Korte fleva verhaaltjes

Ziekenhuisliefde

Langzaam open ik mijn ogen. Gelijk sluit ik ze weer omdat er fel licht in mijn ogen schijnt. Even heb ik nodig om na te denken waar ik ben. 'Eva, je bent wakker' hoor ik Marion haar stem terwijl ik voel hoe iemand mijn hand pakt. Weer open ik mijn ogen om ze deze keer wel open te houden.
'We waren even bang dat je het niet ging redden' staat Romeo met een glimlachje aan het voeteneind van het ziekenhuis bed. 'Waarom ben ik hier' vraag ik met een schorre stem. Zover ik weet was ik gewoon gevallen door mijn eigen dommigheid. Tijdens een arrestatie struikelde ik over mijn eigen voeten en kwam ten val maar daarvoor hoef je toch helemaal niet naar het ziekenhuis?
'Je hoofd lag open en je kreeg een hartstilstand' verteld Marion waarna ik haar verbaasd aankijk.
'Maar, hoe komt dat dan? Ik kan toch niet ineens een hartstilstand krijgen?'
'De dokter is het nu aan het onderzoeken, ze hebben bloed geprikt en zijn al ongeveer twee uur weg dus waarschijnlijk komt hij zo met de uitslag.' Net op dat moment komt er een man aangelopen, blond haar met hier en daar grijze plukken. Ik kan er niks aan doen maar ik staarde hem een lange tijd aan, hij was zo'n aantrekkelijke man. Maar dat zullen vast heel veel vrouwen vinden die hier terecht komen.
'Goedemiddag, ik ben Floris Wolfs, ik heb uw bloed onderzocht. Goed om te zien dat u inmiddels wakker bent. Heeft u klachten zoals hoofdpijn, misselijk of iets anders?' Kijkt hij me vriendelijk maar toch vragend aan.
'Nee, helemaal niks eigenlijk' vertel ik hem met een glimlach op mijn mond.
'Dat is fijn om te horen, ik zal helaas wel moeten vragen of uw bezoek wil vertrekken aangezien het bezoekuur voorbij is en daarbij heeft u nog wel rust nodig. Of wilt u graag dat ze bij de uitslag bijblijven?' Kijkt hij met dezelfde vragende blik mijn kant op.
'Als ze nog even mogelijk blijven met de uitslag dan graag, daarna zullen ze denk ik wel gaan of niet Mar?' Kijk ik haar kant op.
'Ja, Tuurlijk jij moet ook genoeg rust krijgen en daarbij komen we vanavond nog even langs tijdens het avond bezoekuur' glimlachte ze daar me. Ik knik dat het goed is waarna ik mijn blik richt op de dokter.
'De rede dat u een hartstilstand gekregen heeft is dat u een hartinfarct heeft gehad en daardoor een hartstilstand gekregen heeft. Daarom hebben we u tijdens de operatie ook gedotterd waardoor alles nu opgelost is. Als u alsnog klachten krijgt vanwege uw hart moet u onmiddellijk terug komen naar het ziekenhuis. Voor nu moet u nog wel een paar nachten blijven omdat we even willen kijken hoe het gaat en omdat u uw rust moet nemen. U bent verbonden met hartapparatuur die uw hart continu in de gaten houdt' vertelt de dokter een heel verhaal. Een hartinfarct, dat is ook niet echt iets kleins. Zoveel stress heb ik toch niet gehad de afgelopen tijd? Marion stond op waarna ze me een knuffel gaf.
'We geven je even wat rust, vanavond komen we weer langs, probeer wat te slapen en luister goed naar de dokter, niet te eigenwijs doen he' grinnikte ze omdat ze weet hoe eigenwijs ik kan zijn. Ik glimlachte.
'Komt helemaal goed, ik ga zo wat slapen. Zou je straks een pak chocomelk mee willen nemen?' Kijk ik haar aan met een grijs op mijn gezicht.
'Komt goed!' Roept ze nog waarna ze afscheid nemen en de kamer verlaten.

'Je hebt wel veel steun aan hen he?' Staat de aantrekkelijke dokter weer naast mijn bed.
'Ja, enorm veel' glimlach ik trots. Ik had me geen twee betere beste vrienden kunnen wensen.
'Dat is goed om te horen, je zult ze hard nodig hebben want je lichaam heeft een grote klap gehad. Je zal stapje voor stapje weer alles op moeten bouwen. Maar dat moet wel goed komen met jou doorzettingsvermogen' glimlachte hij. Net op dat moment begon het apparaat te piepen waar mijn infuus aan vast zat. Hij boog over me heen om het goed te doen.
'Gaat het zo nog?' Kijkt hij naar beneden terwijl ik naar boven kijk. Onze hoofden hangen precies boven elkaar en de neiging om zijn lippen te kussen is enorm groot. Voordat ik er nog langer over kan nadenken heeft de dokter of beter gezegd Floris zijn lippen al op de mijne gedrukt. Het voelt echt geweldig en ik ga dan ook helemaal in het moment op. Als ik zijn tong om toestemming voel vragen geef ik die hem meteen. Hoe kan het dat hij geen vriendin heeft of heeft hij die wel maar heeft er gewoon behoefte aan en gebruikt mij omdat ik in zijn buurt was. Langzaam sluiten we de zoen af terwijl hij diep in mijn ogen kijkt.
'Als je uit het ziekenhuis bent, ga dan alsjeblieft samen met me verder' komt er fluisterend uit zijn mond. Verbaasd kijk ik hem aan, vraagt hij nou echt of ik een relatie met hem wil. 'Heel graag, Floris, heel graag' fluister ik op dezelfde toon en druk mijn lippen weer op die van hem. 'Ik kom iedere dag heel vaak langs want jij bent toch mijn patiënt' grijnst hij.
'Doe dat maar ja' zeg ik met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik had nooit gedacht met een relatie uit het ziekenhuis te komen, en dat is me toch mooi even gelukt.