i birkaç oda ileride evleneceği kişi ile bulduğumuzda dikkatimi çeken evleneceği kadının dış görünüşü olmuştu. Çok sıradandı. Tanıştığı adam ile bir hafta sonra evlenecek birini yeşil saçları olan, dövmeli biri olarak hayal etmiştim. Ama karşımda gelinliğinin içinde melek gibi duran kumral saçlı, tatlı bir gülümsemesi olan bir genç kız duruyordu. Kesinlikle gençti. Eh, zaten Kris de gençti.

Kris, Connor ve Frank ile uzun uzun sarılarak derin bir konulmaya girmişlen biz de Kamilah ile tanışmıştık. Gelinliğin yakıştığı hakkında ona iltifat ettiğimde kızararak teşekkür etmişti. Kesinlikle beklediğimden daha utangaç ve çekingen biriydi. Kris'i ziyaret etmeye geleceği zamanlarda daha çok konuşacağımızı kararlaştırmış ve onları odada bırakarak dışarı  doğru yönelmiştik.

Connor ile sohbet ederken onu özlediğimi farketmiştim. Çıkmaya başlamadan önce Frank ile de bir arkadaşlığımız olmuştu ve onu da özlemiştim. Ama nedense(!) konuşmaya çekiniyordum ve aramızda bir sohbet olmuyordu.

Bahçeye çıktığımda Harry ile Niall'ı görmüş ve oraya doğru ilerlemeye başlamıştık. Bu sırada Frank'in gözlerini üstümde hissedebiliyordum. Ben ise direkt olarak Harry'ye bakıyordum. Bir açıklama duymam gerekirdi ve bunu herkesin içinde yapmak istemiyordum.

Yanlarına gittiğimizde Liam ile Niall sarılmışlardı ve sonrasında Liam, Niall'ı sevgilisi olarak tanıtmıştı. Belki aynısını benden de bekliyorlardı ama hayır, yapmayacaktım.

Connor bizi işret ederek, "Aranız bozuk herhalde?" diye sormuştu.

Hemen öne atılmıştım ve Harry'yi kolundan tutmuştum. "Evet, bizim konuşmamız gerek. Hemen geliriz."

Harry'yi kolundan tutarak çektiğimde o da bana ayak uydurmuş ve yürümeye başlamıştı. Açıklamasını çok merak ediyordum ve geçerli bir açıklama olmasını umuyordum. Kalabalıktan uzaklaştığımızda bir ağacın arkasında durmuştum ve o da karşımda durmuştu.

"Nasıl benim erkek arkadaşım olduğunu Frank'e söylersin? Çıkmadığımızı biliyorsun dimi?" diyerek çok yüksek olmayan yüksek bir sesle sormuştum.

"Ben ona çıktığımızı filan söylemedim." demişti. "Sadece senin bir erkek arkadaşın olduğunu söylemiştim, üzgünüm."

"Üzgün müsün? Harry bu üzgün olunca geçecek bir şey mi? Artık fazla olduğunun farkındasın değil mi? Bir yaptığın hareket bir yaptığına tutmuyor."

Gözlerime bakmıştı sadece. Dudaklarını içe doğru kıvırıp bembeyaz yaparak dışarı bırakmıştı. Dudaklarının tekrar renk alışını izlerken ne yaptığımı farkedip sorarcasına gözlerine çıkarmıştım tekrar bakışlarımı.

"Fazla tepki vermedin mi?" dediğinde sinirli bir insan olsam çıldırabilirdim. Ama sakin biriydim. Bu özelliğim genelde hep insanlar sinirli olduğu için onları sinir ederdi. Ama şimdi karşımda benden de sakin biri duruyordu. Ve evet, sinir bozucuydu.

"Harry, önce çıkıp benimle arkadaş oluyorsun. Sonra beni sevdiğini söyleyeceğin gün senin arkadaşından hoşlandığımı söylüyorum. Sen buna rağmen sonrasında beni sevdiğini söylüyorsun. Sonraki gün hiçbir şey olmamış gibi davranıyorsun. Sonra doğum günümde o defteri veriyorsun. Tanrı aşkına, o defter kaldırabileceğimden daha fazlasıydı. Ve sonrasında yine hiçbir şey yaşanmamış gibi devam ediyorsun. Sonrasında ise eski erkek arkadaşıma bir erkek arkadaşım olduğunu söylüyorsun. Artık bunu nasıl tepkilerle yaptıysan da sen olduğunu düşünüyor. Ve ben bunlar için bir açıklama bekleyince fazla tepki mi vermiş oluyorum? Bunların hepsinin benim için ne kadar fazla olduğunun farkında değil misin?"

Hararetli konuşmamın arkasından yine sakin bir şekilde gözlerime bakıyordu. Bakışlarında ne olduğunu bilmediğim bir duygu da vardı. Ve ben de hafif bir şekilde başımı kaldırarak dimdik ona bakıyordum. Evet, bir açıklama duymam gerekiyordu ve kararlıydım.

"Louis, açıklaması basit değil mi?" dedi. "Bunu sen de biliyorsun."

Dik bakışlarımdaki özgüveni kaybetmeye başladığımda bakışlarımı gözlerinden indirmiştim.

"Hepsinin nedenini sen de biliyorsun. Neden hep bunu görmezden geliyorsun?" demişti. "Bir şey olmamış gibi davranan tek taraf ben miyim? Senin sadece fazla dediğin o defter benim için neleri ifade ediyor biliyor musun? Sana tamamen kendimi açtım orada ben. Sence bundan sonra bir şey söylemesi gereken ben miydim? Söyleyebileceğim her şeyi orada söyledim ben. Ondan sonra tek bir kelime bile etmeyen sen değil miydin? Olumlu ya da olumsuz bir tepki bekleyen bendim orada. Ve bunların hepsinin nedeni çok basit, bunu sen de biliyorsun."

"Ama tekrar duymak istersen söylemekten çekinmeyeceğim." diyerek elini çeneme atıp hala göğsünde olan bakışlarımı gözlerine çıkartmıştı. "Seni seviyorum, Louis."

Elleri hala çenemdeyken parmak uçları ile biraz orada oyalanarak tüm vücuduma titreşim yollamıştı. Gözleri ise parlıyordu ve bakışlarının altında ezildiğimi hissettim. Ve tekrar dudaklarını ıslatarak konuştu. "Sana aşığım."

Yess hayatımda attığım en hızlı bölüm olabilir. Sanki biraz kısaydı ama kısa olsun bizim olsun. Uzun yazmaya çalıştığımda araya bir sene ara girebiliyor. Ve ben bunu son bölümün üstünden sanırım daha bir hafta bile geçmeden attım 💪🏼 Kendimi tebrik ediyorum ve tüm bölümü bir saatten az bir sürede yazmaya başlayıp bitirdim yani evet çok özenli olmadı. Bu arada sonunda bir öpüşme bekleyeniniz olduysa üzgünüm ama hayır öpüşmeyecekler bu konuşmadan sonra. Çünkü tekrar okuduğumda ben de bekledim bir an ama nö sldmdlmslfmfö. Okuyanlara teşekkürler bölümden uzun not yazdım.