How to be with YOU

Chapter 23 (His Side)

Author's Note: Hi Guys :)) Hindi ko pa sana bibigyan ng POV si Joseph e, kase nakaplano na talaga na pag naging sila na dun lang siya magpPOV. Kaso lang he needs to explain his side, kaya ito bibigyan ko siya ng POV ng wala sa oras. :3 Basahin niyo nalang okay? :)))

Joseph's POV

Hi :) Kilala niyo na na siguro ako noh? Hihi! :""> Nga pala nandito ako sa hagdanan sa labas ng bahay ni Kate. Ii.explain ko sa kanya lahat.

"Oh? Anu bang ipapaliwanag mo?"

"Nandito ako para makasama ka."

"Pano si Shane?"

"Sinubukan namen. Sinubukan ko. Sinubukan kong tiisin ka, sinubukan kong mahalin siya, sinubukan kong kalimutan yung feelings ko sayo. Pero hindi ko kaya e. Mahal na mahal na kase talaga kita. Una palang, unang beses na makita kita, minahal agad kita."

Flashback ~~

"Uhm. H-hi :)" napatingin ako sa babaing nagsalita. Maamo yung muka, matangos ilong, maputi, pero di siya ganun katangkaran. Nakipagkwentuhan lang siya sa barkada, hindi niya ako nakikita kase nasa loob ako ng tambayan. Nung umalis na siya sabe ko sa isip ko magiging tayo.

End of flashback ~~

"Bat hindi ka lumabas nun para magpakilala?"

"E? Nahihiya ako e."

"Psh. May hiya ka pa pala?" tapos tumawa siya. Naku kung di ko lang to mahal e.

"Nung nalulunod ka, nung inaasar kita, nung muntik ka ng mapahamak lahat yun dahil gusto ko mapalapit sayo. Pero nung nagtapat nako sayo, nireject moko." napatingin ako sakanya, hindi siya makatingin ng diretso saken.

"Kaya ko niyaya si Shane na maging kame, baka sakaling matuwa ka. Kase yun yung gusto mo, yun yung sinabe mong dahilan kaya ko ginawa yun. Pinilit kong paniwalain yung sarili ko na, kaya ko. Na kaya ko siyang mahalin. Pero sa bawat iyak mo, mas hindi ko pala kayang nasasaktan ka. Kaya naglakasloob akong kausapin ka, masaya ako nung nalaman kong mahal mo din ako. Pero naisip ko si Shane, siya lang yung umiintindi saken, kaya i made a choice. Siya yung pinili ko." i pause. Naiiyak nako sa mga pinagsasasabi ko.

"Hanggang sabi ni Alyssa, aalis kana daw. Gusto nga kitang pigilan e kaso naalala ko, wala nga pala akong karapatan. Umalis ka. Lagi akong tulala, hindi ako kumakain kase nalulungkot ako e. Hanggang isang araw, kinausap ako ni Shane. Nakikipagbreak siya. Sabi niya mahal niya daw ako, pero alam niyang mas magiging masaya ako sayo. Siya din ang nagsabe na pumunta ako dito. Kaya pumunta ako. Ngayon nandito nako, katabi ka na, kasama." tumingin ako sakanya, umiiyak siya.

"I owe her a lot. For letting you go, and having you back. Hindi kaya madali yun, it will never easy to let go of someone you really love. Kaya im very thankful, kase binalik ka siya saken. Kahit pinaubaya na kita sakanya." niyakap niya ako. Ang sarap pakinggan na masaya siya na nandito ako.

"So pwede na ba ako manligaw?" sinabe ko yun habang magkayakap pa rin kame.

"Baket ka manliligaw?" tinaggal ko yung pagkakayakap niya saken.

"Anu? Ayaw mo ba?"

"Bakit ka pa manliligaw? E alam mo naman na mahal kita, mahal mo naman ako diba? Edi tayo na agad."

"Ang panget naman nun. Hindi pa kita nililigawan sinagot mo na agad ako."

"As long as your with me, im happy. Hindi na kailangan ng pangliligaw."

"So, tayo na?"

"Yes. Tayo na." tapos ngumiti siya.

"Tayo na? Tayo na? Tayo na! Wohoooo!" sobrang saya ko. This was the best day ever. :) 

[Oh Guys? Masaya naba kayo? Sila na! \^_^/ Vote!]