Efkar gelir geceden
Ben yazarım heceden
Aklıma gelir yüzün
Kalemim olur hüzün
Dertleri yazıyorum
Değersiz bir kağıda
Bir beni yazamadım
Kalbinde ki boş yana
İçim yanar kimene
Ben aşığım birine
Aşkımdan gebersemde
Vazgeçmek gelmez dile
Ben bu dertten ölürsem
Kazılmasın mezarım
Bu kadar güçsüz isem
Okunmasın ezanım
Bir derdim var ebedi
Dermanıdır eceli
Ah ölümden korksaydı
Kalp severmiydi güzeli
Bu sözlerim yarime
En sevdiğim derdime
Ben sana aşık oldum
Bakmam başka birine
İstersen sen sev beni
İstersende söv beni
Ben senden hiç gitmedim
Hep yolunu gözledim
Bu sözlerin sonu yok
Aşkım gibi yolu çok
Bu yoldan dönmek yokda
Ölüm olsa sonunda
Yanımda seni görmek
Tek hayalimdi benim
Elimde kalan bir gömlek
Sen mutlu ol güzelim
Yolun hep açık olsun
Olmasamda yanında
Dertlerin benim olsun
Yaşarım seni acında
Eğer seni üzerse
Beni yakan o kişi
Tutarım yakasından
Kurtulamaz o kişi
Kağıda çok yazmamın
Vardır elbet sebebi
Sana diyemediklerim
Savurur kalemimi
Ama bir sonu olmalı
Herşey gibi değilmi
Tüm sözler tükensede
Bitiremez sevgimi
Ömer Faik Kandemir
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayatın Bende Bıraktığı İzler
PoetryNeler gördü bu göz neler duydu bu kulaklar daha gencecik yaşında dışlandılar,aşkları yüzünden yıprandılar. Dillerim,düşüncelerimi dile getirmeye yetmedi Düşünce özgürlüğü isteyenler düşüncemi düşünmeme izin vermediler Bende elimdeki silahımla savaş...
