How to be with YOU

Chapter 32 (Anger)

Kate's POV

2 days na. 2 days na kaming hindi nagpapansinan ni Mommy. Hindi ko talaga maintindihan kung baket ayaw niya kay Joseph. -_-

* knock * * knock *

"Pasok." sabe ko. Bigla namang bumukas yung pinto tapos nakita ko si yaya.

"Ma'am? Tawag po kayo ng Mommy niyo. Nasa dining po siya."

Ano na naman problema niya? "Sge Ya. I'll be there in a minute." i looked at the ceiling -_- Kahit ayoko siya harapin kailangan e.

I fix myself tapos bumaba na sa dining. Nakita ko naman agad siya na umiinom ng kape. Umupo ako sa harap niya.

"Why?" i started to talk. Ayoko siya harapin talaga.

"I want you to leave him." natulala ako. As in literal na tulala. Ano bang naiisip ng mommy ko?

"What? Ma ano bang problema mo? Hindi mo pa naman siya lubos na kilala e. Maybe you should know him. Mabait siya. And i love him."

"Enough." sabe niya ng kalmado. "Ayoko siya para sayo."

"Why?!" tumaas na yung boses ko. Hindi ko alam pero naiinis na talaga ako.

"May ibang para sayo. He's way better than him. Mas bagay kayo, mas deserving siya sayo."

"Teka nga Ma? Ano bang gustong mong palabasin? Na hindi ako deserve ni Joseph ganun ba? At sinong deserve ko? Yung lalaking gusto mo para saken?!" hindi ko na napigilan ang pagsagot kay Mommy. I know it's rude, pero mali din naman na basta basta niya nalang ako uutusan hiwalayan yung lalaking mahal na mahal ko diba?

"Oo! At wala kang magagawa kundi sundin ako! Naayos na namen ng Tita Mia mo ang engagement niyo ni Marco. Kaya no choice kana."

O_O I was shocked. Hanudaw? Engegement????

"Anong engagement ang sinasabe mo Ma?" gulat na gulat kong sabe. This can't be.

"Matagal na nameng pinagisipan to ng Tita Mia mo. Ikakasal ka sa kababata mo. Kaya lung ako sayo, simulan mo ng sabihin sa Joseph na yun na tigilan kana." i really can't believe it. Anong tingin nila samen ni Marco robot na pwede lang nilang diktahan? Huh! No way.

"I wont do anything sa gusto mo Ma. Walang kasalang magaganap. Pero tutal ikaw naman tong atat na atat at gumawa pa ng fix marriage, why not ikaw nalang yung magpakasal sa kanya. Mukang gustong gusto mo nama--"

* PAK! *

Isang sampal ang nakapagpatigil sa kung ano man ang gusto ko pang sabihin. I my right cheek kung san dumapo yubg kamay ni Mommy.

"Hindi kita pinalaking bastos at walang modo!" she shouted while pointing me. Unti-unti ko nalang naramdaman na umiiyak nako. Hindi dahil sa sampal, kundi dahil sa sagutan namen. This was our very first fight. Hindi ako sanay na galet si Mommy, at hindi din ako palasagot sa kanya.

"You'll do what i want. Wala kang magagawa. Anak lang kita!" full of authority and anger. Yun ang meron sa sinabe niya, sa pagkakasabe niya.

Nagsalita ako without even trying to face her. Hawak ko pa rin yung pisngi ko tapong nakatingin pa rin ako sa left side ko. "Anak mo lang ako. But still, wala ka pa ring karapatang diktahan ako sa kung sino ang gusto kong makasama." pagkatapos nun dere-deretso ako palabas ng bahay.

"Ano ng gagawen mo ngayon Best? Hindi pwedeng hambambuhay kang magalet sa Mommy mo." nakatingin lang ako sa malayo. Pumunta ako kina Amber. I told her everything. Hindi ko alam kumg anong pumasok sa isip ni Mommy at gumawa-gawa siya ng fix marriage na yan. Hello??? 21st century na. Ano yan? Pauso na naman sila? -_-

"Basta hindi ako magpapakasal at hindi ko hihiwalayan si Joseph. Tapos." kalmado pero seryoso kong sabe. Bahal na kung anong mangyare. Basta yan lang yung nasa isip ko ngayon.

"Hay. How complicated life is. Tsk. Tsk. Sasabihin mo ba yan kay Joseph?" bigla naman akong napatingin kay Amber. Dapat ba?

"Kung ako sayo. Sasabihin ko. Mahirap na kung sa iba niya pa malaman yan." tumango nalang ako. Siguro hindi ko dapat ilihim to sakanya.

A/n: Hellloooooo :)))) Ginanahan akong sulatan to ulet e. At napagisip-isip ko na gagawen ko na talaga siya. Itutuloy ko na to. ^____^ Support niyo ulet to Guys! :D Ginanahan ako kase 1k na siya e. \m/ Enjoy :* <3