Korte fleva verhaaltjes

Vaderdag

Ik kom de keuken ingelopen en zie dat Wolfs maar een beetje voor zich uit zit te staren. Frank was weer eens in het pension bezig. 'Hee, wat is er,' zeg ik en kom tegenover hem aan tafel zitten. 'Niks,' probeert hij te ontkennen maar ik ken hem langer dan vandaag. 'Wolfs, je kan alles eerlijk zeggen dat weet je toch.' Ik zie dat hij me recht in mijn ogen aankijkt. 'Het is vandaag vaderdag,' zegt hij dan. Ik knikte, dat wist ik ook. Mijn zoontje Lucas van twee had ik een beetje op een schildersdoek laten schilderen en er gekleurde afdrukken van zijn handjes op gezet. Dat had hij als vaderdag cadeau voor Frank maar hij had nog niet de tijd gehad om even bij mij en Lucas te komen zitten. Daarom had Lucas het nog steeds niet kunnen geven en had ik hem na zijn eten terug in bed gelegd zodat hij nog wat kon slapen. 'Maar wat is er dan met vaderdag?' Keek ik hem vragend aan. Waarom zou hij nu ineens zo van de kaart zijn, om het zo maar even te zeggen, terwijl het vaderdag is. 'Hoe vond jij jou eerste Moederdag?' Vroeg hij ineens. 'Geweldig' glimlachte ik terwijl ik terugdacht aan het moment. Aangezien Frank ook toen moest werken had Wolfs met Lucas wat geknutseld en met hem een ontbijtje gemaakt wat ze samen gaven. Het was een geweldig moment geweest waar ik dan ook met een grote glimlach aan terug dacht. 'Ik zou dat ook zo graag eens mee willen maken. Gewoon zo'n dag dat je wakker wordt en dat mijn vriendin en kindje dan een ontbijtje komen brengen. En dan zo'n leuk en lief knutselwerkje krijg wat door hem of haar gemaakt is,' legt hij uit terwijl hij er bij begint te glimlachen. Een brok ontstaat in mijn keel. Tranen wellen op in mijn ogen. 'Het spijt me.' Is het enige wat ik zeg waarna ik naar boven toe ren.

