Γιατί η ζωή είν'ένα μακρύ μονοπάτι, περπάτησε το κι ίσως βρεις εμένα.
Απόκληρος του ονείρου, μ'ένα τσουβάλι αναμνήσεις στην πλάτη.
Σαν σκιά άφησα αποτύπωμα σε κρύες σκέψεις – κι έφυγα μακρυά, μακρυά από'σένα.
Όμως δεν μπόρεσα ποτέ να σβήσω το βλέμμα σου απ'τα όνειρα μου, η σκέψη σου μου κρατάει συντροφιά.
Ακόμα και τώρα που όλα έχουν σβήσει, εσύ'σαι δίπλα μου...
Δημήτρης Μπονόβας
