Hayallerini geride bırakıp kardeşinin katili babasının gerçeği ona nasıl bir hayat verecek. 👑 İsmini daha önce hiç duymadığı bir adam bir anda karşısına çıktı. İkisinin öyle benzer huyları var ki bakalım aşk olacak mı??
Ama asıl soru Mutluluğa açıl...
Duydukları karşısında şok olmuş biri vardı karşımda sessiz ve sakin sadece şaşkın.TOLGA.
Kapıdan dışarıya adım atamıyorduk sanki, bir yürüse bir adım atsa çıksak bir şey duymamış gibi yapsa mutlu utançsız bir hayata devam etsek.
"Eee Tolga çıkalım mı artık hadi Geç kalacaz.??"
"Çıkalım o zaman."
Dışarıya çıktık tam kapıyı kapatacaz annem arkamdan gülüyordu. Rezil mi olmuştum ki hoş çocuk niye utanıyorum ki.
"Hoş çocuk muyum? Gerçekten?"
Tam damardan vurmuştu beni.
"Yaniiiii! !!!!"
Ne kadar kıvırsamda çok yakışıklı ydı Evet diyecek halim yoktu tabiki. Yürüyorduk sadece. Bulutların havada olmayışını ağaçların güneşi istermiş gibi duran rengini , kışın getirdiği soğuğu sadece bunları izliyor ve Yürüyorduk.
"İnsanlar mutlu olduklarında mevsimin kış mı yaz mı olduğunu fark etmezler. Bunu biliyor muydun?"
"Hiç o yönden bakmamıştım!"
"Kış yeryüzünün temizlendiği zamandır toprak, ağaçlar ve insanlar temizliğe doyarlar. Bu yüzden kışı severim. Herşeyin sonu gibi gözüksede aslında başlangıçtır kış."
"Ne demiş Özdemir Asaf 'Baharda kışı, kışın da baharı özler insan.'." Devamını beraber söylemiştik.
" ' Ne uzaksa onu özler. Kavuşmak şart mı? Boş ver! Bazı şeyler yokken güzel. .' En sevdiğim."
"Ne de olsa PDR okuyorum ve bu bölüm için edebiyat şart."
"Hmmm bayan çok bilmiş."
Gülüyorduk. Sadece kahkaha atıyorduk o kadar kış ayında parkı özleyen bir çocuk Güler ya hani bir an bile olsa aslında umutsuz bir bekleyiş içerisinde ama yinede Güler öyle Gülüyorduk. İlerde bir park vardı ve sonrasında okul parkı görür görmez heyecanlanmamak elde değil tabiki.
"Aaaaa hadi salla beni."
"Hmmm kim acaba Geç kaldığımızı evdeyken söylemişti acaba.??"
"Ya olsun 10 dk dan bir şey olmaz hadi salla işte ya."
"Çocuk muyuz biz ya hadi gidelim ısrar etme."
"Peki." Yüzümü asmam çoğu zaman işe yaramıştı ve hemencecik bir yüz astım.
"Tamam tamam hadi gel."
"Yuppiiiii."
"Amma çocuk huylusun sen ya."
"Her insan çocukluğunu özler ve saygı bekler."
Havalarda uça uça sallanmıştım sonra yanıma yaklaştı tam önümde durdu. Elimi yavaşça tuttu ve nazik bir şekilde asla beni incitmeden salıncaktan kaldırdı. Kalbim artık yerinden çıkacak şekilde yakınlaşmıştık artık ne diyecekti. Elimi tutuyordu.
"İpek!?"
"Efendim." Ben mutluydum ama kalbim için aynısı söylenemezdi yerinden çıkmak üzereydi çünkü.
"İpek sen çok güzelsin. Yani ne diyeceğimi bilmiyorum. Sen benim için Aşksın . Ben aşkı TatLıya benzetiyorum yiyosun yiyosun bitiyo tadı damağında kalıyo tüh diyosun bir daha istiyorsun ama yok bitmiş ama sen benim bitmeyen tatlımsın."
Bu sözlerin iltifatların kalır yanı çoktu ve artık dilim yok olmuştu sadece susuyordum. Bu sözler söylenirken o güzel ağızdan. O masum, o tatlı o şehvetli dudaklar gitgide hazırda bekleyen benim dudaklarıma yaklaşıyordu. Ve beni ÖPTÜ. Susamış dudaklarım suyuna kavuştu ve artık sadece tat almaya çalışıyordum. ASLA BIRAKMASIN BENİ ONU ÇOK SEVİYORUM. ❤💙❤💙❤💙❤💙❤💙❤💙❤💙❤💙❤💙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BEĞENDİYSENİZ YILDIZA BASMADAN GİTMEYİZİNZ ⭐🌟⭐ SİZLERİ SEVİYORUM. BİR SONRAKİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE.
