Yine aynı yerdeyim aynı bankta aynı yere bakıyorum
Karşımda deniz,kız kulesi ve dalgalar
Herşey tamam bir sen eksiksin
Herşey şiir yazmak için karşımda sanki
Ama ben yinede sana şiir yazıyorum
Şu her gün geldiğim deniz kıyısına da
Sana verdiğim değeri vermiyorum
Ne kadar nankörüm
Sen yokken onlar yanımdaydı
Şimdi sen yoksun yine onlar karşımda
Dertlerimi bir tek onlar dinliyor
Seni en iyi kız kulesi anlıyor
Bana dalgalar hakveriyor
Deniz hem dalgalara kucak açıyor
Hem de kız kulesini sarıyor şevkatiyle
Banada onları izlemek düşüyor
Elimde kağıt kalemimle
Gemilerin kız kulesine yanaştığı kadar yanaşabilseydim sana
Herşey çok daha güzel olcaktı sanki
Dalgaların anlatabildiği kadar
Anlatabilseydim kendimi
Belki şimdi yanımda olcaktın
Yağmur başladı şimdi
Merak ediyomusun bilmem ama
Üşümüyorum korkma
Aşkın ısıtıyor bedenimi
Yine sırıl sıklam olmuşum
Sana şiir yazarken kaybettiğimde şuurumu
Temizleyemedi yağan yağmur
Bedenimi aşkından
Her damlada vurdu efkar yüzüme
Ve yine güneş açtı yağan yağmurun ardından
O da silemedi yüzümden efkarın izini
Güneş yüzümü her aydınlattığında
Efkarım dahada belli oldu
Soldu yüzümde açan son gül
Zaten mevsimler dengesizleştikçe
Gök kuşağının da bir kıymeti kalmadı
Hani o dört gözle beklediğimiz
Bütün renklerini tek nefeste saydığımız gök kuşağı
Hatırladınız mı ?
Gök kuşağıyla birlikte insana olan saygımızıda kaybettik
Hani tek renk olsa tadı kalmazdıya gök kuşağının
İnsanları tek bir kalıba sokmaya çalıştılar
Herkese göre kendi bildiği doğruydu
Hepsini bir araya getirdiğimizde hiç bir doğru kalmadı
Sözde hepsi alim hepsi bilgili
Ama hoş görü ne onu bile bilemediler
Tanımsal olarak kağıtları doldurdular belki
Ama sadece teoride kaldı
Saygı dediler
Saymadılar
Sevgi dediler
Sevmediler
Hepsi kendi çıkarları peşindeydiler
Farketmediler
Masum insanlar piyon oldular
Maşa gibi kullandılar
Duygularını,aşklarını
Herşey sarpa sarmışken
Beni mutlu eden şeylerden biriydi
Sana duyduğum aşk
Ben seni güzel sevdim
Ben seni öyle güzel sevdimki
Kalbim değil ruhum acıdı
Biz güzel sevdik aslında
Onlar bizi anlamadı...
Ömer Faik KANDEMİR
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayatın Bende Bıraktığı İzler
PuisiNeler gördü bu göz neler duydu bu kulaklar daha gencecik yaşında dışlandılar,aşkları yüzünden yıprandılar. Dillerim,düşüncelerimi dile getirmeye yetmedi Düşünce özgürlüğü isteyenler düşüncemi düşünmeme izin vermediler Bende elimdeki silahımla savaş...