Huilend laat ik me op mijn bed vallen. Het had zo mooi kunnen zijn. Wolfs, ik en Lucas. Al weet ik niet of Wolfs mij wel wilt. Iets minder dan drie jaar geleden hebben Wolfs en ik een keer het bed gedeeld. Uit die ene nacht is Lucas ontstaan. Ik heb het zowel Wolfs als Frank nooit verteld maar nu Wolfs me dit gezegd heeft heb ik er zo veel spijt van dat ik het verborgen gehouden heb. Frank heeft nooit tijd voor Lucas. Wolfs daarentegen speelt altijd met hem als hij thuiskomt. En dat terwijl hij, zover Wolfs weet, niet de vader is van Lucas. Al die jaren ben ik bang geweest dat Wolfs mij niet wilde maar als hij erachter komt dat hij de vader is van Lucas wilt hij me al helemaal niet meer. Zacht geklop op mijn deur zorgt ervoor dat ik mijn tranen een beetje wegveeg en rechtop ga zitten. Langzaam gaat de deur open waarna Wolfs naar binnen komt gelopen.
'Eef, wat is er nou met je? Wat spijt je?' Vraagt hij bezorgd terwijl hij bij me op bed komt zitten. Hij ook altijd met zijn bezorgdheid. Stiekem vind ik het ook wel lief om te zien dat hij zich zo'n zorgen maakt.
'Ik had niet tegen je moeten liegen,' zeg ik terwijl ik spontaan weer begin te snikken. Wolfs neemt me in zijn armen en streelt rustig over mijn rug. Ondertussen fluistert hij lieve woordjes in mijn oor die me laten kalmeren. 'Waar heb je dan over gelogen' vraagt Wolfs voorzichtig.
'Lucas moet zijn vaderdag cadeautje nog geven,' zeg ik snel en spring op. Ik haal Lucas uit zijn bedje en haal het ingepakte cadeautje tevoorschijn waarna ik weer terugloop naar mijn slaapkamer waar Wolfs zich nog steeds bevind.
'Ja, gaan we papa zijn vaderdag cadeautje geven' praat ik tegen mijn peuter. Hij kijkt me alleen maar vrolijk aan en klapt in zijn handjes.
'Zal ik dan even naar mijn kamer gaan als Frank zo komt. Het is toch even een gezinsmoment dus dan kom ik straks wel even terug,' stelt Wolfs voor en staat al op. Langzaam schud ik mijn hoofd wat een verbaasde blik op Wolfs gezicht veroorzaakt.
'Wil je Lucas even vasthouden?' Kijk ik hem vragend aan en met een glimlach knikt hij. Ik geef Lucas aan hem. Beide mannen beginnen gelijk te glimlachen.
'Zullen we papa zijn cadeautje geven?' Vraag ik na een tijdje aan Lucas. Niet dat hij begrijpt wat ik zeg.
'Maar Frank is er toch nog niet,' zegt Wolfs verbaasd. 'Hem hebben we ook niet nodig' zeg ik dan toch maar waarna ik Lucas het cadeautje geef. 'Geef maar aan papa' zeg ik tegen Lucas. Vaak als Wolfs en frank niet in de buurt waren noemde ik Wolfs, papa en was Frank gewoon Frank. Hij wist dan ook wel duidelijk aan wie hij zijn cadeautje moest geven. Met een klein grinnikend geluidje geeft Lucas het cadeautje aan Wolfs.
'Voor mij' kijkt Wolfs vragend van Lucas naar mij. Langzaam knik ik.
'Ik had het je veel eerder moeten zeggen maar jij bent zijn vader. Lucas is ontstaan uit die ene nacht van ons samen. Ik was bang dat je boos op me was en dat je niet met mij samen een gezinnetje wilde zijn. Daarom heb ik mijn mond gehouden maar toen je dat daarstraks zei knapte er iets van binnen en kon ik het echt niet over mijn hart krijgen om het nog langer voor me te houden,' leg ik hem het verhaal uit. Met tranen in zijn ogen kijkt hij naar Lucas. 'Hij heeft inderdaad wel veel van mij weg ja' hoor ik hem dan zeggen. Dat kan ik alleen maar beamen. Alleen zijn neusje had hij van mij voor de rest had hij alleen maar dingen van Wolfs meegekregen. 'Fijne vaderdag papa' zei ik voor Lucas en Wolfs ogen begonnen te stralen. Samen maken ze het cadeautje open. 'Het is echt prachtig' zei hij. Voor Lucas zijn doen was het heel mooi geworden en ik wist dat Wolfs het mooi vond omdat hij altijd al trots is geweest op Lucas.
'Ik weet nog goed hoe Frank vorig jaar reageerde. Hij had gevraagd of ik niet wat normaals voor hem had kunnen knutselen met Lucas' zuchtte ik.
'Ik vind het hartstikke leuk, ook dat het zo in een lijstje zit dan kan ik hem op mijn nachtkastje zetten,' glimlacht Wolfs. Lucas is inmiddels weer in zijn armen in slaap gevallen.
'Dankjewel kleintje' zei Wolfs zacht en gaf een kus op het voorhoofden van Lucas. Met tranen in mijn ogen zit ik te kijken naar het tafereel voor me. Voorzichtig legt Wolfs Lucas op bed en trekt mij op schoot.
'Ik ben niet boos Eef. En misschien laat dit je schrikken maar ik wil dolgraag een gezinnetje met jullie tweetjes zijn. Dan kopen we een huisje en gaan we daar met zijn drieën in wonen.' Met een grote glimlach kijk ik hem aan.
'Wil je dat echt?' Kijk ik hem vragend aan. Ik kan het gewoon niet geloven dat hij dat echt zou willen.
'Heel graag Eef, dit is de beste dag ooit. Onze start en daarbij mijn eerste vaderdag.'