Ne kadar hazin bir siyah,
Bir asır hep oturmuscasina gogus kafesime.
Bilakis ne agir, ne acı, ne kaba...
Iki cift gozden ibaret.
Gozlerki kara, kapkara.
Gece gibi,
Tonla hece ...
Dokulsede yetmeyecek kelimelerim affet.
Sanki asi bir geceden yol almiscasina nefsime,
Kin nefret sukuneti bir tarafa birakmis.
Sefere cikmis bir ruzgar,
Ruzgarki saclarini taramis.
Dunyaya kendisinden katmis
Katmista yol almis bana,
Umrunda olmamis.
Ben ölmüşum.
Umrumda olmamış...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VAVEYLA
PoesíaBazen avazın çıktığı kadar bağırman da ,fayda etmez ki ; Susarsın. Göğüs kafesin çatlar, Susarsın. Konuşsa , Susarsın Sussa, Ölursün ...
