The Privileges of a Maid (Completed)✔

Series ✔ 3

Nanahimik

"THAT GIRL IS JUST A TRASH HERE! I DONT WANT ANY MESS FROM MY WORLD!"

Nagpumiglas ako at saka ko siya hinarap.

"ANO BANG PROBLEMA MO SA KATULAD NAMIN? AND MIND YOU, HINDI AKO BASURA!" Sigaw ko.

Hinila agad ako ng mama niya palabas ng kwarto na iyon. Una sa lahat, wala siyang karapatang pagsabihan ako ng ganoon. Sa tanang buhay ko ay hindi pa ako nasabihan ng ganoon. Kaya wala siyang karapatan na sabihan ako ng ganoon.

"Hija, huminahon ka!" Ani ni Madame.

Kumalma ako at nahiya dahil sa asal ko kanina.

"P-pasensya na ho, hindi ko lang ho mapigilan." Utas ko.

Ngumiti siya ng malungkot sa akin.

"Hairo is  very difficult to understand." She said sadly.

Sa buong buhay ko ngayon lang ata ako nakainkwentro ng tao na tulad niya. Sa labis na kamisteryoso niya ay talagang mapapatanong ka ng mga bagay na dapat ay hindi mo na dapat malaman.

"Hairo was just seven back then when his first personal maid came. I left him to play in the backyard to make his favorite dish. But... when I returned, I was terribly shock to see his personal maid slapped him and shoved dirt to his face and mouth. Hairo cried and went up to me. That day he never want any personal maid. That girl was in jail... until now."

Napasinghap ako sa rebelasyon na narinig. Kaya pala, pero bakit kailangan niya ng personal maid.

"H-hindi ko ho alam na ganoon. P-pasensya na ho!"

"Its okay, were always out of town thats why he needed a maid. I know he never wanted one of them. But its for his sake. Na trauma siya sa nangyari sa kanya at gusto namin ng asawa ko na e-conquer niya ito. I know his trying thats why I want you to never quit on him. Just... give him time."

Sa maghapon na iyon ay nasa kusina ako at nakikipag agaw ng trabaho nila. Wala kasi akong kwenta dito hanggat walang iuutos sa akin si Hairo. Speaking of, nasan kaya iyon?

"Naku, dun ka na nga lang sa music room at baka pagalitan kami dito!" Ngisi ni Ate Delia.

Namilog ang mata ko sa narinig. The only instrument I play is violin and piano. A bit of guitar but I really like the piano. I really needed a tour here.

"Talaga ho?" Sabik na tinuro nila sa akin ang pangalawang palapag at ani nila'y  nasa tabi daw ito ng library.

Tumakbo ako papunta doon at nakangisi pero dahan dahan na binuksan ito. Napasinghap ako at hinagod ang buong kwarto. Sa gitna ay ang napakagandang piano na kulay itim.

Maraming instrument na nandito at sa sikat ng araw ay nakakasilaw tignan ang keys ng piano. Hinagod ko ito saka namamanghang naupo at tinap ang isa. Saka dalawa, tatlo hanggang sa nagsimula na akong kumanta.

When I was younger I saw my daddy cry
And curse at the wind.
He broke his own heart and I watched
As he tried to reassemble it.

And my momma swore
That she would never let herself forget.
And that was the day that I promised
I'd never sing of love if it does not exist.

Noong gabi na iyon ang hinding hindi ko makakalimutan. Ang pangangaliwa ng papa ko sa mismong matalik na kaibigan ng mama ko. Sa gabing iyon nakita ko kung paano mawasak ang pamilya ko.

Tinatahan ko ang mga kapatid ko dahil sa sigawan nila. Natigil lang ito ng kinuha ni papa ang mga gamit niya saka siya galit na umalis. Iniwan niya kami at pinagpalit.

Maybe I know somewhere deep in my soul
That love never lasts.
And we've got to find other ways to make it alone.
Or keep a straight face.

And I've always lived like this
Keeping a comfortable distance.
And up until now I have sworn to myself
That I'm content with loneliness.

Because none of it was ever worth the risk.

Pumikit ako at dinama ang bawat kanta. Simula ng iwan niya kami ay hindi na naging masaya ang pamilya namin. Laging malungkot si mama at natutulala na lamang.

Kaya kinasusuklaman ko si papa. Hindi ko maiwasan na ikumpara siya sa ibang lalaki. Hindi nakukuntento. Laging may ganitong sitwasyon na nangyayari. Kaya nakakatakot magmahal.

I've got a tight grip on reality,
But I can't let go of what's in front of me here.
I know you're leaving in the morning when you wake up.
Leave me with some kind of proof it's not a dream.
Oh-oh-oh-ohhh.

You are the only exception.

You are the only exception.

And I'm on my way to believing.
Oh, and I'm on my way to believing.

Napaluha ako kaya tumigil ako sa pagtugtug. Dahan dahan kong binuksan ang mga mata ko saka suminghap. It feels like yesterday since he left us.

"You know going in here without my consent is forbidden."

Nagsitindigan ang mga balahibo ko saka nilingon ang taong nagsalita. Yumuko ako para hindi niya mapansin ang mga luha ko. Kanina pa kaya siya dyan? 

"Pasensya na ho. Wala po kasi kayong ipinapautos kaya nilibang ko na lang ho ang sarili ko."

Nanatili akong nakayuko.

"You play piano. I see."

Tumango na lamang ako.

"Aalis na ho ako." Tugon ko. Akala ko ay pipigilan niya ako pero nanahimik lamang siya hanggang sa nakalabas na ako sa kwarto na yun.

Vote. Comment.