Not a dream ~ft. Old Magcon {ON HOLD}

Part ~3~

(Hier nog een deel omdat ik me dood verveel terwijl ik eigenlijk zou moeten leren... Hope you like it!)

"Lieverd, we vertrekken morgen al, want we moesten eerder uit het huis. Dus ga je spullen maar pakken." zegt ze. "Hoe laat vertrekken we morgen?" zeg ik. "4 uur 's middags." zegt ze zacht. Ik loop naar boven en ik FaceTime mijn vrienden weer. "Jongens, komen jullie morgen naar me toe? Ik moet morgen al vertrekken." zeg ik als ze opnemen. "Wat? Nee dan moeten we morgen afscheid nemen!" zegt Tristan. "Ja." "Maar... ga je morgen dan wel naar school?" vraagt Skyler. "Geen idee. Ik denk het niet. Kunnen jullie niet spijbelen, om afscheid te nemen? T'is een goed doel!" zeg ik lacherig. "We kijken wel, ik wil sowieso afscheid nemen enzo, maar ik wil geen aantekening." zegt Tristan. "Ik dacht dat je dat wel voor je liefje overhad, maar nee dus..." zegt David. "Shut the fuck up!" zegt Tristan weer. "Ik kom sowieso!" zegt Tess. "Ik moet ophangen jongens! Ik ga inpakken. Doei!" roep ik en ik druk op de rode knop. Ik ga verder met inpakken.

~Skip naar dag van vertrek~

Ik sta op het vliegveld. Over een halfuurtje stap ik in dat vliegtuig om vervolgens mijn vrienden nooit meer te zien. Nou ja, ik ga ze vast nog wel zien, maar het voelt alsof ik ze verlaat. Snel neem ik nog afscheid en loop met mijn koffers naar dat band dinges en leg mijn koffers erop. Daarna loop ik met mijn handbagage weer terug naar mijn vrienden. "Ik ga jullie missen jongens!" zeg ik. "Wij jou ook, maar we zoeken je op hoor!" roept Tess. Ik trek ze in een groepsknuffel. "Isa, het is tijd om te vertrekken." zegt mijn moeder na een tijdje. Ik trek terug uit de knuffel en loop langzaam weg, achteromkijkend naar mijn vrienden die huilen. Ik draai mijn hoofd en loop daar die buis en stap in het vliegtuig. Ik zit naast een jongen die me erg bekend voorkomt. Ik laat het gaan en ga zitten. Als ik opzij kijk, zie ik dat het fucking Hayes Grier is! Volgens mij was ik aan het staren... Hij kijkt terug! Ik moet iets zeggen... maar wat?

(a/n wat vanaf nu schuingedrukt staat is in het engels omdat ze ook naar de US gaat enzo. Wat gewoon staat is in het Nederlands, en als er een andere taal in voorkomt is dat vetgedrukt, maar dat zeg ik van te voren wel. Ik schrijf het wel in het nederlands omdat sommige het anders niet begrijpen.)

"Hey!" zegt Hayes. "Hey! Wow, ik heb er al zovaak van gedroomd om je te ontmoeten, en nu gebeurt het gewoon echt!" zeg ik. "Yep, het gebeurt echt! Waarom zit je in het vliegtuig naar Mooresville?" vraagt hij. "Uhm, ik verhuis naar Mooresville." zeg ik nerveus. "Oh, welk adres? Als ik vragen mag..." Wordt Hayes nou verlegen? "Uhm, ********street 18." zeg ik. "Ik woon naast je dan! Ga je daar nu heen?" vraagt hij. "Yep!" zeg ik verlegen. "Zou je, als we er zijn, met me mee willen naar wat vrienden? Mijn broer gaat ook!"  vraagt hij. "Ja lijkt me leuk!"  zeg ik. "Nice!" zegt hij iets te enthousiast. Ik moet lachen. Ik zeg nog dat ik ga slapen omdat ik moe ben en zie in mijn ooghoeken dat hij het ook van plan was. Als ik bijna in slaap lag, hoor ik ineens: "Lig je wel lekker zo?"  "Uhm, nee niet echt."  geef ik toe. "Je mag wel op mijn schouder liggen!" zegt hij. OMG heeft Hayes Grier nou net gezegd dat ik op zijn schouder mag liggen? Het aanbod neem ik dankbaar aan en val dan in slaap.

~Zo, nieuw stukje. Ik verveel me. Hope you enjoy my story!~