AŞK YOLU 🌹 Tamamlandı

BÖLÜM 1

İnstegram : yussufreyhan

20 Eylül 2016

Hayallerim vardı benim bitmek bilmeyen sürekli peşinden koştuğum. Bırakmak istemediğim. Sevmekten asla vazgecemeyecegim hayallerdi bunlar,ama bu saatten sonra hepsi kırık dökük kendini umuda kapatmışlar. Elimde asla içmem dediğim sigaram ve vazgecemeyecegim fıstıklar, evimizin çatısında oturuyorum. Yaşımın verdiği olgunlukla belki şu an korkusuz ve hayattan aldığı darbelerle burdaydım, bu yaşa kadar gelmiştim.Artık bir hayalim yoktu benim hepsini bu gece yok edecektim. Zaten çoğu yok olmamışmıydı. Ayağa kalktım elimdeki fıstıktan bir tane daha alıp gerisini çatının üstüne bırakıp öne doğru adım attım. Çatının ucuna geldiğimde sigaramın izmarit kısmına gelmiştim. Sigaramdan bir fırt daha çekip gökyüzünde bırakılmış hayallerimle birlikte kendimi çatıdan aşağıya bıraktım. Huzurla kapanan gözlerim geride hiçbir şey bırakmamıştım. Zaten ölüydüm şimdi sadece gözlerim kapalı.

***

10 Mayıs 2013

Susmanın verdiği acıyla yaşıyordum suskundum kelimeler yetmiyordu, boğazıma yapıştılar sanki. Hayatımda bir kişi vardı oda gitmişti onu benden uzak tutacak ne yapmıştım ki. Beni bırakmış yerle bir etmişti. Gökyüzünde bir tane yıldızın olmadığı bir kış gecesi yatağımda uyuyordum. Ve bir anda ışıklar açıldı annem gelmişti üstümü kontrol etmeye beni öptü ve üstümü örttü sonrada gitti. Annemden nefret ediyordum kardeşimin kaybolmasından o sorumlu babamı daha çok seviyordum. Çünkü ismimin İpek olmasını ilk adımımda yanımda olmasını lisedeyken bana daha ilgi duymasından dolayıdır belki ona daha çok bağlanmam. Sevdiğim iki kişi daha var biri yüzünü bile tam hatırlamadığım kayıp kardeşim diğeri ise en yakınım arkadaşım Melisa. Burak ile biz çok iyiydik o beni seviyordu bende onu birbirimiz için canımızı bile verebilirdik ama beni terketti sebebini bile bilmediğim bir sebepten ötürü beni terketti, evini herşeyini arkasında bıraktı ve gitti artık benim yolum belliydi unutamadığım bir aşk için yalnızlıktı benim yolum.
Bakkala gidiyordum her sabah yaptığım gibi ekmek, peynir, zeytin ve en sevdiğim çilek reçelinden alıyordum.
Bakkala adımımı atar atmaz onun evini gördüm Burak'ın beni terkettiği gibi bu evi de terketmişti. Bakkalcı uzun boylu sayılmazdı ak saçlı bir adamdı beni çok severdi. Tabi bende onu.

"Merhaba Sabri Amca"

"Merhaba Kızım, Nasılsın"

"Valla ne olsun bildiğin gibi"

"Aynı şeyleri  mi hazırlıyım sana ?"

"Evet"

"Hemen hazırlıyorum." Sabri Amca iyi biridir yani bir çok insana kasten daha iyi bana karşı. Hep samimidir. Okula giderken bile bir şey lazım mı diye sorar? Çokta yakışıklıdır neden bekar anlamadım bir gün boş olduğumda soracaktım. Bu arada ben PDR öğrencisiyim yani neden bu bölümü seçtiğimi soracak olursanız hem öğretmenliği hem psikolojiyi sevdiğimden.
Burak ise yani beni yarı yolda bırakan kişi iç mimarlık okuyordu. İyi bir bölümdü ama benim çizimim iyi olmadığı için onu seçmedim. Birtanem olan Melisa ise benimle aynı bölümdeydi. Onu çok seviyordum. Esmer güzeli düz saçlı bir kızdı. Bense kendimi fazla beğenmem ama sarışın ve orta boylu biriyim. Anneme bakkaldan aldığım eşyaları verdim ve ona biraz yardım ederek bu soğuk havada tabi kahvaltıyı hazırladık, babam Cüneyt sonunda kalkmıştı.
Samimi ve uykulu bir şekilde "Günaydın herkese" dedikten sonra sofraya oturdu. Bense sadece annemle aynı anda "sanada" demekle yetindik. Belki bir gün annemi sevebilirdim kim bilir? Hâlâ pijamayla olduğum aklıma gelince hemen odama gittim ve siyah bir kot pantolon giydim ve üstüne de beyaz bir kazak bende annem Ceyda'yla beraber sofraya oturmuş olduk ve sofra yine sessizdi neden bu sessizlik neden? Kardeşimi özlüyordum kaybolan kardeşimi. Sofradan kalktım ve çantama yöneldim "ben okula gidiyorum hepinize afiyet olsun " dedikten sonra kapıya varmıştım ki "Kızım dur beni öpmeden mi gideceksin".

"Canım babam"

"Al kızım bunu ihtiyacın olur". dedikten sonra bana para vermişti.

"Sağol baba"

Öptükten sonra babamı, babamın arabasıyla beni bırakan şoföre seslendim

"Kazım abi hadi okula gidiyorum".
Kazım abi 3 yıldır babamın şoförüdür. Uzun boylu evli bir adamdı. Okula vardığımda hiç de mutlu değildim sadece boyasını beğendiğim bir okuldu. O kadar. Okul 3 yan binadan oluşan 4 katlı bir okuldu. Ve içinde lanet olası öğrencilerle beraber kalabalık bir okuldur. Kazım Abi'ye teşekkür ettikten sonra arabadan indim ve okula doğru yürürken Melisa benim yanıma koşarak değilde yürüyordu kesin bir şey olmuştu. Sonuçta okula her geldiğimde koşarak sarılırdı. N'oldu bu kıza da böyle oldu önce sarıldık sonrada. İçimden geçenleri Melisa'ya sordum.

"Melisa bişey oldu".

"Yoo nerden çıkardın".
Ona inanmıyordum suratı beş karış asıktı.

"Bişey var sende hadi söyle ben senin arkadaşın değilmiyim? "

"Evet öylesin de ama şey..."

"Söyleyecek misin yoksa gidiyim de bir daha yüzümü görme"

"Dur dur şey ya İpek şey.. O burda".
"Kim burda Melisa söylesene".

"BURAK!"
BEĞENDİYSENİZ YILDIZA BASMADAN GİTMEYİZİNZ ⭐🌟⭐
SİZLERİ SEVİYORUM. BİR SONRAKİ BÖLÜMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE.

İpek karakterindeki kız: Doutzen kroes