Στον καθρέπτη ένα είδωλο. Άυπνο, στριφνό, γερασμένο από τα χρόνια και τις σκέψεις. Κουρασμένο απ'τους ανθρώπους.
Στη ψυχή ένα παιδί. Χαρούμενο, γελαστό, διψασμένο για ζωή κι παιχνίδι.
Στο σώμα μια καρδιά που πάλλεται, προσπαθώντας να συγχρονίσει το χτύπο της με τα δεδομένα.
Μια ζωή που ψάχνει να βρει συμβατότητα μ'ένα κόσμο που αλλάζει.
Ο χρόνος κυλάει απειλητικά κι η μέρα φεύγει.
Κι όλο γυρνάει ο τροχός.
Στα δύσβατα μονοπάτια του μυαλού, υπάρχει φυτεμένο ένα λουλούδι.
Κι όλο ανθίζει...
Δημήτρης Μπονόβας
