Etrafım çevrildi
İçi leş gibi varlık kokan
Paranın kölesi olmuş
Kalbinden iyilikten nem kalmamış
İnsana benzeyen varlıklar tarafından
Suçum bir mazlumu korumak
Günlerden çarşamba
Telefonum çaldı
Bir belaya bulaşmış arkadaşım
Gittim belanın içine
Konuşmaktı niyetim
Ama konuşmaktan ne anlarlar
İçeri bir çocuk girdi
Dilenmeden namusuyla
Şerefiyle mendil satan
Mendil istermisiniz abi dedi
Dilenmeden zorlamadan
Sonra birden malukat ayağa kalktı
Çocuğu kaldırıp dışarı attı
Bende elime gelen sert cisimi aldım
Malukatın kafasına attım
Malukat yere düştü
Köleleri peşime
Kaçtım kovalandım
En sonunda yakalandım
Etrafım çevrildi
İçi leş gibi varlık kokan
Paranın kölesi olmuş
Kalbinden iyilikten nem kalmamış
İnsana benzeyen varlıklar tarafından
Kıdemli köle üstüme gelmeye başladı
Edebiyatçıyız ya bizi güçsüz sandı
Gözleri kirle kapanmış insanlar
Bizi izliyor sanki ayı oynuyor
İttim köleyi bir ayak darbesiyle
Arkama baktım on metre
Kararttım gözümü atladım aşağıya
Bir bodrum katının balkonuna
Sonra hızlıca kaçtım ordan
Yanda ki istinat duvarına tırmanarak
istinat duvarları yıkılırdı gözümde
Üstün körü yapıldığı için genelde
Ama bu sefer hayatımı kurtardı
Bu da böyle bir anımdı
Sonu bir kaç sıyrık
Ve burkukla kaldı...
Ömer Faik KANDEMİR
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayatın Bende Bıraktığı İzler
PoetryNeler gördü bu göz neler duydu bu kulaklar daha gencecik yaşında dışlandılar,aşkları yüzünden yıprandılar. Dillerim,düşüncelerimi dile getirmeye yetmedi Düşünce özgürlüğü isteyenler düşüncemi düşünmeme izin vermediler Bende elimdeki silahımla savaş...
