Desire

-თავი 2-

ჯემინი და სუმინი ერთ მერხს იზიარებდნენ.
-გამარჯობა მე სუმინი მქვია_ხელი გაუწოდა ჯემინს გოგომ და ტკბილად გაუღიმა მას. ბიჭმა საპასუხოდ ხელი, ჩამოართვა და ტკბილი ღიმილი აჩუქა.
-სასიამოვნოა შენი გაცნობა სუმინ.შეგიძლია სკოლა დამათვალიერებინო გაკვეთილების შემდეგ?
-კი კი რათქმაუნდა!
გაკვეთილებზე, ჯემინი სუმინს აცინებდა ხან რას გადაჩურჩულებდა ხან რას,გოგონა სიცილს სტეხდა და მასწავლებლისგან შენიშვნასაც იღებდა, ჯემინს ხელს ჰკრავდა და მერე ის იცინოდა.
გაკვეთილების შემდეგ, სუმინმა ჯემინს ხელი ჩასჭიდა და დერეფანში გააქცია.
-დავიწყოთ! ჯერ კაფეტერიას განახებ.
კიბეებზე ჩაირბინეს და კაფეტერიაში შევიდნენ
-ეს კაფეტერიაა,ეს მინა დეიდაა ის აქ გამყიდველია. მესამე გავკეთილის შემდეგ ლანჩის საათია, საკვებს ვყიდულობთ ან სახლიდან გვატანენ წესით.

სკოლის დათვალიერებაში გოგონას შემოაღამდა, იცოდა რომ ჯონგინი ინერვიულებდა.
-ჯემინ მაპატიე სახლში უნდა წავიდე ჯონგინი გამიბრაზდება.
-ჯინგინი? მამაშენია?_გოგო გაშეშდა, რადგან არ იცოდა ჯონგინი მისთვის ვინ იყო. უფროსი ძმა? მამა?
-რატომ არ მცემ პასუხს?_ჯემინს გაუკვირდა გოგონას რეაქცია
-სუუმინ!_დერეფნის ბოლოდან ჯონგინი სუმინს ეძახდა, გოგონამ მისი ხმის გაგონებაზე ჩაიცინა და მისკენ გაიქცა,ჯემინი მას გაჰყვა.
ჯემინმა ათვალიერ ჩაათვალიერა მაღალი და სიმპატიური ჯონგინი.
შემდეგ გაუცინა და უთხრა
-გამარჯობა მე ჯემინი ვარ სუმინის მეგობარი_ჯონგინმა ეჭვია თვალით შეხედა მაგრამ შემდეგ მანაც ჩაიღიმა და მიესალმა.
-გამარჯობა, მე ჯონგინი მქვია.
-სუმინის უფროსი ძმა ხარ?_ჯონგინს ენა ჩაუვარდა და შემდეგ ამოღერღა.
-ხო მე მისი უფროსი ძმა ვარ.
-ვოოააჰჰ რა მაგარი ძმა ჰყავს სუმიინს._ჯემინს თვალები გაუფართოვდა და დედამისიც შეამჩნია.
-დე!_შესძახა ჯემინმა იქვე მდგომ ქალს და მისკენ გაიქცა.
-ჯოონგოოო!!!!! მშია!
-სახლში საუზმე გელის.
-ურა!
-აქამდე სად იყავი? სახლში 3 საათზე უნდ ადაბრუნებულიყავი ახლა კი 6 საათია.
-ჯემინს სკოლას ვაჩვენებდი და დრო გამეპარა._ჯონგინმა ცალი წარბი ასწია და ამოიოხრა, ხელი ჩაჰკიდა სუმინს და სახლისკენ გაემართნენ. სახლში შესვლისას სუმინს არეუმი შეეგება, და სავადძელში მჯდომი უცხო გოგონა. სუმინს გაუკვირდა და გაბრაზდა, რადგან ის გოგონა ჯონგინის სავარძელში მოკალათებულა,მასთან მიირბინა და ჩხუბი დაუწყო.
-შენ ვინ ხარ?! აქ რა გინდა! ჯონგოს ადგილას რატომ ზიხარ?!
გაბრაზებულ სუმინთან არეუმი მივიდა.
-მაპატიე საყვარელო ეს ჩემი პატარა და არის სანა. ჯიუტი გოგონაა და არ დამიჯერა მატიე კარგი?!
-კარგი, მაგრამ სხვაგან გადაჯდეს!_არეუმი თავის უმცროს დას მიუბრუნდა.
-სანა ხომ გაიგე? სხვაგან გადადი.
-არა! მე აქ მინდა !_სანამ შეჰყვირა არეუმს,სუმინმა ხელები გადააჯვარა ერთმანეთის და ცალ წარბ აწეულმა უპასუხა
-ე ! ზედმეტებს ბედავ იცი? საერთოდ რამდენი წლის ხარ?
-10-ის.
-შენი საქციელებით 6 წლის ბავშვს გავხარ, ნუ ჯიუტობ და გადაჯექი სხვაგან.
-სუმინ, ნუ უბრაზდები_უთხრა ჯონგინმა
-კი მაგრამ ზედმეტებს ბედავს!
-მაშინ, მეც სულ უნდა გიბრაზდებოდე როცა ჯიუტობ?
-მე სხვა ვარ!_სუმინმა ხმას მოუმატა.
-სხვა? როგორ ხარ სხვა?
-შენ მე გიყვარვარ და მეტი უფლებები მაქვს!_პატარა სუმინმა შეჰკივლა მას, ჯონგინს ჩაეცინა
-მართალი ხარ, მიყვარხარ მაგრამ ეს ფაქტორი შენს უფლებებებს არ ზრდის.
-ბოროტო!_ შეჰყვირა სუმინმა და თავის ოთახში ავიდა,ლოგინზე მოკალათდა და ცრემლების ღვრა დაიწყო.
-მაგ დებილ სანას! არ შევარჩენ მის გამო ჯონგინმა გული მატკინა!
ცოტა ხანი ტიროდა და ბრაზობდა შემდეგ ლოგინიდან ჩამოხტა და მისაღწებ ოთახში ჩაირბინა, სადაც არეუმი და ჯონგინი შენიშნა,კედელთან აიტუზა, ყური დაუგდო მათ საუბარს და თან ეშმაკურად შესცქეროდა მათ.
-ჯონგინ_არეუმმა ჩაიცინა და ჯონგინს მკერდზე მიეყუდა
-არეუმ მეტის მეტი მოგდის,წადი შენს საქმეს მიხედე.
-კი მაგრამ საყვარელო, არმოგენატრა ჩემი ალერსი?_ჯონგინს ჩაეცინა არეუმს წელზე მოჰხვია ხელი და მისკენ მიიზიდა, ცოტაც და მის ტუჩემს უნდ ადაწაფებოდა როცა პატარა სუმინი გამოვარდა ოთახში და ჯონგინს იქვე, მდგომი ლამპარი ესროლა.
გაცეცხლებულ გულზე სუმინი ჯონგისის შეძახილზე არც შეჩერდა, სახლის უკან გავარდა და იქვე ახლო მახლოდ ბნელ ოთახში ჩაიკეტა, ამ ოთახში პირველად იმყოფებოდა, იქაურობის სილამაზემ სუმინის გონება შეიპყრო,კედლები ქვის ჰქონდა,უშველებელი კიბე იყო აღმართული შუაგულიდან ჭერამდე, ოთახის საიდუმლოებით მოცულმა აურამ სუმინი დააფიქრა და იქაურობის შეთვალიერება დაიწყო.